Kolcopiórki

Kolcopiórki
Dasyornithidae[1]
Sibley & Ahlquist, 1985
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – kolcopiórek rudy (D. broadbenti)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kolcopiórki

Typ nomenklatoryczny

Dasyornis australis Vigors & Horsfield, 1827 = Turdus brachypterus Latham, 1801

Synonimy
Rodzaje

Kolcopiórki[6] (Dasyornithidae) – monotypowa rodzina małych, skrytych ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wyodrębniona z Acanthizidae[7][8][9][10]. Występują w południowo-zachodniej, południowo-wschodniej i wschodniej Australii[11]. Czasami zostają zaliczane do jednej rodziny z lamparcikami i buszówkowatymi.

Charakterystyka

Wszystkie gatunki charakteryzują się skromnym, brązowo-szarym upierzeniem i długim ogonem o zaokrąglonym końcu. Długość ciała 17–25 cm; masa ciała 26–77 g[9]. Zasiedlają nadbrzeżne zarośla. Występują daleko od siebie, co sugeruje, że kiedyś ich obszar był znacznie większy. Jeden z nich, kolcopiórek mały, został reintrodukowany do południowo-zachodniej Australii. Ten gatunek oraz kolcopiórek rudy są zagrożone wyginięciem wskutek intensywnej zabudowy na obszarze ich zasięgu występowania.

Kolcopiórki są skryte i płochliwe. Zjadają głównie bezkręgowce. Większość czasu spędzają chodząc lub skacząc po ziemi między niskimi roślinami i kępkami trawy. Zazwyczaj ich obecność można stwierdzić jedynie na podstawie przenikliwego, acz melodyjnego śpiewu i ostrych głosów porozumiewawczych. Nieczęsto przelatują więcej niż 20 m. Mało wiadomo na temat ich zwyczajów lęgowych. Budują z traw i patyków kuliste albo kopulaste gniazda i składają prawie zawsze 2 jaja.

Systematyka

Nazewnictwo

  • Dasyornis: gr. δασυς dasus – włochaty, kudłaty; ορνις ornis, ορνιθος ornithos – ptak[12].
  • Sphenura: gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos – klin; ουρα oura – ogon[13]. Gatunek typowy: Turdus brachypterus Latham, 1801.
  • Maccoyornis: prof. Sir Frederick McCoy (1823–1899), irlandzki geolog, założyciel Melbourne Museum; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos – ptak[14]. Gatunek typowy: Sphenura broadbenti McCoy, 1867.

Podział systematyczny

Do rodziny należy jeden rodzaj z czterema gatunkami[6]:

  • Dasyornis broadbentikolcopiórek rudy
  • Dasyornis brachypteruskolcopiórek brązowy
  • Dasyornis longirostriskolcopiórek mały
  • Dasyornis walterbolesi – wymarły, mioceński gatunek[15]

Przypisy

  1. Dasyornithidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. M.H.C. Lichtenstein: Verzeichniss der Doubletten des Zoologischen Museums der Königl. Universität zu Berlin: nebst Beschreibung vieler bisher unbekannter Arten von Säugethieren, Vögeln, Amphibien und Fischen. Berlin: In Commission bei T. Trautwein, 1820, s. 7. (niem.)
  3. G.M. Mathews. New generic names for Australian birds. „Austral Avian Record”. 1, s. 113, 1912 (ang.). 
  4. Dasyornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2012-04-07] (ang.).
  5. N.A. Vigors & T. Horsfield. A Description of the Australian Bird in the Collection of the Linnean Society; with an Attempt at arranging them according to their natural Affinities. „Transactions of the Linnean Society of London”. 15, s. 231, 1827 (ang.). 
  6. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Dasyornithidae Schodde, 1975 - kolcopiórki - Bristlebirds (wersja: 2017-03-18). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-24].
  7. A.C. Driskell & L. Christidis. Phylogeny and evolution of the Australo-Papuan honeyeaters (Passeriformes: Meliphagidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 31 (3), s. 943–960, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.10.017 (ang.). 
  8. R.E. Johnstone, G.M. Storr: Handbook of Western Australian Birds. Cz. 2: Passerines. Perth: Western Australian Museum, 2004. ISBN 978-1-920843-11-3. (ang.)
  9. a b Phil Gregory: Family Dasyornithidae (Bristlebirds). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 540–541. ISBN 84-96553-42-6. (ang.)
  10. J.L. Gardner, J.W.H. Trueman, D. Ebert, L. Joseph & R.D. Magrath. Phylogeny and evolution of the Meliphagoidea, the largest radiation of Australasian songbirds. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 55 (3), s. 1087–1102, 2010. DOI: 10.1016/j.ympev.2010.02.005 (ang.). 
  11. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers (ang.). IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-24].
  12. Dasyornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  13. Sphenura, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  14. Maccoyornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  15. Jacqueline M. T. Nguyen. A new species of bristlebird (Passeriformes, Dasyornithidae) from the early Miocene of Australia. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 39 (1), 2019. DOI: 10.1080/02724634.2019.1575838 (ang.). 

Bibliografia

  • D. Burni, B. Hoare, J. DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), P. Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Rufous Bristlebird.jpg
Rufous Bristlebird (Dasyornis broadbenti)