Kombinowana Brygada Kawalerii
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Adam Zakrzewski |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | kawaleria |
| Podległość | Front Północny |
Kombinowana Brygada Kawalerii – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego, improwizowana w kampanii wrześniowej.
Historia brygady
Brygada powstała w dniu 14 września 1939 roku[1] zgodnie z rozkazem dowódcy Frontu Północnego gen. dyw. Stefana Dąb-Biernackiego. W jej skład weszła grupa kawalerii płk Adama Zakrzewskiego oraz jednostki wcześniej sformowane w rejonie Garwolina oraz Radzyniu Podlaskim w Ośrodkach Zapasowych Mazowieckiej i Pomorskiej Brygady Kawalerii.
Początkowo weszła w skład Armii Modlin, a następnie w składzie Armii Lublin. Brała udział w walkach pod Suchowolą i Krasnobrodem, gdzie została rozbita.
Organizacja
- dowództwo
- Grupa Kawalerii płk Tadeusza Komorowskiego (z Ośrodka Zapasowego Zgrupowania Kawalerii w Garwolinie)
- Warszawski Pułk Ułanów - płk dypl. Józef Trepto
- resztki Wileńskiej Brygady Kawalerii - ppłk. Eugeniusz Święcicki
- 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego - płk Włodzimierz Dunin-Żuchowski
Obsada personalna dowództwa
Obsada personalna dowództwa[2]
- dowódca brygady - płk kaw. Adam I Zakrzewski
- zastępca dowódcy brygady – płk kaw. Tadeusz Komorowski
- oficer ordynansowy – por. kaw. rez. mgr Mieczysław Piotr Grabiński (1 pszwol.)
- oficer ordynansowy – por. kaw. rez. Michał Bylina (1 pszwol.)
- szef sztabu – rtm. dypl. kontr. Eugeniusz Kobiaszwili
- oficer informacyjny – rtm. dypl. Bogusław Jerzy Kłoss (8 psk)
- dowódca łączności – kpt. łącz. Aleksy Szczeszek
- kwatermistrz – kpt. int. z wsw Jan Franciszek Gębarowicz
Przypisy
- ↑ według książki T. Jurga Obrona Polski 1939, w innych publikacjach jako data powstania podawany jest dzień 13 września
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 365-366.
Bibliografia
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
- Tadeusz Jurga: Armia Modlin. Warszawa: Wyd. MON, 1987. ISBN 83-11-07274-4.
- Cezary Leżeński: Zostały tylko ślady podków .... Warszawa: Książka i Wiedza, 1984. ISBN 83-05-11122-9.
- Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego Września. Kraków: Znak, 2009.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).