Komenda Rejonu Uzupełnień Płock

Komenda Rejonu Uzupełnień
Płock
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Płock
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Płock XXV
PKU 6 pp Leg.
PKU Płock

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Płock

Podległość

DOGen. „Warszawa”
DOK I

Skład

PKU typ III

Komendy rejonów uzupełnień OK I

Komenda Rejonu Uzupełnień Płock (KRU Płock) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

W 1917 na terenie Płocka funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[2]. Z chwilą wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[3]. Dodatkowo GUZ w Płocku i w Mławie przekazał dokumentację do PKU Ciechanów XII[3].

12 lutego 1919 roku „z powodu zbyt wielkiej ilości powiatów wchodzących w skład PKU Ciechanów XII oraz trudności komuniacyjnych” minister spraw wojskowych wyłączył z niej powiaty lipnowski, płocki, rypiński i sierpecki. Powiat lipnowski został włączony do PKU Włocławek XI, natomiast dla powiatów płockiego, rypińskiego i sierpeckiego została utworzona XXV Powiatowa Komenda Uzupełnień w Płocku[4].

W czerwcu 1921 roku PKU 6 pp Leg. była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Warszawa” i nadal obejmowała swoją właściwością powiaty: płocki, rypiński i sierpecki[5].

15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU 6 pp Leg. została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Płock i podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Okręg poborowy PKU Płock obejmował powiaty: gostyniński i płocki. Powiat rypiński został włączony do nowo powstałej PKU Lipno, a powiat sierpecki do nowo utworzonej PKU Modlin, natomiast powiat gostyniński wyłączony został z dotychczasowej PKU 10 pp w Łowiczu[6][7][8][9].

17 stycznia 1922 roku na zebraniu oficerskim garnizonu Płock ukonstytuowało się miejscowe Koło Towarzystwa Wiedzy Wojskowej. Przewodniczącym wydziału koła wybrany został komendant PKU płk Stanisław Eulagiusz Sobolewski[10].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[11], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[9]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[12][13]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[14].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[12]. W skład PKU Płock wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[12]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[15][16][17].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[18].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Płock normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[19]

W marcu 1930 roku PKU Płock była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie i administrowała powiatami: płockim i gostyńskim[20]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ III[19].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[21].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa Powiatowa Komenda Uzupełnień Płock została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Płock przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[22], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[23]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Płock normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[24].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień obejmował powiaty: płocki i gostyniński[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Płock, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
płk piech. Stanisław Eulagiusz Sobolewski1922
mjr piech. Józef Włodek1923[25] – VIII 1924komendant PKU Pułtusk[26]
ppłk piech. Eugeniusz Grzegorz PieczkowskiVIII 1924[26] – 30 IX 1927[27]stan spoczynku
płk piech. Alojzy Łukawski[a]IX 1927[29] – 30 XI 1928[30]stan spoczynku
ppłk dypl. art. Artur Pepłowski[b]XI 1928[32] – III 1929stan spoczynku z dniem 31 X 1929[33]
mjr piech. Czesław Bereza[c]III 1929[40] – IX 1930[41]dyspozycja dowódcy OK I
mjr piech. Aleksander SablińskiIX 1930[42] – III 1934[43]dyspozycja dowódcy OK I
mjr piech. Stanisław II StankiewiczVI 1934[44] – 1939[45]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[46][47]
I referentkpt. piech. Mieczysław Truszkowskibył w 1923 – II 1926kierownik I referatu
II referenturzędnik wojsk. XI rangi Włodzimierz Janczyszyn1923
por. kanc. Bolesław Stypułkowski1924 – II 1926kierownik II referatu
oficer instrukcyjnypor. / kpt. piech. Edward Ostrowski[d]1923 – III 192632 pp
oficer ewidencyjny na powiat gostynińskipor. kanc. Włodzimierz Janczyszyndo IX 1924OE Płock
oficer ewidencyjny na powiat płockipor. piech. Bolesław StypułkowskiXII 1923[48] – IX 1924[49]II referent
por. kanc. Włodzimierz JanczyszynIX[49] – 1 XII 1924[50]PKU Kołomyja
por. rez. piech. zatrz. w sł. czyn. Antoni Kozłowiczod III 1925[51]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[52][53][54]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. piech. Mieczysław TruszkowskiII 1926 – IX 1930[55]kierownik I referatu PKU Miechów
kpt. piech. Edward Marian Magda[e]IX 1930[58] – był w VI 1935
kierownik II referatu poborowegopor. / kpt. kanc. Bolesław Teodor StypułkowskiII 1926 – IX 1930[59]Gabinet Ministra Spraw Wojskowych
por. kanc. Stefan I Markiewicz[f]IX 1930[63] – 1 VIII 1932[64]praktyka u płatnika 8 pal
kpt. piech. Paweł Rosa15 VII 1932[65], był w VI 1935
referentpor. kanc. Edward Kamińskiod II 1926
por. kanc. Stefan I MarkiewiczIX 1930[42]kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[45][g]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Paweł Rosabył w III 1939†1940 Charków[67]
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Zygmunt Stanisław Tymański[h]był w III 1939†1940 Charków

