Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec

Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Sosnowiec
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Będzin XXII
PKU 11 pp w Będzinie
PKU Będzin w Sosnowcu[1]
PKU Sosnowiec

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Sosnowiec

Podległość

DOGen. „Kielce”
DOK V

Skład

PKU typ I, IV

Komendy rejonów uzupełnień OK V

Komenda Rejonu Uzupełnień Sosnowiec (KRU Sosnowiec) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy

27 grudnia 1918 roku minister spraw wojskowych ustanowił XXII Powiatową Komendę Uzupełnień w Będzinie obejmującą powiaty: będziński i olkuski oraz dąbrowski z siedzibą w Dąbrowie Górniczej[3]. XXII PKU w Będzinie znajdowała się na terenie Okręgu Generalnego „Kraków” i podlegała Okręgowej Komendzie Uzupełnień w Krakowie[4].

Komenda, jako władza zaciągowa pierwszej instancji realizowała zadania i wykonywała obowiązki wynikające z Tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która weszła w życie 29 października 1918 roku[5]. Ponadto komenda przejęła zadania dotychczasowych Głównych Urzędów Zaciągu do Wojska Polskiego w zakresie: przyjmowania zgłoszeń ochotników do wojska i agitacji werbunkowej, przyjmowanie podań o przyjęcie do wojska wnoszonych przez oficerów i żołnierzy byłych I, II i III Korpusów Polskich w Rosji oraz armii austriackiej, rosyjskiej i niemieckiej, przyjmowanie podań o przyjęcie do szkół podoficerskich i szkół podchorążych, a także przyjmowanie podań o przyjęcie na kursy żandarmerii[6].

Organami pomocniczymi i wykonawczymi PKU byli oficerowie ewidencyjni. Wspomniani oficerowie realizowali zadania PKU w powierzonym im powiecie. Każdy oficer ewidencyjny miał do pomocy jednego pisarza i jednego szeregowego (ordynansa kancelaryjnego)[6].

15 lipca 1919 roku minister spraw wojskowy zniósł urząd Oficera Ewidencyjnego w Dąbrowie z uwagi na to, że „Tymczasowe przepisy o organizacji urzędów powiatowych” nie przewidywały istnienia odrębnego powiatu dąbrowskiego. Powiat będziński obejmował teren powiatu dąbrowskiego[7].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[8], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[9]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[10][11]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[12].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[10]. W skład PKU Sosnowiec wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[10]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[13][14][15].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[16].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Sosnowiec normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[17]

Z dniem 1 stycznia 1927 roku, z części gmin powiatu będzińskiego, został utworzony nowy powiat zawierciański z siedzibą władz powiatowych w Zawierciu[18].

Z dniem 1 października 1927 roku powiat zawierciański został podporządkowany nowo powstałej PKU Zawiercie[19].

W marcu 1930 roku PKU Sosnowiec nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatem będzińskim[20]. W grudniu tego roku PKU Sosnowiec posiadała skład osobowy typ I[17].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[21].

