Komenda Rejonu Uzupełnień Nowogródek
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1930 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Rodowód | PKU Nowogródek | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Aleksander Komar | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Nowogródek | |
Podległość | DOK IX |
Komenda Rejonu Uzupełnień Nowogródek (KRU Nowogródek) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
23 grudnia 1930 roku zostało ogłoszone zarządzenie ministra spraw wojskowych B. Uzup. 7783 Pob. Org. „Podział terytorialny Rzeczypospolitej na PKU – zmiany”, zgodnie z którym na obszarze Okręgu Korpusu Nr IX została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Nowogródek, administrująca powiatem nowogródzkim, wyłączonym z okręgu poborowego PKU Słonim[2].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Nowogródek została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Nowogródek przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[3], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[4].
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[1].
Rejon uzupełnień od początku istnienia komendy nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat nowogródzki[1].
Obsada personalna
- Komendanci
- mjr piech. Aleksander Komar (IX 1930 – 31 X 1932 → stan spoczynku[5])
- ppłk piech. Jan Józef Rój (XII 1932 – IV 1934 → komendant PKU Toruń[6])
- mjr piech. Piotr Zabłocki (IV 1934[6] – 1939)
- Obsada personalna PKU we wrześniu 1930 roku[7]
- komendant – mjr piech. Aleksander Komar
- kierownik I referatu – kpt. piech. Józef Alojzy Pietraszek
- kierownik II referatu – por. piech. Ludwik Herzog
- Obsada personalna PKU w 1932[8]
- komendant – ppłk piech. Jan Józef Rój
- kierownik I referatu – kpt. piech. Jan Florian Wiskont
- kierownik II referatu – por. piech. Ludwik Herzog
- komendant – mjr piech. Piotr Zabłocki
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Ludwik Herzog[b]
- kierownik II referatu uzupełnień – por. adm. (tab.) Marian Zaboklicki
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[10].
- ↑ Ludwik Herzog (ur. 19 sierpnia 1894, zm. 1984). W marcu 1927 roku został przeniesiony służbowo z 58 pp do PKU Kościan na okres 4 miesięcy[11]. W sierpniu 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty i przydzielony do PKU Kościan na stanowisko referenta[12]. We wrześniu 1930 roku został przydzielony do PKU Nowogródek na stanowisko kierownika II referatu poborowego. Był odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości (20 lipca 1932 roku[13]), Srebrnym Krzyżem Zasługi[14] i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (22 lutego 1958 roku)[15].
Przypisy
- ↑ a b c Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296, 297.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 519.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 853.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 235.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 853, 307.
- ↑ Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2019-06-11].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień OK IX