Kolba okrągłodenna

Kolba kulista ze szlifem i korkiem, ustawiona do góry dnem

Kolba okrągłodenna – rodzaj kolby szklanej z zaokrąglonym dnem.

Kolby okrągłodenne wykorzystywane są jako naczynia reakcyjne i mogą być zaopatrzone w szlif umożliwiający połączenie z innymi elementami aparatury bądź zamknięcie korkiem. W zależności od kształtu oraz skali, na jaką przeprowadza się daną reakcję lub proces, pojemności kolb mogą wahać się od kilku mililitrów do kilku litrów^[1]. Kolby okrągłodenne znajdują też zastosowanie w technikach laboratoryjnych np. destylacji czy ekstrakcji (z użyciem aparatu Soxhleta)^[2]. Ze względu na swój kształt umożliwiają równomierne ogrzewanie, np. w czaszach grzejnych, znajdujących się w nich substancji oraz pozwalają na pracę pod zmniejszonym ciśnieniem^[3], np. destylację próżniową lub użycie w wyparkach próżniowych.

Rodzaje kolb okrągłodennych

Kolby kuliste ze szlifami. Od lewej: kolby z krótką i długą szyją; kolby Witta: dwuszyjna, trójszyjna z szyjami prostymi, trójszyjne z szyjami ukośnymi

• Kolby kuliste jednoszyjne – w kształcie sfery, wyposażone w jedną szyję, długą lub krótką.
• Kolby gruszkowate i sercowate – wydłużone kolby okrągłodenne, w przekroju przypominające gruszkę lub serce.
• Kolby Witta^[2] – kolby kuliste z dwoma lub trzema szyjami (zob. kolba trójszyjna) z szyjami prostymi lub ukośnymi, w których można umieścić jednocześnie kilka elementów aparatury, np. chłodnicę, nasadkę i termometr.
• Kolby Schlenka – kolby kuliste lub w kształcie próbówki z jedną szyją i bocznym kranem z oliwką, umożliwiającym podłączenie do próżni^[4].

Zobacz też

• kolba stożkowa
• kolba miarowa

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Kowalski: Laboratorium chemii organicznej. Techniki pracy i przepisy bhp. Warszawa: WNT Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2004, s. 46, 86-108. ISBN 83-204-3498-9.
• Arthur Israel Vogel: Preparatyka organiczna. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1984, s. 26. ISBN 978-83-204-3152-0.