Kolba stożkowa

Kolba stożkowa (erlenmajerka)

(c) Aleksander Sobolewski via Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0

Kolba Erlenmayera ze szlifem 24/29

Oryginalny szkic kolby Erlenmeyera

Kolba stożkowa także kolba Erlenmeyera lub zwyczajowo erlenmajerka – naczynie szklane, element podstawowego wyposażenia laboratoryjnego ogólnego przeznaczenia. Płaskodenna kolba stojąca. Nazwa kolba Erlenmeyera pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika Emila Erlenmeyera^[1].

Budowa

Kolba wykonana jest ze szkła, najczęściej żaroodpornego, o kształcie stożka z dnem płaskim. Kolby stożkowe wytwarzane są z wąską i szeroką szyjką, ze szlifem lub bez. Niektóre kolby zaopatrzone są w mało precyzyjną podziałkę wskazującą orientacyjną pojemność. W zależności od zastosowania wytwarza się je o ściankach różnej grubości. W handlu dostępne są kolby Erlenmeyera o pojemności od kilku ml do kilku litrów. Spotykane są również kolby stożkowe z uchwytem szklanym do wygodniejszego przenoszenia kolby, zwłaszcza z gorącą cieczą.

• 

  Różne kształty kolb stożkowych

• 

  Kolba stożkowa bez podziałki i bez szlifu

• 

  Kolba stożkowa z podziałką i ze szlifowanym korkiem

Zastosowania

Kolby stożkowe są uniwersalnym sprzętem laboratoryjnym i mogą służyć do:

• miareczkowania – do kolby stożkowej wkrapla się ciecz z biurety. Kolba stożkowa jest wygodna do obserwacji zmian zabarwienia roztworu po uzyskaniu punktu końcowego miareczkowania.

• ogrzewania – w kolbach stożkowych wykonanych z cienkiego szkła można ogrzewać roztwory wodne, najczęściej na maszynce elektrycznej palnikiem gazowym na płytce grzejnej lub w łaźni grzejnej (wodnej, olejowej, piaskowej). W kolbie należy umieścić bagietkę lub kamyczki wrzenne jako ośrodek wrzenia aby nie doszło do przegrzania się cieczy i gwałtownego kipienia.

• przechowywania substancji – kolby wykonane z grubszego szkła wyposażone w korek szlifowany lub gumowy mogą służyć do przechowywania nielotnych odczynników chemicznych oraz preparatów.

• w mikrobiologii – do przygotowywania kultur bakterii. Takie kolby są wykonane z tworzywa sztucznego i są fabrycznie wysterylizowane oraz wyposażone w szczelne zamknięcie, aby zwiększyć wymianę gazową podczas inkubacji i wytrząsania.

Nie stosuje się ich do prowadzenia syntez, destylacji ani ogrzewania pod chłodnicą zwrotną. Nie należy również ogrzewać ich bezpośrednio płomieniem ani stosować do pracy pod próżnią^[2].

• 

  Miareczkowanie z użyciem kolby stożkowej

• 

  Przechowywanie substancji w kolbie stożkowej

• 

  Sposoby ogrzewania w kolbach stożkowych

Zobacz też

• Kolba ssawkowa

Przypisy

Bibliografia

• Maciej Modzelewski, Jerzy Woliński: Technika Laboratoryjna. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996, s. 34-36, seria: Pracownia Chemiczna. ISBN 83-02-05141-1.
• Arthur, Israel Vogel: Vogel Preparatyka Organiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo Techniczne, 2006, s. 69. ISBN 83-204-3152-2.