Komenda Rejonu Uzupełnień Łomża

Komenda Rejonu Uzupełnień Łomża
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Łomża
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Łomża XIII
PKU 33 pp
PKU Łomża[1]

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Stanisław Czajewski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Łomża

Podległość

DOK I

Skład

PKU typ II

Komendy rejonów uzupełnień OK I

Komenda Rejonu Uzupełnień Łomża (KRU Łomża) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1917 roku na terenie Łomży funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[3].

Rozkazem kierownika MSWojsk. nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Łomży dla Okręgu Wojskowego XIII obejmującego powiaty: łomżyński, szczuczyński i kolneński[4]. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[5]. Bezpośrednią kontrolę nad PKU sprawowała Okręgowa Komendy Uzupełnień w Warszawie[5].

10 stycznia 1919 roku kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych płk Jan Wroczyński przyłączył do PKU Łomża XIII powiaty: ostrowski, ostrołęcki i wysokomazowiecki[6].

Z dniem 31 lipca 1919 roku minister spraw wojskowych gen. por. Józef Leśniewski rozkazem D.M.O. 9148.IV.P. zniósł Okręgową Komendę Uzupełnień w Warszawie, jako odrębny urząd i włączył ją w skład Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa, jako Wydział V Sztabu[7]. Jednocześnie PKU Łomża XIII została bezpośrednio podporządkowana Dowództwu OGen. Warszawa. Jej okręg poborowy obejmował wówczas powiaty: łomżyński, kolneński, szczuczyński, ostrowski, ostrołęcki i wysokomazowiecki[8].

Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Łomża[9].

Z dniem 1 września 1924 roku minister spraw wojskowych wyłączył powiat szczuczyński z Okręgu Korpusu Nr I (PKU Łomża) i wcielił do Okręgu Korpusu Nr III (PKU Białystok)[10]. Od tego czasu do PKU Łomża należały powiaty: łomżyński, kolneński i ostrołęcki[11][12].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[13], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[11]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[14][15]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[16].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[14]. W skład PKU Łomża wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[14]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[17][18][19].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[20].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Łomża normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[21]