Z dniem 1 września 1931 roku minister spraw wojskowych utworzył PKU Będzin, która w sprawach poborowych administrowała powiatem będzińskim z wyłączeniem obszaru miasta Sosnowiec, który pozostał obszarem administracyjnym PKU Sosnowiec. Równocześnie PKU Sosnowiec otrzymała skład osobowy typu IV[22].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Sosnowiec została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Sosnowiec przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[23], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[24]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Sosnowiec normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[25].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował miasto Sosnowiec[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Sosnowiec, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
płk piech. Alfons BabichI – IX 1919[26]
ppłk Wacław PoważeIX – 19 XI 1919[26][27].Stacja Zborna Oficerów w Warszawie
mjr Stanisław OstrowskiXI 1919 – IX 1920[26]
ppłk piech. Teodor ObraczayIX 1920 – III 1921[28][26]dyspozycja dowódcy OGen. „Kielce”
ppłk piech. Karol BlokIII 1921[28][26] – 31 XII 1928[29]stan spoczynku
ppłk art. Feliks HarasimowiczIII[30][31] – XII 1929[32]dyspozycja dowódcy OK V
ppłk piech. Ludwik Franciszek Trznadelwyznaczony w III 1930stanowiska nie objął[33][34]
ppłk art. Antoni Glanz[a]VI 1930[39] – XII 1931[40]dyspozycja dowódcy OK V
ppłk piech. Franciszek SmelkowskiIII 1932[41] – 1938stan spoczynku
ppłk piech. Franciszek II Studziński1939[42]w konspiracji ZWZ/AK
Obsada personalna XXI PKU w dniu 27 grudnia 1918 roku[4]
komendantwakat
zastępca komendantakpt. Juliusz Strumieński
oficer ewidencyjny w Będzinieppor. Ludwik Dorner
oficer ewidencyjny w Dąbrowie Górniczejppor. Władysław Sujkowski
oficer ewidencyjny w Olukszuurzędnik ewidencyjny w randze kapitana Kacper Baczocha
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[43][44]
I referentpor. piech. Stanisław Mielicki1923 – II 1926kierownik II referatu
II referenturzędnik wojsk. XI rangi Józef Bartoszek1923
por. piech. Czesław Tadeusz GrzeszkoI 1925[45] – II 1926referent
oficer instrukcyjnypor. piech. Henryk Nitecki1923 – III 192675 pp[46]
oficer ewidencyjny Będzinurzędnik wojsk. XI rangi Adolf Czerpiński vel Czepička[b]1923
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[49][50]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr san. Dionizy HermanowskiII – IX 1926[51]I referent PKU Kraków Miasto
kpt. kanc. Franciszek Rejkowskiod X 1926[52]
mjr gosp. Ottokar Wilhelm Patoczkado II 1929[53]dyspozycja dowódcy OK V
mjr dypl. piech. Jan KornausIII[54] – XII 1929[55]szef sztabu 20 DP
kpt. sap. / gosp. Izydor Kotarbap.o. VII 1929[56] – XI 1930[57]płatnik 3 psp
kpt. art. Eugeniusz Piotrowski? – XI 1932[58]dyspozycja dowódcy OK V
kpt. art. Wawrzyniec RzepkaXII 1932[59] – VI 1938kierownik I referatu KRU
kierownik II referatupor. piech. Stanisław MielickiII 1926 – XII 1929[60]kierownik II referatu PKU Tarnopol
kpt. art. Eugeniusz Piotrowskiod XII 1929[61] – ?kierownik I referatu
por. kanc. / piech. Zygmunt Filip Kozubal[c]był w 1932 i w VI 1935
referentpor. piech. Czesław Tadeusz GrzeszkoII 1926 – VII 1927referent w PKU Zawiercie[63]
por. kanc. Zygmunt Filip KozubalVII 1927[64] – ?kierownik II referatu
kpt. piech. Kazimierz Wincenty Piotrowski[d]I[65] – VIII 1929[66]dyspozycja dowódcy OK V
por. kanc. Adam Jan BadowskiXII 1929[67] – 31 X 1930[68]stan spoczynku
referent (etat przejściowy)por. kanc. Zygmunt Filip KozubalII 1926 – VII 1927referent
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[42][e]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (art.) Wawrzyniec Rzepkabył w III 1939
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Stanisław II Chmielowskibył w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Ppłk art. Antoni Glanz (ur. 17 stycznia 1886 w Cieszanowie). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 102. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[35]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 8 pap w Płocku do 6 pac we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[36]. W marcu 1929 został przeniesiony do PKU Grodzisk Mazowiecki na stanowisko komendanta[37]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do PKU Sosnowiec na stanowisko komendanta. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[38]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych. 5 listopada 1935 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o przyznanie mu tego odznaczenia.
  2. ↑ Namiestnictwo Galicyjskie postanowieniem z 29 listopada 1919 roku udzieliło urzędnikowi ewidencyjnemu XI rangi Adolfowi Czepiczce z PKU 11 pp w Będzinie zezwolenia na zmianę nazwiska rodowego „Czepička” na „Czerpiński”[47]. 30 października 1919 roku sierżant Adolf Czepiczka został mianowany urzędnikiem ewidencyjnym w randze XI i przydzielony do Sekcji Uzupełnień i Poboru MSWojsk[48].
  3. ↑ Zygmunt Filip Kozubal w marcu 1934 roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w PKU Sosnowiec[62].
  4. ↑ kpt. piech. Kazimierz Wincenty Piotrowski ur. 7 lipca 1894.
  5. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[69].

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 444.
  4. ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
  5. ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 28.
  6. ↑ a b Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 7 z 30 listopada 1918 roku, s. 144.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 79 z 22 lipca 1919 roku, poz. 2694.
  8. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  9. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  10. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  12. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  14. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  15. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  17. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  18. ↑ Dz.U. z 1933 r. nr 94, poz. 725.
  19. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  20. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  21. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  22. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 27 z 31 sierpnia 1931 roku, poz. 346.
  23. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  24. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  25. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  26. ↑ a b c d e Jarno 2003 ↓, s. 52.
  27. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4076.
  28. ↑ a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 29 z 10 marca 1921 roku.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 302.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 157.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 377.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 237.
  35. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1060, 1184.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 145.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 210.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 415.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 234.
  42. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 857.
  43. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479, 1553, 1555.
  44. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1348.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 23 stycznia 1925 roku, s. 35.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 349.
  48. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919 roku, poz. 3932.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 13.
  50. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 523.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 24 września 1926 roku, s. 321.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 28 października 1926 roku, s. 385.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 79.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 201.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 23.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 399.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 423.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 387.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 87.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 225.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 254.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 398.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 310.
  69. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK V.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK V