Kojec (fortyfikacja)

Kojce na załamaniach fosy (3): kojec podwójny (1), kojce pojedyncze (2). Strzałki oznaczają kierunki ognia skrzydłowego wzdłuż fosy

Kojec – dzieło fortyfikacyjne, schron bojowy służący do obrony dna fosy w dawnych fortyfikacjach o narysie poligonalnym i twierdzach[1]. Budowany był do prowadzenia ognia skrzydłowego wzdłuż rowu fortecznego (fosy). Mieścił od dwóch do czterech izb artyleryjsko-strzeleckich, pomieszczenie załogi i magazyn amunicji. Był usytuowany w skarpie lub przeciwskarpie rowu fortecznego, w połowie długości prostego odcinka rowu fortecznego lub na jego załamaniach. Kojec służący do ostrzału w jednym kierunku nosił nazwę pojedynczego (jednostronnego), a w dwóch kierunkach podwójnego (obustronnego). Mógł mieć połączenie poterną (podziemnym chodnikiem komunikacyjnym) z wnętrzem twierdzy lub fortu[2].

W Polsce nazwę kojec stosowano także dla określenia kaponiery[3].

  • Kojec. Fragment fortyfikacji Zamościa z XIX w. Kojec po prawej, po lewej mur, który zabezpieczał.

  • Kojec. Fragment fortyfikacji Zamościa z XIX w. Pierwotnie wokół kojca była woda (z Łabuńki). Jej przepływ umożliwiał łukowaty tunel pod spodem (częściowo widoczny nad ziemią). Z tyłu nasyp, którym można było uzupełniać załogę i nieść jej pomoc.

  • Kojec w Zamościu

Przypisy

  1. ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 326. ISBN 978-83-213-4726-4.
  2. ↑ Ryszard Henryk Bochenek 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach, wyd. 1989, s. 104
  3. ↑ Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 266.

Media użyte na tej stronie

Kojec2.jpg
Kojec. Fragment fortyfikacji Zamościa z XIX w.
Kojec.jpg
Kojec. Fragment fortyfikacji Zamościa z XIX w.
Kojce.png
Kojce: 1. Podwójny (obustronny). 2. Pojedyńczy (jednostronny), 3. Fosa. Strzałki - kierunki ognia.
Kojec zamosc.JPG
Autor: MaKa~commonswiki, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Kojec w Parku Miejskim w Zamościu; fragment dawnych umocnień fortecznych