Kolegiata św. Ignacego Loyoli w Gdańsku

Kolegiata Staroszkocka
pw. św. Ignacego z Loyoli w Gdańsku Starych Szkotach

395 z dnia 06.09.1971 r.[1]
kościół parafialny, kolegiata
Kolegiata Staroszkocka (widok od Kanału Raduni)
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Miejscowość	Gdańsk
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Ignacego Loyoli w Starych Szkotach
Kolegiata • nadający tytuł	od 21 kwietnia 2011 Sławoj Leszek Głódź
Wezwanie	św. Ignacego Loyoli
Wspomnienie liturgiczne	31 lipca
Historia Data zakończenia budowy 1755 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny, kolegiata
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 11 Liczba naw 3 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 29 2
Położenie na mapie Gdańska Kolegiata Staroszkocka pw. św. Ignacego z Loyoli w Gdańsku Starych Szkotach
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kolegiata Staroszkocka pw. św. Ignacego z Loyoli w Gdańsku Starych Szkotach
Położenie na mapie województwa pomorskiego Kolegiata Staroszkocka pw. św. Ignacego z Loyoli w Gdańsku Starych Szkotach
54°20′02,06″N 18°38′03,17″E/54,333906 18,634214
Strona internetowa

Kolegiata Staroszkocka pw. św. Ignacego z Loyoli – zabytkowy, pojezuicki kościół w Gdańsku na osiedlu Orunia–Św. Wojciech–Lipce, w rejonie historycznym Stare Szkoty. Znajduje się przy niej siedziba rzymskokatolickiej parafii św. Ignacego, siedziba kapituły staroszkockiej oraz rezydencja Sławoja Leszka Głódzia – Arcybiskupa Metropolity Gdańskiego.

Historia

Wnętrze kościoła

Dystynktorium kanonickie Kapituły kolegiackiej staroszkockiej – autor Giennadij Jerszow

Zabytkowa dzwonnica z 1777

Jest to czwarty kościół w historii Starych Szkotów. Poprzednie trzy zostały zniszczone podczas oblężeń Gdańska. Wszystkie zostały wzniesione przez jezuitów. Wcześniej w tym miejscu stała jedna świątynia z 1615, spalona przez gdańszczan w 1734 podczas oblężenia. Budowa kościoła została ukończona 16 listopada 1755. W 1777 wybudowano przy kościele drewnianą dzwonnicę istniejącą do dzisiaj. Kościół był położony niedaleko Kolegium Jezuickiego, w którym kształcił się Józef Wybicki, autor hymnu państwowego.

W 1807 podczas zdobywania Gdańska przez armie Napoleona Bonaparte kościół stracił obie wieże.

W 1839 powstała obecna parafia. Podczas II wojny światowej zostały zniszczone wszystkie witraże.

Od lat 60. XIX wieku na tyłach kościoła istnieje cmentarz św. Ignacego.

Jest to budowla w stylu późnego baroku, trzynawowa o charakterze halowym. Sklepienie beczkowe wsparte jest na filarach. W ścianie północnej znajduje się sześć okien, w południowej cztery. Długość wynosi 53 m, szerokość 24 m. Niegdyś posiadała dwie wieże. Kościół cechuje znakomita akustyka opisywana przez XIX wiecznego historyka G. Löschina.

W podziemiach znajduje się krypta z ok. dwustoma trumnami, głównie jezuitów.

Najważniejsze wyposażenie

• dziesięć ołtarzy bocznych
• obraz z XVII wieku w ołtarzu głównym przedstawiający Ignacego Loyolę, który namalował wybitny flamandzki malarz barokowy Cornelis Schut Starszy. Obraz kupiono w Kolonii w 1908
• feretron z 1745
• krzyż mosiężny z 1709
• trzystuletni zegar stojący
• relikwiarze z XVIII wieku
• organy z 1876
• drewniany dźwig w formie koła napędzanego siłą mięśni z XVIII wieku
• drewniany ołtarz główny, pomalowany w odcień marmuru
• cztery drewniane konfesjonały

Przypisy

Bibliografia

• Kościół św. Ignacego
• Ma bogatą historię, niepowtarzalny klimat i...wiele tajemnic
• JerzyJ. Samp JerzyJ., Orunia: historia, zabytki, kultura, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie. Zarząd Główny, 1992, s. 74-80, ISBN 83-85011-61-7, OCLC 830058867 .