Komisariat Straży Granicznej „Kamień Pomorski”
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość |
Komisariat Straży Granicznej „Kamień” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[1]. Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Kamień” do Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice” i określił jego strukturę organizacyjną[2]. Rozkazem nr 12 z 10 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski potwierdził organizację komisariatu[3]. Rozkazem nr 3/31 zastępcy komendanta Straży Granicznej płk Emila Czaplińskiego z 5 sierpnia 1931 roku zniesiono placówkę II linii Ogorzeliny, a w miejsce jej utworzono posterunek SG podlegający placówce II Linii Chojnice[4]. Rozkazem nr 3 z 29 listopada 1933 roku w sprawach organizacyjnych, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski wyłączył placówki I linii „Lutówko” z komisariatu „Sypniewo” i przydzielił do komisariatu „Kamień”[5]. Rozkazem nr 1 z 27 marca 1936 roku w sprawach [...] zmian w niektórych inspektoratach okręgowych, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski przeniósł placówkę I linii „Kamionka” do Doręgowic[6].
Służba graniczna
Kierownik Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej mjr Józef Zończyk w rozkazie organizacyjnym nr 2 z 8 czerwca 1928 roku udokładnił linie rozgraniczenia komisariatu. Granica północna: kamień graniczny nr D 144; granica południowa: kamień graniczny nr D 238[7].
- Sąsiednie komisariaty
Działania bojowe w 1939
Komisariatowi Straży Granicznej „Kamień Pomorski” w 1939 roku podporządkowano dwa plutony wzmocnienia, czyli około 120 żołnierzy. Prawie wszyscy strażnicy zostali wyposażeni w rowery. Kompania SG „Kamień Pomorski” zabezpieczała skrzydła 18 pułku ułanów i 9 Dywizji Piechoty. W wyniku uderzenia oddziałów niemieckiej 2 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej kompania wycofała się w kierunku Tucholi. By skonsolidować kompanię, jej dowódca kpt. Krafft zarządził defiladę na rynku w Tucholi. Kompania cofała się nadal. W bitwie nad Bzurą współdziałała z kawalerią dywizyjną 16 Dywizji Piechoty dowodzoną przez mjr. Stefana Mosińskiego. W końcowej fazie bitwy podlegała płk. dypl. Świtalskiemu. Po rozbiciu zgrupowania kompania przekroczyła Bzurę i przez Puszczę Kampinoską przebiła się do Warszawy. Tam weszła w skład 360 pułku piechoty. W obronie Warszawy kompania walczyła aż do dnia kapitulacji[8].
Funkcjonariusze komisariatu
Kierownicy/komendanci komisariatu | |||
---|---|---|---|
stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
Zastępcy komendanta komisariatu | |||
starszy strażnik | Stanisław Taraszkiewicz | 1 V 1939[9] – |
Struktura organizacyjna
Organizacja komisariatu w kwietniu 1928 i w styczniu 1930[3][2]:
- komenda – Kamień
- placówka Straży Granicznej I linii „Kamionka” → w 1936 przeniesiona do Doręgowic
- placówka Straży Granicznej I linii „Niwy”
- placówka Straży Granicznej I linii „Witkowo”
- placówka Straży Granicznej II linii „Kamień Pomorski”
- placówka Straży Granicznej II linii „Ogorzeliny”
Organizacja komisariatu w 1933
- placówka Straży Granicznej II linii Kamień (Pomorski)
- placówka Straży Granicznej I linii Doręgowice?
- placówka Straży Granicznej I linii Niwy
- placówka Straży Granicznej I linii Witkowo
- W 1933 roku rozszerzono komisariat Kamień o placówkę Lutówko.
Organizacja komisariatu w 1936
- placówka Straży Granicznej II linii Kamień (Pomorski)
- placówka Straży Granicznej II linii Sępólno
- placówka Straży Granicznej I linii Doręgowice
- placówka Straży Granicznej I linii Niwy
- placówka Straży Granicznej I linii Witkowo
- placówka Straży Granicznej I linii Lutówko
Organizacja komisariatu w 1937
- placówka Straży Granicznej II linii Kamień (Pomorski)
- placówka Straży Granicznej II linii Sępólno
- placówka Straży Granicznej I linii Doręgowice
- placówka Straży Granicznej I linii Niwy
- placówka Straży Granicznej I linii Witkowo
- placówka Straży Granicznej I linii Lutówko
Przypisy
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 20.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 75.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 78.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 89.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 108.
- ↑ Kopie rozkazów PIOSG ↓, s. 45.
- ↑ Polak 1998 ↓, s. 79.
- ↑ Rozkazy Komendy SG ↓, s. 24/39.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928–1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
- Rozkazy, materiały dotyczące dyslokacji, organizacji służby, wywiadu wojskowego i przeciwprzemytniczego, budżetu PIOSG → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Rozkazy Komendy Straży Granicznej 1928–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie inspektoratu granicznego nr 7 Chojnice w 1930 roku