Kolumba Marmion

Błogosławiony
Kolumba(n) Marmion OSB
Joseph Aloysius Marmion
opat
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1858
Dublin (Irlandia)

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1923
Opactwo w Maredsous (Belgia)

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

3 września 2000
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

30 stycznia lub 3 października (benedyktyni)

Kolumba Marmion, również Kolumban Józef Marmion, właśc. Joseph Aloysius Marmion (ur. 1 kwietnia 1858 r. w Dublinie, zm. 30 stycznia 1923 r. w opactwie Maredsous) – irlandzki mnich benedyktyński (OSB) i pisarz, opat, założyciel klasztoru Mont-César w Lowanium, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Życiorys

Jego matką była Francuzka Herminie Cordier, ojcem Irlandczyk William Marmion. Kolumba urodził się jako siódmy z dziewięciorga dzieci i otrzymał imiona Józef Alojzy. Trzy siostry zostały zakonnicami.

Edukację rozpoczyna w 1868 roku w szkole prowadzonej przez augustianów. Już w roku 1869 przyjęty zostaje do gimnazjum jezuitów, które kończy w wieku 15 lat. W 1874 r. wstępuje do seminarium. W 1879 r. został wytypowany na dalsze studia do Rzymu. Podczas wakacyjnej wyprawy z trzema innymi rzymskimi kolegami nocuje w klasztorze benedyktynów na Monte Cassino. Tu przeżywa mocne doświadczenie powołania do życia zakonnego.

Ukończył studia teologiczne w Papieskim Kolegium Irlandzkim w Rzymie, a 16 czerwca 1881 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Ze względu na stan zdrowia rezygnuje z dalszych studiów (rzymskiego doktoratu) i powraca do Irlandii.

Jeszcze w lipcu 1881 roku odwiedza swojego przyjaciela, młodego księdza Józef Moreau, przebywającego w klasztorze benedyktyńskim w Maredsous. Tam przeżywa 'oczarowanie miejscem' i deklaruje swoją kandydaturę tamtejszemu opatowi, jednak musi jeszcze liczyć się ze zdaniem swoich przełożonych, którzy nie wyrażają zgody na jego przenosiny do Belgii.

W połowie września 1881 r. zostaje posłany do miasteczka Dundrum, na południe od Dublina, gdzie podejmuje obowiązki wikarego i gdzie pierwszy raz w życiu spowiadał, głosił kazania, odwiedzał chorych po domach, służył jako kapelan miejscowych sióstr zakonnych, opiekował się chorymi psychicznie, uczył religii, udzielał sakramentów, a także kierował akcją charytatywną. W 1882 r. przyjmuje propozycję objęcia katedry filozofii w swoim dawnym seminarium duchownym w Clonliffe. Wyjazd do Belgii okazuje się możliwy, pod warunkiem podjęcia rocznej posługi w stołecznym więzieniu dla kobiet.

Latem 1886 wybiera się z duchową pielgrzymką do Szkocji, z celem odwiedzenia grobu św. Kolumby w ruinach słynnego opactwa na wyspie Iona, królewicza irlandzkiego, apostoła Szkocji.

W drodze do Maredsous w połowie listopada 1886 r. zrywa na zawsze z nałogiem palenia tytoniu.

W 1886 r. rozpoczął nowicjat w benedyktyńskim opactwie Maredsous w Belgii, tam w 1888 został mnichem, przyjmując imię Kolumba na cześć najbardziej znanego irlandzkiego świętego tego imienia.

W lutym 1889 r. wykrył na nowicjackim korytarzu zaczynający się właśnie pożar (..) więc klasztorny kronikarz pisze z entuzjazmem, że brat Kolumba stał się narzędziem wręcz cudownej interwencji Bożej.[1]

W czerwcu 1895 r. bierze udział w uroczystościach stulecia kolegium św. Patryka w Maynooth w Irlandii[1]

13 kwietnia 1899 r. udał się do Lowanium, aby z grupą mnichów założyć nowy klasztor. 28 września 1909 r. został mianowany opatem w Maredsous, a 3 października tegoż roku przyjął błogosławieństwo[2].

Był cenionym kaznodzieją, jednakże zbiory jego nauk wydali uczniowie. Lubiano go za pogodę ducha i poczucie humoru[3]. W trudnej sytuacji podczas I wojny światowej jako poddany brytyjski, irlandzki opat belgijskiego klasztoru pod okupacją niemiecką, dołożył wszelkich starań aby zabezpieczyć egzystencję mnichów. Przemieszczając się nielegalnie między Europą a Irlandią, przeprowadzał nawet belgijskich zakonników do swojej ojczyzny[4].

Zmarł w opinii świętości w czasie panującej epidemii grypy.

Nad jego grobem, za jego wstawiennictwem, została uzdrowiona Patricia Bitzen mająca nowotwór.

Kolumba Marion został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 3 września 2000 r[5].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim tradycyjnie w dzienną pamiątkę śmierci (za Martyrologium Rzymskim[6]). Benedyktyni wspominają błogosławionego 3 października.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Małgorzata Borkowska, Chrystus życiem Marmiona, 2000.
  2. ↑ Bl. COLUMBA MARMION na stronie Watykanu (ang.).
  3. ↑ Elżbieta Wiater, Błogosławiony mnich, który urodził się „pod znakiem prawdziwych wygłupów”.
  4. ↑ Dom Placid Murray OSB, Oct 3 – Bl Columba Marmion OSB (2) 1858-1923.
  5. ↑ Dom Columba Marmion (1858-1923). Official site of the Postulation of the Cause of Blessed Columba Marmion, 3rd Abbot of Maredsous Abbey, beatified on 3rd September 2000 by Pope John-Paul II.
  6. ↑ Beato Columba Giuseppe Marmion – Santi Beati (autor: Santa Sede) (wł.).

Bibliografia