Uwagi

  1. ↑ Płk piech. Alojzy Łukawski w marcu 1927 roku został zwolniony ze stanowiska oficera sztabowego przysposobienia wojskowego przy 8 DP i przeniesiony służbowo do PKU Płock celem odbycia praktyki poborowej[28]. We wrześniu tego roku został przydzielony do PKU na stanowisko komendanta.
  2. ↑ Artur Pepłowski herbu Gozdawa (ur. 16 stycznia 1891, zm. 22 stycznia 1935 w Warszawie) – podpułkownik ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów artylerii, odznaczony Krzyżem Walecznych, członek Zarządu Głównego Związku Hallerczyków i prezes Chorągwi Warszawskiej[31].
  3. ↑ Mjr piech. Czesław Bereza (ur. 11 sierpnia 1891). W 1921 roku pełnił służbę w 10 Baonie Celnym na stanowisku dowódcy 1. kompanii, a jego oddziałem macierzystym był 52 pp[34]. W 1923 roku pełnił służbę w 51 pp w Brzeżanach[35]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty. W lutym 1926 roku został zatwierdzony na stanowisku kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta PKU Brzeżany[36]. W lutym 1927 roku został przeniesiony do PKU Stanisławów na takie samo stanowisko[37]. 23 grudnia tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[38]. W marcu 1929 roku został przeniesiony do PKU Płock na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta. We wrześniu 1930 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I. Z dniem 31 stycznia 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[39].
  4. ↑ Mjr dypl. piech. Edward Marceli Ostrowski (ur. 18 lutego 1897) był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Złotym Krzyżem Zasługi. Pełniąc służbę w PKU Płock pozostawał oficerem nadetatowym 6 pp Leg. W marcu 1926 roku, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przeniesiony do 32 pp w Modlinie.
  5. ↑ Kpt. piech. Edward Marian Magda (ur. 4 października 1889). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Strzelców Nr 17. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy c. k. Obrony Krajowej. W latach 1921–1924 pełnił służbę w 8 dżand. w Toruniu. W marcu 1924 roku został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 305,1 lokatą, z równoczesnym wcieleniem do 63 pp w Toruniu[56]. W tym samym roku został przeniesiony do 4 psp w Cieszynie i mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty. We wrześniu 1930 roku został przeniesiony z 4 psp do PKU Płock na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta. W 1938 roku, będąc w stanie spoczynku, został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[57].
  6. ↑ Por. kanc. Stefan I Markiewicz z dniem 1 sierpnia 1932 roku skierowany został na czteromiesięczną praktykę u płatnika 8 pal. Po zakończeniu praktyki porucznik Markiewicz został przeniesiony do 4 psk w Płocku na stanowisko płatnika[60], a z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[61]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w składzie 4 psk na stanowisku oficera płatnika. W 1940 roku został zamordowany w Charkowie[62].
  7. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[66].
  8. ↑ Kpt. adm. (piech.) Zygmunt Stanisław Tymański ur. 29 maja 1896 roku w Muszynie, w rodzinie Wincentego i Marii z Bujarskich. Do Wojska Polskiego został przyjęty w stopniu chorążego. Walczył na froncie wschodnim w szeregach 32 pp. Od kwietnia 1920 roku pełnił służbę w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk. W czasie pokoju pełnił służbę w Wojskowym Więzieniu Śledczym nr II w Lublinie. 1 grudnia 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów administracji (dział więziennictwa)[68]. Z dniem 1 lutego 1926 roku został przydzielony do Wojskowego Więzienia Śledczego nr III w Wilnie na stanowisko komendanta. W kierowanej przez niego jednostce penitencjarnej, po przewrocie majowym, przebywali generałowie: Tadeusz Rozwadowski, Juliusz Malczewski, Bolesław Jaźwiński i Włodzimierz Zagórski (do 6 sierpnia 1927 roku). Wiosną 1940 roku został zamordowany w Charkowie[69]. W 1938 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[70].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.
  3. ↑ a b Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 19 z 19 lutego 1919 roku, poz. 625.
  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  6. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 34.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1469, 1472, 1475.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1338, 1341, 1344.
  9. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  10. ↑ Korespondencje. Z Płocka. „Polska Zbrojna”. 33, s. 4, 1922-02-03. Warszawa. 
  11. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  12. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  13. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  14. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  16. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  17. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  19. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  20. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  21. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  22. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  23. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  24. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1475.
  26. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 84 z 26 sierpnia 1924 roku, s. 476.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 215.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 256.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
  31. ↑ Nekrologi. „Kurier Warszawski”. 24, s. 8, 1935-01-24. Warszawa. 
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 356.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 329.
  34. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 165.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 269, 406.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 14.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 4 lutego 1927 roku, s. 33.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 2.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 33.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 288.
  42. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 303.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  45. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 854.
  46. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 140, 1475, 1558.
  47. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1344.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 76 z 12 grudnia 1923 roku, s. 711, przydzielony z 68 pp na stanowisko OE Płock z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
  49. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 25 września 1924 roku, s. 542.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 649.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 20 marca 1925 roku, s. 159.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7.
  53. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XII, 520.
  54. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 20, 38, 44.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 15 marca 1924 roku, s. 127.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 50.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 302.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 88.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 184.
  62. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 332.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 29.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 436.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
  66. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  67. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 453.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 746.
  69. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 570.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień OK I.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK I