Kolej Lwowska
 nr rej. 46-101-0294 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | ul. Gogola 1 |
| Typ budynku | administracyjny |
| Styl architektoniczny | zmodernizowany klasycyzm |
| Architekt | |
| Inwestor | Dyrekcja C.K. Kolei we Lwowie |
| Kondygnacje | 6 |
| Rozpoczęcie budowy | 1912 |
| Ukończenie budowy | 1913 |
| Pierwszy właściciel | Dyrekcja C.K. Kolei we Lwowie |
| Kolejni właściciele | Dyrekcja Kolei Państwowych we Lwowie |
| Obecny właściciel | Kolej Lwowska |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
 49°50′23,5248″N 24°01′04,7478″E/49,839868 24,017986 | |
| Strona internetowa | |
-4.JPG)
.png)
Kolej Lwowska (ukr. Львівська залізниця, Lwiwśka zaliznycia) – przedsiębiorstwo regionalne ukraińskich kolei państwowych, obsługujące siedem zachodnich obwodów Ukrainy: czerniowiecki, iwanofrankowski, lwowski, rówieński, tarnopolski, wołyński i zakarpacki.
Siedziba dyrekcji mieści się we Lwowie. Organizacyjnie składa się z 5 terytorialnych dyrekcji przewozów kolejowych – iwanofrankowskiej (ukr. Івано-Франківська дирекція залізничних перевезень, Iwano-Frankiwśka dyrekcija zaliznycznych perewezeń), lwowskiej, rówieńskiej, tarnopolskiej i użhorodzkiej. W 2008 przedsiębiorstwo obsługiwało 4521 km szlaków, z których 3207 km było zelektryfikowanych, oraz 354 stacje, z których 252 miało charakter towarowy. Oprócz tego obsługuje 19 kolejowych przejść granicznych.
Historia
Pierwszą linią kolejową, która została zbudowana na obecnym terytorium Ukrainy, było połączenie Przemyśla ze Lwowem, które było przedłużeniem linii z Krakowa. Linia długości 98 km została zbudowana w 1861 z inicjatywy Leona Sapiehy przez Cesarsko-Królewskie Koleje Państwowe (niem. Kaiserlich-königliche österreichische Staatsbahnen) i nosiła oficjalną nazwę Kolei galicyjskiej im. Karola Ludwika (niem. KK Priv. Galizische Carl Ludwig-Bahn). W 1866 kolej została przedłużona do Czerniowiec, w 1869 do Brodów, a w 1870 do Tarnopola. W 1871 połączyła się z kolejami Imperium Rosyjskiego. Przed I wojną światową całkowita długość linii kolejowych wynosiła 2676 km.
W piątek 17 sierpnia 1906 o 3:30 po południu pociąg 315 Lwów–Stanisławów zetknął się w okolicach pierwszego mostu z wolnym parowozem, który miał dojechać na tzw. „tory dezynfekcyjne”. Lekko i ciężej rannych było około 55 osób[1].
W 2011 Kolej Lwowska uroczyście obchodziła 150-lecie działalności.
Przedsiębiorstwo utrzymuje Muzeum Historii Kolei Lwowskiej (ukr. Музей історії львівської залізниці – Muzej istoriji lwiwśkoji zaliznyci) z siedzibą we Lwowie.
Nazwy w minionym okresie[2][3]
- 1858-1892 - Kolej Galicyjska im. Karola Ludwika (Galizische Carl Ludwig-Bahn)
- 1884- - Okręgowa Dyrekcja Ruchu Kolejowego
- 1892- - Dyrekcja C.K. Kolei we Lwowie (k.k. Staatsbahndirektion Lemberg der Kaiserlich-königliche österreichische Staatsbahnen)
- 1919-1929 - Dyrekcja Kolei Państwowych we Lwowie
- 1929-1939 - Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych Lwów
- 1939-1941 - Kolej Lwowska (Львовская железная дорога)
- 1941-1943 - Dyrekcja Okręgowa Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion - OBD Lemberg)
- 1943-1944 - Dyrekcja Kolei Wschodnich (Ostbahndirektion - OBD Lemberg)
- 1944-1991 - Kolej Lwowska (Львовская железная дорога)
- 1991- - Lwowska Kolej Państwowa (Львівська державна залізниця)
Siedziba[4][5]
- I siedziba w budynku ks. Kaliksta Ponińskiego z 1829 przy pl. Mickiewicza 8 (пл. Міцкевича) (1880-), obecnie nie istnieje,
- II siedziba w budynku z 1880 (proj. Michał Fechter) przy ul. Winniczenka 28 (вул. Винниченка) (-1887)[6],
- III siedziba w budynku z 1887 (proj. Wincenty Rawski) przy ul. 3 Maja 3, obecnie ul. Strzelców Siczowych (Січових Стрільців вул.), aktualnie zajmowanym przez biura[7],
- IV siedziba w budynku z 1893 przy ul. Krasickich 5, ob. ul. Ohijenki (вул. Огієнка), mieszczącym współcześnie jeden z budynków szpitala Kolei Lwowskiej[8],
- V siedziba w budynku z 1913 (proj. Zbigniew Brochwicz-Lewiński) przy ul. Zygmuntowskiej 1, ob. ul. Gogola 1 (вул. Гоголя 1)[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Katastrofa kolejowa na głównym dworcu we Lwowie. „Kurier Lwowski”, 224 (19 sierpnia 1906), s. 4.
- ↑ Гороховский А. Г.: Львовская железная дорога. Годы, события, люди, Каменяр Львів 1991, 160 s.
- ↑ Гранкін П.Е., Лазечко П.В., Сьомочкін І.В., Шрамко Г.І.: Львівська залізниця. Історія і сучасність, Центр Європи Львів 1996
- ↑ Гороховский А. Г.: Львовская железная дорога. Годы, события, люди, Каменяр Львів 1991, 160 s.
- ↑ Гранкін П.Е., Лазечко П.В., Сьомочкін І.В., Шрамко Г.І.: Львівська залізниця. Історія і сучасність, Центр Європи Львів 1996
- ↑ Anton Liaguszkin i Dmytro Jankiwski: Львівська, Станіславівська та Буковинська дирекції австрійських цісарсько-королівських залізниць
- ↑ https://lwow.home.pl/brama/koleja/kolej-gmachy.html Igor Siomoczkin, Paweł Hrankin: Trzy gmachy Dyrekcji Lwowskiej Kolei
- ↑ https://lwow.home.pl/brama/koleja/kolej-gmachy.html Igor Siomoczkin, Paweł Hrankin: Trzy gmachy Dyrekcji Lwowskiej Kolei
- ↑ https://lwow.home.pl/brama/koleja/kolej-gmachy.html Igor Siomoczkin, Paweł Hrankin: Trzy gmachy Dyrekcji Lwowskiej Kolei
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Ja, właściciel praw autorskich do tego dzieła, udostępniam je na poniższej licencji, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mapa Lwowa, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Львовской области с 17 июля 2020 года.
Blue Shield - the Distinctive emblem for the Protection of Cultural Property. The distinctive emblem is a protective symbol used during armed conflicts. Its use is restricted under international law.
Autor: Terek, Licencja: CC BY-SA 4.0
Subdivisions of Ukrainian Railways.
Autor: Vart ua, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lviv Railways main office in Lviv
Lviv Railways
Autor: Aeou, Licencja: CC BY 3.0
Колишній дім дирекції залізниць на вулиці Січових Стрільців, 3 у Львові. Архітектор Архітектор Вінцент Равський-молодший (1857—1927), співавтор фасаду, і автор скульптурного оздоблення Леонард Марконі (1835—1899).