Komenda Wojewódzka Policji Państwowej w Stanisławowie
| Państwo | |
|---|---|
| Adres | |
| ul. Kamińskiego 4, Stanisławów | |
Komenda Wojewódzka Policji Państwowej w Stanisławowie – jednostka organizacyjna Policji Państwowej, działająca w okresie II Rzeczypospolitej do 1939 na obszarze województwa stanisławowskiego z siedzibą w Stanisławowie.
Do 1939 siedziba komendy mieściła się w Stanisławowie przy ulicy Kamińskiego 4[1].
Struktura
Pierwotnie istniała Komenda Policji Państwowej Okręgu X Stanisławowskiego[2][3].
Przy KW w Stanisławowie działał Urząd Śledczy w Stanisławowie[4].
Ponadto w Stanisławowie istniała 12. kompania Rezerwy Policyjnej, która podlegała Komendzie Głównej Policji Państwowej[4].
Jednostki podległe
- Komendy powiatowe
- Komenda Powiatowa Policji w Dolinie (powiat doliński, 14 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Horodence (powiat horodeński, 7 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Kałuszu (powiat kałuski, 9 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Kołomyi (powiat kołomyjski, 18 posterunków oraz Wydział Śledczy w Kołomyi, Komisariat PP w Kołomyi)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Kosowie (powiat kosowski, 11 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Nadwórnej (powiat nadwórniański, 17 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Rohatynie (powiat rohatyński, 13 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Stanisławowie (powiat stanisławowski, 16 posterunków oraz Wydział Śledczy w Stanisławowie, I i II Komisariat PP w Stanisławowie)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Stryju (powiat stryjski, 15 posterunków oraz Wydział Śledczy w Stryju, Komisariat PP w Stryju)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Śniatynie (powiat śniatyński, 9 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Tłumaczu (powiat tłumacki, 11 posterunków)[4]
- Komenda Powiatowa Policji w Żydaczowie (powiat żydaczowski, 9 posterunków)[4]
Komendanci wojewódzcy
- insp. Władysław Żarski (01 IV 1921 – 21 VII 1927)[3]
- insp. Józef Torwiński (21 VII 1927 – 26 XI 1928)[3]
- insp. Alojzy Józef Buczkowski (p.o. od 26 XI 1928, 01 VII 1929 – 28 IV 1933)[3]
- insp. Eugeniusz Konopka (28 IV 1933 – IX 1939)[3]
Przypisy
- ↑ Spis abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1939 r.. Warszawa: 1939, s. 712.
- ↑ Organizacja Policji Państwowej. panstwowa.policja.pl. [dostęp 2019-12-06].
- ↑ a b c d e Wykaz Komendantów Okręgowych Policji Państwowej w latach 1919–1939. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2019-12-06]. za: Robert Litwiński: Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2007. ISBN 978-83-227-3202-1.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Litwiński. Skutki 2007 ↓, s. 82.
Bibliografia
- Robert Litwiński. Skutki działań wojennych w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”. R. XXXIX, t. 2, s. 77-95, 2007.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).