Komenda Rejonu Uzupełnień Kraśnik

Komenda Rejonu Uzupełnień Kraśnik
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Kraśnik
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1927
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Kraśnik
Dowódcy
Pierwszypłk Włodzimierz II Krynicki
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaKraśnik
PodległośćDOK II
SkładPKU typ IV
Komendy rejonów uzupełnień DOK II

Komenda Rejonu Uzupełnień Kraśnik (KRU Kraśnik) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Z dniem 1 października 1927 roku minister spraw wojskowych utworzył na terenie Okręgu Korpusu Nr II Powiatową Komendę Uzupełnień Kraśnik, która objęła swoją właściwością powiat janowski, przejęty po zlikwidowanej PKU Biłgoraj[2]. W lipcu tego roku kadra oficerska dotychczasowej PKU Biłgoraj została wyznaczona na stanowiska w PKU Kraśnik. Przeniesienie z Biłgoraja do Kraśnika dotyczyło także pułkownika Krynickiego, który miał dokończyć praktykę poborową[3].

PKU Kraśnik funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[4], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[5]

Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Kraśnik wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[6].

W marcu 1930 roku PKU Kraśnik nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie i administrowała powiatem janowskim[7]. W grudniu tego roku PKU Kraśnik posiadała skład osobowy typ IV[5].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[8].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Kraśnik została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Kraśnik przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[9], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[10]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Kraśnik normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[11].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat janowski[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Kraśnik, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
płk piech. Włodzimierz II KrynickiIX 1927 – III 1929dyspozycja dowódcy OK II
mjr kanc. Aleksander PetelewiczIII 1929[12][13] – †10 I 1932[14]
mjr piech. Henryk SchenkIII 1932[15] – III 1934[16]dyspozycja dowódcy OK II
mjr piech. Alfred HofbauerVI 1934[17] – 1939[18]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[3][19][20]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr kanc. Aleksander PetelewiczVII 1927 – III 1929komendant PKU
mjr art. Zygmunt Pieracki[a]III[25] – VII 1929[26]dyspozycja dowódcy OK II
kpt. piech. Adam ChmielowskiIX 1930[27] – 31 VIII 1935[28]stan spoczynku
kierownik II referatu poborowegokpt. piech. Adam ChmielowskiVII 1927 – IX 1930kierownik I referatu
kpt. art. Aleksander Włodzimierz Lenczowski[b]IX 1930 – 31 VIII 1932stan spoczynku
kpt. piech. Hipolit Potocki[c]od 1932, był w VI 1935
referentpor. kanc. Edmund ProstVII 1927 – 1 I 1928[36]PKU Chełm
por. kanc. Marek KleinfeldI 1928[36] – VIII 1929[37]dyspozycja dowódcy OK X
kpt. art. Aleksander Włodzimierz LenczowskiXII 1929[38] – IX 1930kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[18][d]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Andrzej Chmielewski[e]był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Jan Wtorek[f]był w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Mjr art. Zygmunt Pieracki ur. 24 listopada 1885 w rodzinie Stanisława Jana (1849–1929), naczelnika straży skarbowej, i Eugenii Marii z Budziszewskich. Był starszym bratem Kazimierza (1891–1941) i Bronisława (1895–1934), generała brygady Wojska Polskiego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Haubic Polowych Nr 1, który w 1915 został przemianowany na Pułk Haubic Polowych Nr 12, a w 1918 na Pułk Artylerii Polowej Nr 112. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915, a na stopień nadporucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[21][22]. Z dniem 31 stycznia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[23]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III”[24]. Zmarł 26 sierpnia 1944 w Grodzisku Mazowieckim.
  2. ↑ Aleksander Lenczowski (ur. 12 sierpnia 1886) był oficerem 3 pac w Wilnie. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem służbowym do PKU Wilno Miasto na okres 4 miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[29]. W lipcu 1929 roku został przydzielony do PKU Wilejka na stanowisko referenta[30]. W grudniu tego roku otrzymał przeniesienie do PKU Kraśnik na stanowisko referenta[31]. We wrześniu 1930 roku został przesunięty na stanowisko kierownika II referatu poborowego[32]. Z dniem 31 sierpnia 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku[33].
  3. ↑ Hipolit Potocki w marcu 1932 roku został przeniesiony z 41 pp do PKU Kraśnik celem odbycia praktyki poborowej[34]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w KRU Grodzisk Mazowiecki na stanowisku kierownika I referatu. W styczniu 1934 roku sprostowano jego datę urodzenia z „14” na „13 sierpnia 1892 roku”[35]
  4. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[39].
  5. ↑ Andrzej Chmielewski ur. 11 października 1892 roku. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty. Pełnił służbę w 66 pp, Oddziale II SG i 54 pp. Był odznaczony Krzyżem Walecznych[40] i Krzyżem Niepodległości (28 grudnia 1933 roku) zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości[41].
  6. ↑ Jan Wtorek ur. 23 grudnia 1901 roku, był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[42].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  3. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220, 221, 224.
  4. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  5. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  6. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
  7. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  9. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  10. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  11. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 227, zatwierdzony na stanowisku.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 373.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 234.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  18. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 850.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 516.
  20. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 28, 41, 64.
  21. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 676, 735.
  22. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1072, 1205.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 443.
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 343, 893.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 187.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 200.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400, 419-420.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 29.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 221.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 221, 234.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 35.
  36. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 322.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 261.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 400.
  39. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 48, 582.
  41. ↑ M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35.
  42. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 308.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień DOK II.jpg
Komendy rejonów uzupełnień DOK II