Kolonia Wileńska

Kolonia Wileńska
—Osiedle Wilna—
Ilustracja
przystanek kolejowy Kolonia Wileńska
Państwo Litwa
OkręgVilnius County flag.svg wileński
RejonWilno
MiastoWilno
ZarządzającyIgorius Žuravliovas
Położenie na mapie Wilna
Położenie na mapie
Portal Litwa, Łotwa i Estonia

Kolonia Wileńska (lit. Pavilnys) – historyczna miejscowość podwileńska, obecnie część Wilna, w obrębie dzielnicy Nowa Wilejka (Naujoji Vilnia), na wschód od centrum miasta, pomiędzy dzielnicą Rossa a właściwą Nową Wilejką. Historyczny podział na Górną Kolonię (Aukštasis Pavilnys) zwaną także Kolonią Kolejową Górną; oraz Dolną (Žemasis Pavilnys), zwaną także Kolonią Kolejową Dolną. W Kolonii Dolnej znajduje się przystanek kolejowy na linii Wilno – Kiena. Miejscowość położona jest w regionalnym parku krajobrazowym, który tworzy dolina rzeki Wilenki. Kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla i Dzieciątka Jezus – jedyny czynny drewniany kościół katolicki na terenie miasta Wilna[1]. W miejscowości znajdują się szkoła podstawowa i biblioteka. W 1944 roku, w czasie Operacji Ostra Brama powstał tu szpital wojskowy Armii Krajowej[2][3].

W Kolonii Wileńskiej w wieku 3,5 roku zamieszkał młody Tadeusz Konwicki, a opuścił ją w roku 1945 (w wieku 19 lat).

Mieszkał tu także Ryszard Filipowicz, jeden z najmłodszych żołnierzy AK na Wileńszczyźnie, członek Kedywu[4]. Po wojnie autor szeregu książek poświęconych Wileńszczyźnie, w tym także Kolonii Wileńskiej[5].

Od 1939 roku mieszkała tu Zofia Gulewicz, z domu Wernicka, występująca przed wojną w Teatrze Wielkim w Warszawie, po wojnie wieloletni choreograf i kierownik artystyczny Polskiego Ludowego Zespołu Pieśni i Tańca "Wilia" oraz wielu innych polskich zespołów folklorystycznych działających na Litwie[6].

Współczesny pisarz, Marek Ławrynowicz, kilka fragmentów swojej książki Diabeł na dzwonnicy poświęcił epizodom z międzywojennej historii miejscowości.

Przypisy

  1. ↑ Dzieje Budowy Kościoła w Kolonii Wileńskiej
  2. ↑ Z dziejów szpitala wojskowego w Kolonii Wileńskiej (1)
  3. ↑ Z dziejów szpitala wojskowego w Kolonii Wileńskiej (2)
  4. ↑ „Gryf” stanął na wiecznej warcie. Pamięci płk. Ryszarda Filipowicza
  5. ↑ Ryszard Filipowicz, Kolonia Wileńska – czas wojny, Warszawa 2010
  6. ↑ Wędrówki ulicami wileńskimi: imienia Zofii Gulewicz.

Media użyte na tej stronie