Komenda Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I

Komenda Rejonu Uzupełnień
Łódź Miasto I
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Łódź Miasto I
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU 28 pp
PKU Łódź Miasto
PKU Łódź Miasto I

Dowódcy
Pierwszy

płk Henryk Koiszewski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Łódź

Podległość

DOK IV

Skład

PKU typ I

Komendy rejonów uzupełnień OK III

Komenda Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I (KRU Łódź Miasto I) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1917 na terenie Łodzi funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[2]. Rozkazem kierownika MSWojsk. nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Łodzi dla Okręgu Wojskowego VIII obejmującego powiaty: łódzki, brzeziński i łaski[3]. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[4]. Bezpośrednią kontrolę nad PKU sprawowała Okręgowa Komendy Uzupełnień w Łodzi[4].

W czerwcu 1921 roku PKU 28 pp administrowała obszarem miasta Łódź[5].

W listopadzie 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU 28 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Łódź Miasto i została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[6].

W kwietniu 1925 roku PKU Łódź Miasto nadal administrowała obszarem miasta Łódź[7].

Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr IV została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Łódź II obejmująca część miasta Łodzi. Równocześnie dotychczasowa PKU Łódź Miasto została przemianowana na PKU Łódź Miasto I[8].

W marcu 1930 roku PKU Łódź Miasto I nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IV i administrowała częścią miasta Łodzi obejmującą komisariaty Policji Państwowej nr II, III, V, VIII, IX i XI[9]. W grudniu tego roku PKU Łódź Miasto I posiadała skład osobowy typu I[10].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Łódź Miasto I została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto I przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[11], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[12]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Łódź Miasto I normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[13].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU Łódź Miasto oraz PKU i KRU Łódź Miasto I, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
  • płk piech. Henryk Koiszewski (10 I 1919 – 7 I 1920 → komendant PKU 1 pp Leg.[14])
  • ppłk / płk piech. Jerzy Lesiecki (I 1920[14] – II 1928 → dyspozycja dowódcy OK IV[15][16])
  • ppłk art. Stefan Kijasbek (IV 1928[17] – VIII 1929 → dyspozycja dowódcy OK IV[18])
  • ppłk piech. Franciszek Sobolewski (od III 1930[19])
  • mjr piech. Stanisław Henryk Pill (I 1931[20] – 1939[21])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[22][23]
  • referent
    • kpt. piech. / kanc. Feliks Potakowski (1923 – III 1925[24] → I referent PKU Nisko)
    • kpt. tab. Marian Edmund Brühl (od IV 1925[25])
  • referent – urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Bronisław Jóźwiak (1923 – 1924)
  • oficer instrukcyjny
    • kpt. piech. Eugeniusz Józef Greszel (do XII 1923[26] → PKU Hrubieszów)
    • kpt. piech. Kazimierz Dorożyński (od XII 1923[26])
    • kpt. piech. Leon Krajewski (od V 1925[27])
  • oficer ewidencyjny I rejonu – por. piech. Bolesław Michał Żułciński (1923 – 1924)
  • oficer ewidencyjny II rejonu
    • por. piech. Zygmunt Stelnicki (I[28] – V 1923[29] → OE Rawa PKU Skierniewice)
    • por. rez. zatrz. w sł. czyn. Stanisław Potarzycki (V 1923[29] – VI 1924[30] → 28 pp)
    • por. kanc. Stanisław Żółciński (VI 1924[30] – I 1925[31] → kierownik kancelarii Centralnych Zakładów Balonowych)
    • por. kanc. Witold Kolubiński (III 1925[32] – II 1926 → referent PKU Bydgoszcz)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[33][34][35][36]
  • kierownik I referatu administracji rezerw
    • wakat (II 1926)
    • kpt. piech. Aleksander II Żebrowski (1932 – VII 1935[37] → dyspozycja dowódcy OK IV)
  • kierownik II referatu poborowej
    • kpt. kanc. Władysław Gałązka (od II 1926)
    • por. kanc. Stefan Józefat Zamojski[a] (do 1 VIII 1932)
    • kpt. piech. Brunon Aleksander Hegedeusz-Woronicz[b] (VIII 1932[44] – 30 VI 1935 → rezerwa)
    • kpt. art. Eugeniusz Ksawery Rudzki (od VIII 1935[45])
  • referent
    • por. piech. Marian Jan Tadeusz Niedzielski (II – VI 1926[46] → kierownik II referatu PKU Łódź Powiat)
    • por. kanc. Stefan Zamojski (od VI 1926[47])
  • referent (etat przejściowy) – por. kanc. Józef Giebułtowski
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[21][c]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Józef Bissinger
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Izasław Ermański[d]

Uwagi

  1. ↑ Stefan Józefat Zamojski z dniem 1 sierpnia 1932 został przydzielony do 28 pp na czteromiesięczną praktykę u płatnika[38]. Po zakończeniu praktyki został przeniesiony do 28 pp na stanowisko płatnika[39], a z dniem 31 sierpnia 1933 do Departamentu Intendentury MSWojsk. z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów intendentów[40].
  2. ↑ kpt. piech. Brunon Aleksander Hegedeusz-Woronicz, legionista, żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej. 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie pisowni nazwiska z „Woronicz-Hegedeusz” na „Hegedeusz-Woronicz”[41]. Z dniem 1 stycznia 1935 został przydzielony do Ministerstwa Komunikacji celem odbycia sześciomiesięcznej praktyki[42], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony do rezerwy[43].
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[48].
  4. ↑ kpt. adm. (piech.) Izasław Ermański vel Izasław Duda[49] (ur. 6 lipca 1891[50]). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Strzelców Nr 16. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy Obrony Krajowej. Został odznaczony Signum Laudis (Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej)[51]. W latach 1932–1935 pełnił służbę w KOP[52][53]. W 1934 roku był adiutantem Batalionu KOP „Orany”. Od 28 października 1935 do 5 marca 1936 roku dowodził oddziałem wartowniczym Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44, 46.
  4. ↑ a b Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  6. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.
  7. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  9. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  10. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  11. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  12. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  13. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  14. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920 roku, s. 15.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21, 28, przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 lipca 1928 roku.
  16. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 170.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
  21. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 852.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 207, 1470, 1559.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1284, 1288, 1339.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 8 marca 1925 roku, s. 137.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 5 kwietnia 1925 roku, s. 191.
  26. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 701.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925 roku, s. 241.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 stycznia 1923 roku, s. 51.
  29. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 19 maja 1923 roku, s. 280.
  30. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 25 czerwca 1924 roku, s. 402.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 27 stycznia 1925 roku, s. 43.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 19 marca 1925 roku, s. 152.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 10.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 518.
  35. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16, 47, 62.
  36. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16, 46, 59.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 436.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 138.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 275.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 94.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 99.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 8 maja 1926 roku, s. 156.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 8 maja 1926 roku, s. 157.
  48. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. VI.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 6, wojewoda wileński zarządzeniem z 10 sierpnia 1937 roku zezwolił kpt. Izasławowi Dudzie na zmianę rodowego nazwiska „Duda” na nazwisko „Ermański”.
  50. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 289.
  51. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 277, 113.
  52. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41, 905.
  53. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 34.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK IV.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK III