Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Wilnie
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1922 |
Rozformowanie | 1923 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppłk Kazimierz Młyński |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość | Główna Komenda SG |
Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Wilnie – organ dowodzenia Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej w latach 1922 – 1923.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku o powołaniu Straży Granicznej, Minister Spraw Wewnętrznych z dniem 1 września 1922 wprowadził w formacji nową organizację wewnętrzną[1]. Ostatecznie nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczną” zmieniono rozkazem Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 listopada 1922 roku. Granicę wschodnią podzielono na odcinki wojewódzkie. Komendy wojewódzkie Straży Granicznej przyjęły nazwy województw. Komendant podlegał w sprawach służby granicznej wojewodzie, a pod względem dyscyplinarnym, administracyjnym i regulaminowym głównemu komendantowi Straży Granicznej. Komendantom wojewódzkim za pośrednictwem komend powiatowych podlegały wszystkie bataliony Straży Granicznej stacjonujące w obrębie województwa[2]. Komenda Główna Straży Granicznej wyznaczyła z dniem 1 września 1922 roku obsadę personalną Komendy Wojewódzkiej Straży Granicznej w Wilnie[3].
Kadra komendy wojewódzkiej
Stan na dzień 1 września 1922[4]:
- komendant – ppłk Kazimierz Młyński
- zastępca komendanta – kpt. Stanisław Gotwald
- oficer do specjalnych zleceń – kpt. Franciszek Najdowski
- oficer ordynansowy – ppor. Antoni Kuratowski
Struktura organizacyjna
Dyslokacja według stanu na dzień 1 grudnia 1922[5][6]
- Komenda wojewódzka w Wilnie
- Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Wilnie
- 15 batalion Straży Granicznej – Olkieniki
- 17 batalion Straży Granicznej – Landwarów
- 4 batalion Straży Granicznej – Mejszagoła
- Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Święcianach
- 43 batalion Straży Granicznej – Nowe Święciany
- 9 batalion Straży Granicznej – Dukszty
- 28 batalion Straży Granicznej – Słobódka
- Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Głębokiem
- Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Wilejce
- 31 batalion Straży Granicznej – Dokszyce
- 30 batalion Straży Granicznej – Radoszkowicze
- 44 batalion Straży Granicznej – Dołhinów
Przypisy
- ↑ Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
- ↑ Dominiczak 1997 ↓, s. 244.
- ↑ Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 50.
- ↑ Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 2.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 79,81,82.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 28.
Bibliografia
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Rozkazy organizacyjne Komendy Głównej Straży Granicznej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja Straży Granicznej na granicy wschodniej Rzeczypospolitej w 1922
Rozmieszczenie jednostek granicznych Komendy Wojewódzkiej Straży Granicznej w Wilnie w 1922