W grudniu 1930 roku komenda posiadała skład osobowy typ II[21]. Z dniem 1 kwietnia 1932 roku został zniesiony powiat kolneński, a należące do niego gminy włączone do powiatu łomżyńskiego i ostrołęckiego[22].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[23].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Łomża została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łomża przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[24], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[25]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Łomża normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[26].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: łomżyński i ostrołęcki[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Łomża, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
ppłk piech. Stanisław Czajewskiod 8 I 1919[6]
ppłk piech. Adolf Jachimowicz1923[27] – XII 1924[28]inspektor poboru DOK I
ppłk piech. Jan KsionekXII 1924[28] – VIII 1926[29]dyspozycja dowódcy OK I
ppłk piech. Rudolf HulkaVIII 1926[30] – IV 1927[31]komendant PKU Królewska Huta
ppłk kaw. Alfred WalterIV 1927[32] – II 1928[33]dyspozycja dowódcy OK I
płk art. Wiktor PoźniakIV 1928[34] – I 1929[35]inspektor poborowy OK X
mjr kanc. Atanazy Malwicki vel Cybula[a]III 1929[37] – 1930stan spoczynku
ppłk piech. Lucjan BornstaedtIX 1930[38] – VI 1933[39]komendant PKU Starogard
ppłk dypl. piech. Hugon Ferdynand Zallmannod XI 1933[40]
mjr piech. Paweł Hajduk1939[41]†1940 Charków
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w styczniu 1919 roku[42]
zastępca komendantakpt. Józef Tunguz-Zawiślak
naczelnik kancelariipor. Witold Kanafojskido 14 XI 1919[43]Intendentura OGen. Warszawa
oficer gospodarczypor. Tadeusz Stesłowicz
oficer ewidencyjny na powiat łomżyńskipor. Paweł Kazimierskido 11 IX 1919[44]zastępca komendanta PKU 25 pp
oficer ewidencyjny na powiat szczuczyńskippor. Leonard Grygorczuk
oficer ewidencyjny na powiat kolneńskippor. kaw. Bronisław Świerszczewski[45]
oficer ewidencyjny na powiat ostrowskichor. Jan Alfons Czajewicz
oficer ewidencyjny na powiat ostrołęckippor. Władysław Grodzki
oficer ewidencyjny na powiat wysokomazowieckipor. Stanisław Sielużycki
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[46][47]
I referentkpt. / mjr piech. Paweł Kazimirski1923 – VI 1925[48]kierownik referatu PKU Warszawa Miasto II
mjr piech. Stanisław Jasterod VI 1925[49]
II referenturzędnik wojsk. IX rangi / por. kanc. Jerzy Salkowski1923 – VI 1925OE Łomża
por. piech. Antoni BrodowskiVI 1925[50] – II 1926kierownik II referatu
oficer instrukcyjnypor. piech. Erwin Dąbrowski[b]1923 – III 1926[53]33 pp
oficer ewidencyjny na powiat kolneńskikpt. kanc. Jan Hryniewicz1923 – IV 1924[54]I referent PKU Modlin
por. piech. Kazimierz Alfons Kwiatkowski[c]IV[56] – 1 VII 1924[57]71 pp
por. kanc. Gustaw DiszerIX 1924[58] – II 1926[59]kierownik II referatu PKU Puławy
oficer ewidencyjny na powiat łomżyńskiurzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Justyn Hermando VIII 1924OE Łuniniec PKU Łuniniec[60]
por. rez. piech. Antoni BrodowskiVIII 1924[60] – VI 1925II referent
por. kanc. Jerzy SalkowskiVI 1925[50] – II 1926referent
oficer ewidencyjny na powiat ostrołęckiurzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Edward Kamiński1923 – II 1926[59]referent PKU Płock
oficer ewidencyjny na powiat szczuczyńskiurzędnik wojsk. XI rangi Michał Hoffmann1923
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[61][62][63][64]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr adm. san. Henryk Rudzki[65]II 1926 – II 1927[66]komendant PKU Warszawa Miasto III
mjr kanc. Atanazy Malwicki vel CybulaV 1927[67] – III 1929komendant PKU
mjr art. dr Karol Władysław Mikołajczyk[d]III 1929[37] – IX 1930[69]dowódca dyonu 22 pap
kpt. piech. Bronisław Tytus ŻółcińskiIX 1930[38] – VI 1938kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu poborowegopor. piech. Antoni BrodowskiII 1926 – VI 1938kierownik II referatu KRU
referentpor. kanc. Jerzy Salkowskiod II 1926
por. piech. Olgierd Wazgird[e]II[70] – IV 1927[31]referent PKU Modlin
por. piech. Kazimierz Bohdan Psarskiod VIII 1927[71], był w 1928
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[41][f]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Bronisław Tytus Żółciński[g]1938 – 1939†1940 Charków[74]
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Antoni Brodowski[h]1938 – 1939†1940 Charków[77]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Wojewoda białostocki zarządzeniem AC.I-C.I/11 z 12 września 1930 roku zezwolił majorowi administracji (dział kancelaryjny) w stanie spoczynku Atanazemu Cybuli na zmianę nazwiska rodowego „Cybula” na nazwisko „Malwicki”[36].
  2. ↑ Kpt. piech. Erwin Dąbrowski (ur. 3 października 1898) był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 33 pp w Łomży pełnił służbę do 1939 roku. W marcu tego roku na stanowisku dowódcy 7 kompanii strzeleckiej[51]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[52].
  3. ↑ Kazimierz Alfons Kwiatkowski (ur. 30 października 1894) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 3 maja 1922 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. 1 lipca 1924 został przydzielony do macierzystego 71 pp z równoczesnym odkomenderowaniem do 1 pac celem przeszkolenia. Później został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii. W 1928 służył w 1 Oddziale Służby Uzbrojenia w Modlinie, a w 1932 w 1 pan. W 1938, w stopniu porucznika, był już w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[55]. W 1939 pełnił służbę w Kadrze Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego w Brześciu nad Bugiem na stanowisku dowódcy I plutonu kompanii szkolnej.
  4. ↑ Karol Władysław Mikołajczyk (ur. 20 lipca 1895) – podpułkownik Korpusu Kontrolerów Wojska Polskiego. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi[68] oraz Signum Laudis Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej i Brązowym Medalem Waleczności. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Artylerii Polowej Nr 5. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 roku w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony z 30 pap do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 2 d. pg. panc. w Niepołomicach na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu. W marcu 1929 roku został przydzielony do PKU Łomża na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta. We wrześniu 1930 roku został przeniesiony do 22 pap w Przemyślu na stanowisko dowódcy dywizjonu. W 1932 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Z dniem 15 marca 1933 roku został przydzielony do Korpusu Kontrolerów na okres 6 miesięcy. We wrześniu tego roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów kontrolerów z równoczesnym przeniesieniem z 22 pal do Korpusu Kontrolerów. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów.
  5. ↑ Więcej informacji biograficznych Olgierda Wazgirda w artykule Komenda Rejonu Uzupełnień Płońsk.
  6. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[72].
  7. ↑ Kpt. adm. (piech.) Bronisław Tytus Żółciński (ur. 13 stycznia 1893) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[73].
  8. ↑ Kpt. adm. (piech.) Antoni Brodowski (ur. 13 marca 1891) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[75]. W kwietniu 1924 roku został przydzielony z 9 pp Leg. do PKU Łomża, w celu odbycia praktyki poborowej[76]. W sierpniu tegoroku został wyznaczony na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat łomżyński. W lutym 1926 roku został zatwierdzony na stanowisku kierownika II poborowego.

