Kolędnicy misyjni

Przedstawienie tradycji w XVII wieku

Kolędnicy misyjni – zwyczaj bożonarodzeniowy, rozpowszechniony w wielu krajach. Wywodzi się ze średniowiecznych dramatów na święto Trzech Króli^[1], które powstały w XIV wieku^[2] i spopularyzowały się w XVI wieku^[1]. Kolędnicy misyjni, przebrani za Trzech Mędrców z Gwiazdą Betlejemską na ramionach, chodzą od domu do domu i śpiewają kolędy^[1][2].

Zwyczaj znany jest m.in. na Alasce, Austrii, Finlandii, Niemczech, Anglii, Włoszech, Litwie, Meksyku, Norwegii, Polsce, Rosji, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii^[1].

Historia

Tradycja prawdopodobnie narodziła się wśród grup uczniów w XIV wieku^[2].

Pierwsze wiadomości o naśladowaniu procesji Mędrców pochodzą z legendy karmelity Jana z Hildesheim^[3].

W 1522 zwyczaj został zakazany w Innsbrucku^[3].

Tradycja przetrwała do XIX wieku^[3], ale wróciła do mody w latach pięćdziesiątych XX wieku jako forma finansowania przez Watykan projektów w krajach potrzebujących^[2].

Przypisy