Komenda Rejonu Uzupełnień Jasło
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1927 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | PKU Jasło | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | mjr Dionizy Hermanowski | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Jasło | |
| Podległość | DOK V | |
| Skład | PKU typ IV | |
Komenda Rejonu Uzupełnień Jasło (KRU Jasło) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
Z dniem 1 października 1927 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr V została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Jasło obejmująca swoją właściwością powiaty: jasielski i gorlicki. Jednocześnie dotychczasowa PKU Jasło w Sanoku funkcjonująca na terenie Okręgu Korpusu Nr X została przemianowana na PKU Sanok. Powiat gorlicki został wyłączony z PKU Nowy Sącz, natomiast powiat jasielski z PKU Jasło w Sanoku[2]. Obsada komendy została wyznaczona w lipcu tego roku[3].
W marcu 1930 roku PKU Jasło była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie i administrowała powiatami: jasielskim i gorlickim[4]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ IV[5].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Jasło została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Jasło przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[6], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[7]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Jasło normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[8].
Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: jasielski i gorlicki[1].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Jasło, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
- Komendanci
- mjr san. / lek. Dionizy Hermanowski (VII 1927[9] – VIII 1929 → dyspozycja dowódcy OK V[10][11])
- mjr łącz. Józef Rębski (XII 1929[12] – III 1934 → dyspozycja dowódcy OK V[13])
- mjr piech. mgr Józef Bryk (VI 1934[14] – 1939[15])
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- kpt. żand. / piech. Jan Kazimierz Ozaist (VII 1927[9][20] – IX 1930[21] → kierownik I referatu PKU Prużana)
- kpt. piech. Władysław Pasierb (IX 1930[22] – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- referent – por. kanc. Ignacy Reszczyński (VII 1927[26] – IX 1930 → dyspozycja dowódcy OK V[27])
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Władysław Pasierb[b] (VI 1938 – IX 1939)
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Adolf Pasterczyk
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[28].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Władysław Pasierb (ur. 3 listopada 1895 w Sokołowie Małopolskim, zm. 29 grudnia 1976 w Jaśle) był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku w korpusie oficerów piechoty[29]. W lutym 1927 roku został przeniesiony służbowo z 17 pp do PKU Sanok na sześć miesięcy[30]. W lipcu tego roku został przydzielony do PKU Drohobycz na stanowisko kierownika II referatu poborowego[31]. Po trzech miesiącach został przeniesiony do PKU Jasło na takie samo stanowisko. We wrześniu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta. W KRU Jasło pełnił służbę do września 1939 roku[32].
Przypisy
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 223-224.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 223.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 10 grudnia 1929 roku, s. 357, z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 392.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 848.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 138, 721, 833.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 514.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 51, 56.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 26, 49, 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 295, został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 321.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 292.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 4 lutego 1927 roku, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Żołnierze Niepodległości. Władysław Pasierb. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień OK V