Kolcopiórki
Dasyornithidae[1] | |||
Sibley & Ahlquist, 1985 | |||
Przedstawiciel rodziny – kolcopiórek rudy (D. broadbenti) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | kolcopiórki | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Dasyornis australis Vigors & Horsfield, 1827 = Turdus brachypterus Latham, 1801 | |||
Synonimy | |||
| |||
Rodzaje | |||
Kolcopiórki[6] (Dasyornithidae) – monotypowa rodzina małych, skrytych ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wyodrębniona z Acanthizidae[7][8][9][10]. Występują w południowo-zachodniej, południowo-wschodniej i wschodniej Australii[11]. Czasami zostają zaliczane do jednej rodziny z lamparcikami i buszówkowatymi.
Charakterystyka
Wszystkie gatunki charakteryzują się skromnym, brązowo-szarym upierzeniem i długim ogonem o zaokrąglonym końcu. Długość ciała 17–25 cm; masa ciała 26–77 g[9]. Zasiedlają nadbrzeżne zarośla. Występują daleko od siebie, co sugeruje, że kiedyś ich obszar był znacznie większy. Jeden z nich, kolcopiórek mały, został reintrodukowany do południowo-zachodniej Australii. Ten gatunek oraz kolcopiórek rudy są zagrożone wyginięciem wskutek intensywnej zabudowy na obszarze ich zasięgu występowania.
Kolcopiórki są skryte i płochliwe. Zjadają głównie bezkręgowce. Większość czasu spędzają chodząc lub skacząc po ziemi między niskimi roślinami i kępkami trawy. Zazwyczaj ich obecność można stwierdzić jedynie na podstawie przenikliwego, acz melodyjnego śpiewu i ostrych głosów porozumiewawczych. Nieczęsto przelatują więcej niż 20 m. Mało wiadomo na temat ich zwyczajów lęgowych. Budują z traw i patyków kuliste albo kopulaste gniazda i składają prawie zawsze 2 jaja.
Systematyka
Nazewnictwo
- Dasyornis: gr. δασυς dasus – włochaty, kudłaty; ορνις ornis, ορνιθος ornithos – ptak[12].
- Sphenura: gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos – klin; ουρα oura – ogon[13]. Gatunek typowy: Turdus brachypterus Latham, 1801.
- Maccoyornis: prof. Sir Frederick McCoy (1823–1899), irlandzki geolog, założyciel Melbourne Museum; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos – ptak[14]. Gatunek typowy: Sphenura broadbenti McCoy, 1867.
Podział systematyczny
Do rodziny należy jeden rodzaj z czterema gatunkami[6]:
- Dasyornis broadbenti – kolcopiórek rudy
- Dasyornis brachypterus – kolcopiórek brązowy
- Dasyornis longirostris – kolcopiórek mały
- Dasyornis walterbolesi – wymarły, mioceński gatunek[15]
Przypisy
- ↑ Dasyornithidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ M.H.C. Lichtenstein: Verzeichniss der Doubletten des Zoologischen Museums der Königl. Universität zu Berlin: nebst Beschreibung vieler bisher unbekannter Arten von Säugethieren, Vögeln, Amphibien und Fischen. Berlin: In Commission bei T. Trautwein, 1820, s. 7. (niem.)
- ↑ G.M. Mathews. New generic names for Australian birds. „Austral Avian Record”. 1, s. 113, 1912 (ang.).
- ↑ Dasyornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2012-04-07] (ang.).
- ↑ N.A. Vigors & T. Horsfield. A Description of the Australian Bird in the Collection of the Linnean Society; with an Attempt at arranging them according to their natural Affinities. „Transactions of the Linnean Society of London”. 15, s. 231, 1827 (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Dasyornithidae Schodde, 1975 - kolcopiórki - Bristlebirds (wersja: 2017-03-18). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-24].
- ↑ A.C. Driskell & L. Christidis. Phylogeny and evolution of the Australo-Papuan honeyeaters (Passeriformes: Meliphagidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 31 (3), s. 943–960, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.10.017 (ang.).
- ↑ R.E. Johnstone, G.M. Storr: Handbook of Western Australian Birds. Cz. 2: Passerines. Perth: Western Australian Museum, 2004. ISBN 978-1-920843-11-3. (ang.)
- ↑ a b Phil Gregory: Family Dasyornithidae (Bristlebirds). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 540–541. ISBN 84-96553-42-6. (ang.)
- ↑ J.L. Gardner, J.W.H. Trueman, D. Ebert, L. Joseph & R.D. Magrath. Phylogeny and evolution of the Meliphagoidea, the largest radiation of Australasian songbirds. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 55 (3), s. 1087–1102, 2010. DOI: 10.1016/j.ympev.2010.02.005 (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers (ang.). IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-24].
- ↑ Dasyornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
- ↑ Sphenura, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
- ↑ Maccoyornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
- ↑ Jacqueline M. T. Nguyen. A new species of bristlebird (Passeriformes, Dasyornithidae) from the early Miocene of Australia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 39 (1), 2019. DOI: 10.1080/02724634.2019.1575838 (ang.).
Bibliografia
- D. Burni, B. Hoare, J. DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), P. Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Rufous Bristlebird (Dasyornis broadbenti)