Komenda Rejonu Uzupełnień Postawy

Komenda Rejonu Uzupełnień Postawy
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Postawy
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1927
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Postawy
Dowódcy
Pierwszyppłk piech. Jan Balsewicz
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaPostawy
PodległośćDOK III
SkładPKU typ II
Komendy rejonów uzupełnień DOK III

Komenda Rejonu Uzupełnień Postawy (KRU Postawy) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr III została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Postawy, obejmująca powiaty: postawski i dziśnieński[2]. Powiat postawski (do 1 stycznia 1926 roku – powiat duniłowicki) został wyłączony z PKU Mołodeczno w Wilejce, natomiast powiat dziśnieński z PKU Święciany[3].

PKU Postawy funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[4], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[5]

Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Postawy wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[6].

W marcu 1930 roku PKU Postawy nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr III i administrowała powiatami: postawskim i dziśnieńskim[7]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ II.

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[8].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Postawy została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Postawy przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[9], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[10]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Postawy normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[11].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr III, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: postawski i dziśnieński[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Postawy, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
ppłk piech. Jan BalsewiczVII 1927[12] – IV 1928[13]komendant PKU Łódź Miasto II
ppłk piech. Artur ManowardaXI 1928 – II 1929[14]dyspozycja dowódcy OK III
mjr piech. Eugeniusz Michał KamińskiIII 1929[15] – VIII 1933[16]komendant PKU Przemyśl
mjr piech. Aleksander KlukowskiIX 1933[17] – III 1934[18]dyspozycja dowódcy OK III
mjr piech. Józef I JakubowskiVI 1934 – VII 1935[19]dyspozycja dowódcy OK III
mjr piech. Karol Strumiłło-Pietraszkiewicz[a]VIII 1935[22] – 1939[23]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[24][25][26]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr piech. Eugeniusz Michał KamińskiX 1927[27] – III 1929komendant PKU
mjr piech. Franciszek I Pytel[b]III 1929[31] – 31 V 1930[32]stan spoczynku
kpt. piech. Wacław Hass[c]IX 1930[34] – VII 1935[35]dyspozycja dowódcy OK III
kierownik II referatu poborowegopor. piech. Hipolit Hubarod VII 1927[36], był w VI 1935
referentppor. / por. adm. (gosp.) Cyryl Antoni Krajewski[d]VII 1927[38] – IX 1930[39]płatnik 1 dyonu sam. panc.
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[23][e]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Hipolit Hubar[f]1938 – 1939
kierownik II referatu uzupełnieńrtm. adm. (kaw.) Zygmunt Stanisław Wendorffbył w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Mjr piech. Karol Strumiłło-Pietraszkiewicz (ur. 6 stycznia 1896) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości (23 grudnia 1933 roku). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów piechoty[20]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony z KOP do 76 pp na stanowisko dowódcy baonu[21].
  2. ↑ Mjr piech. Franciszek I Pytel (ur. 31 stycznia 1889) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[28]. W kwietniu 1928 roku został przeniesiony z 7 pp Leg. do 73 pp w Katowicach na stanowisko kwatermistrza[29]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[30].
  3. ↑ Kpt. piech. Wacław Hass (ur. 28 września 1890) był odznaczony Krzyżem Walecznych. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[33]. Był więźniem Obozu NKWD w Griazowcu.
  4. ↑ Cyryl Antoni Krajewski (ur. 29 marca 1899) był absolwentem Oficerskiej Szkoły Administracji. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[37]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą plutonu gospodarczo-transportowego w dywizjonie rozpoznawczym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej.
  5. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[40].
  6. ↑ Kpt. adm. (piech.) Hipolit Hubar (ur. 28 czerwca 1896) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[41]. Był więźniem Obozu NKWD w Griazowcu, a po uwolnieniu został członkiem Komisji Poborowej nr 2 w obozie griazowieckim[42].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  3. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  4. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  5. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  6. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
  7. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  9. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  10. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  11. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 207.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 195.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 905.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 144.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  23. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 855.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 145, 157.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 521.
  26. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 28, 45, 89.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 87, 173.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
  30. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 939.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 maja 1930 roku, s. 148.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 186.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 197-198.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 302.
  40. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  41. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 310.
  42. ↑ Jaczyński 2012 ↓, s. 51.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK III.jpg
Komendy rejonów uzupełnień DOK III