Komenda Rejonu Uzupełnień Lublin Miasto
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1930 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Rodowód | PKU Lublin Miasto | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr piech. Jan Uldanowicz | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Lublin | |
Podległość | DOK II | |
Skład | PKU typ III |
Komenda Rejonu Uzupełnień Lublin Miasto (KRU Lublin Miasto) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
Jesienią 1930 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr II została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Lublin Miasto administrująca miastem Lublin. Równocześnie dotychczasowa PKU Lublin została przemianowana na PKU Lublin Powiat. Nowo powstała komenda otrzymała skład osobowy typ III[2].
Z dniem 1 grudnia 1934 roku minister spraw wojskowych przekazał PKU Lublin Miasto ewidencję oficerów rezerwy, pospolitego ruszenia, stanu spoczynku z powiatu lubartowskiego[3].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Lublin Miasto została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Lublin Miasto przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[4], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[5]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Lublin Miasto normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[6].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował miasto Lublin[1].
Komenda prowadziła ewidencję wszystkich oficerów z obszaru miasta Lublina, powiatu lubelskiego i powiatu lubartowskiego[1].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących etatowe stanowiska w PKU i KRU Lublin Miasto, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.
- komendant – mjr piech. Jan Marian Uldanowicz (IX 1930 – VI 1938 → komendant RU)
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta – kpt. piech. Teodor Jesipowicz (IX 1930 – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu
- komendant – mjr piech. Jan Marian Uldanowicz
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Teodor Jesipowicz[c] †1940 Charków[21]
- kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (tab.) Józef Napiórkowski (w niemieckiej niewoli, w Oflagu VII A Murnau[13])
Uwagi
- ↑ Wilhelm Karol Mylius ur. 26 kwietnia[11] 1892 roku w Krakowie. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Krzyżem Walecznych[12]. W czasie II wojny światowej był więziony na Zamku w Lublinie, a następnie w KL Oranienburg[13]. Zginął 14 kwietnia 1942 roku w KL Auschwitz.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[16].
- ↑ Teodor Jesipowicz ur. 9 listopada 1896 roku w Rydze, w rodzinie Michała. Do 1 sierpnia 1923 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 52 pp, po czym został przydzielony do PKU Jarocin na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat jarociński[17]. W marcu 1925 roku został przesunięty ze stanowiska OE Jarocin na stanowisko referenta inwalidzkiego[18]. W kwietniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministra Pracy i Opieki Społecznej, do dnia 31 marca 1930 roku[19]. We wrześniu 1930 roku przydzielony został do nowo utworzonej PKU Lublin Miasto na stanowisko kierownika I referatu[20]. 28 grudnia 1933 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości zamiast uprzednio nadanym Medalem Niepodległości.
Przypisy
- ↑ a b c Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Dz. Rozk. MS Wojsk. Nr 13 z 22 grudnia 1933 roku, poz. 219.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297, 303.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 517.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16, 36, 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 174.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 29, sprostowano datę urodzenia z „27 kwietnia” na „26 kwietnia” 1892 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 42, 611.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 851.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 29 lipca 1923 roku, s. 494.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 11 marca 1925 roku, s. 141.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 113.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 194.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-05-03].
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień DOK II