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 34.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.
  4. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44, 46.
  5. ↑ a b Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  6. ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 195.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 83 z 6 sierpnia 1919 roku, poz. 2941.
  8. ↑ Wykaz PKU 1919 ↓.
  9. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 6 czerwca 1922 roku, poz. 346.
  10. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 24 z 17 czerwca 1924 roku, poz. 360.
  11. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  12. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  13. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  14. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  15. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  16. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  18. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  19. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  21. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  22. ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 3, poz. 18.
  23. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  24. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  25. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  26. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1471.
  28. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 134 z 24 grudnia 1924 roku, s. 757.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 278.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 280.
  31. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 111.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21, z dniem 31 lipca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 45.
  37. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  38. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
  41. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 852.
  42. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 196.
  43. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4075.
  44. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3387.
  45. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919 roku, poz. 4308.
  46. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1471, 1558, 1559, 1566.
  47. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1340.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 10 czerwca 1925 roku, s. 312.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 10 czerwca 1925 roku, s. 313, odkomenderowany z PKU Mińsk Maz. na cztery miesiące.
  50. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 10 czerwca 1925 roku, s. 313.
  51. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 49.
  52. ↑ Straty ↓.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 9.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 8 kwietnia 1924 roku, s. 193.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 41.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 8 kwietnia 1924 roku, s. 192.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 26 lipca 1924 roku, s. 408.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 93 z 12 września 1924 roku, s. 523.
  59. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 3.
  60. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 493.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
  62. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 144, 146, 429, 823, od marca 1927 roku praktykę poborową w PKU Łomża odbywał płk piech. Teodor Iwaniszyn.
  63. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 518.
  64. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 12, 54, 90.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 762, przydzielony z 1 bsan. na stanowisko I referenta.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 66.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 133.
  68. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 350.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 300.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 234.
  72. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  73. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 298.
  74. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 643.
  75. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 310.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 246.
  77. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 43.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień OK I.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK I