Komenda Rejonu Uzupełnień Kołomyja II

Komenda Rejonu Uzupełnień Kołomyja II
Powiatowa Komenda Uzupełnień Kołomyja II
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1927
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Kołomyja II
Dowódcy
Pierwszymjr Piotr Rokicki
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaKołomyja
PodległośćDOK VI
SkładPKU typ III
Komendy rejonów uzupełnień DOK VI

Komenda Rejonu Uzupełnień Kołomyja II (KRU Kołomyja II) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Z dniem 1 października 1927 roku została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Kołomyja II obejmująca powiaty: peczeniżyński, kossowski i śniatyński. Ostatnie dwa powiaty zostały wyłączone z dotychczasowej PKU Kołomyja, która została przemianowana na PKU Kołomyja I, natomiast powiat peczeniżyński wyłączony z PKU Stanisławów[2].

PKU Kołomyja II funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[3], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[4]

Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Kołomyja II wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[5].

Z dniem 1 kwietnia 1929 roku powiat peczeniżyński został zlikwidowany, a jego dotychczasowy obszar włączony w całości do powiatu kołomyjskiego, należącego do PKU Kołomyja I[6][7].

W marcu 1930 roku PKU Kołomyja II nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VI i administrowała powiatami: kossowskim i śniatyńskim[8]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ III[4].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[9].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Kołomyja II została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Kołomyja II przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Kołomyja II normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[12].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: kossowski i śniatyński[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Kołomyja II, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.

Komendanci
  • mjr piech. Piotr Gustaw Rokicki (VII 1927 – I 1929 → komendant PKU Lwów Miasto[13])
  • ppłk dypl. art. mgr Tadeusz I Kawecki (I 1929[13] – I 1930 → dyspozycja dowódcy OK VI[14])
  • mjr łączn. Edmund Iwaszkiewicz (III 1930[15] – ? → komendant RU Kowel)
  • mjr piech. Henryk Picheta (1939[16])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[17][18]
  • kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
    • kpt. kanc. Ignacy Marian Bronisław Tomaszewski (od VII 1927, był w 1932)
  • kierownik II referatu poborowego
    • kpt. kanc. Tadeusz Mieczysław Kuliczkowski (od VII 1927)
    • kpt. art. Justyn Roman Wincenty Antoszewski (od XII 1929[19])
    • por. kanc. Karol Winowski[a] (od IX 1930, był w 1932)
  • referent
    • por. kanc. Jan Bularski (od VII 1927)
    • por. piech. Dionizy Edward Kazimierz Sikorski (IV 1928[20] – XII 1929[21] → referent PKU Łask)
    • kpt. więź. Edward Józef Göertz (XII 1929[22] – VI 1930 → kierownik I referatu PKU Czortków[23])
    • por. kanc. Karol Winowski (VI[24] – IX 1930[25] → kierownik II referatu)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[16][b]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Roman Paszkowski[c]
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Adam II Pawłowski[d]

Uwagi

  1. ↑ Por. kanc. Karol Winowski (ur. 17 lipca 1890) początkowo pełnił służbę PKU Kołomyja w charakterze urzędnika wojskowego w XI randze. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1922 roku w korpusie oficerów administracji (dział kancelaryjny). Zajmował stanowisko referenta inwalidzkiego. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, do 31 marca 1930 roku. Następnie został przydzielony do PKU Kołomyja II na stanowisko referenta. We wrześniu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kierownika II referatu.
  2. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].
  3. ↑ Kpt. adm. (piech.) Roman Paszkowski ur. 7 marca 1896 w Budach na Podolu. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938)[27].
  4. ↑ Kpt. adm. (piech.) Adam II Pawłowski (ur. 21 marca 1897) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[28].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  3. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  4. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  5. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
  6. ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 20, poz. 190.
  7. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 22 z 3 lipca 1929 roku, poz. 219.
  8. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  9. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  10. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  11. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  12. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 6.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 111.
  16. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 849.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220, 224.
  18. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 515.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 158.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 399.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 378.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 205.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  26. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  27. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 304.
  28. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 310.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK VI.jpg
Komendy rejonów uzupełnień DOK VI