Komisariat Straży Granicznej „Konarzyny”
Historia | |
Państwo | ![]() |
---|---|
Sformowanie | 1928 |
Rozformowanie | 1939 |
Tradycje | |
Rodowód | Komisariat Straży Celnej „Konarzynki” |
Organizacja | |
Dyslokacja | Zielona Chocina Konarzyny |
Formacja | Straż Graniczna |
Podległość | Inspektorat Graniczny nr 7 |
Komisariat Straży Granicznej „Konarzyny” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.
Geneza
Już w 1918 roku powstające państwo polskie zaczęło tworzyć wyspecjalizowane formacje przeznaczone do ochrony granic Rzeczypospolitej. W kwietniu 1920 roku w Zielonej Chocinie stacjonował 5 dywizjon 4 pułku Strzelców Granicznych[1]. W kolejnych latach inne formacje ochraniały granice w tym rejonie. W 1921 roku w okolicach Zielonej Chociny rozmieszczone zostały pododdziały 20 batalionu celnego[2].
Formowanie i zmiany organizacyjne
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[3]. Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Zielona Chocina” do Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice” i określił jego strukturę organizacyjną[4]. Rozkazem nr 12 z 10 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił nową organizację i dyslokację komisariatu[5].
Służba graniczna
Kierownik Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej mjr Józef Zończyk w rozkazie organizacyjnym nr 2 z 8 czerwca 1928 roku udokładnił linie rozgraniczenia komisariatu. Granica północna: kamień graniczny nr C 277; granica południowa: kamień graniczny nr D 046[6].
- Sąsiednie komisariaty
- komisariat Straży Granicznej „Prądzona” ⇔ komisariat Straży Granicznej „Chojnice” − 1928
- komisariat Straży Granicznej „Brzeźno” ⇔ komisariat Straży Granicznej „Chojnice” − 1930–1939
Działania bojowe w 1939 roku
Od rana 1 września 1939 do godziny 10.00 kompania Straży Granicznej „Konarzyny” por. Piotra Marciniaka walczyła w okolicach Konarzyn z niemieckim batalionem z 32 pułku Straży Granicznej. Następnie kompania wycofała się na przesmyki jezior Swomigaci i Małych Swomigaci. Pierwszego przesmyku bronił por. Marciniak, a drugiego ppor. Kazimierz Bielecki. Zagrożona okrążeniem kompania cofała się na rubież Męcikał – Mylof – Rytel. Tu poległ kpr. Tomasz Musiał, a ppor. Bielecki i sierż. Ignacy Nowak dostali się do niewoli. Ppor. P. Marciniak wraz z grupą strażników przedostał się do Rawy Ruskiej i walczył w batalionie cyklistów ppłk. Karola Bacza jako dowódca 3 kompanii. W okolicach Lwowa resztki kompanii w tym jej dowódca poddali się Niemcom[7].
Funkcjonariusze komisariatu
Kierownicy/komendanci komisariatu | ||
---|---|---|
stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby |
komisarz | Kazimierz Kociatkiewicz | 1928–1939[8] |
komisarz | Piotr Marciniak | od 12 VIII 1939[8] |
Zastępcy komendanta komisariatu | ||
starszy strażnik | Tadeusz Kaczkowski[9] | 1 V 1939[10] – |
Struktura organizacyjna
Organizacja komisariatu w kwietniu 1928[4]:
- komenda − Zielona Chocina
- placówka Straży Granicznej I linii „Kiełpin” szosa
- placówka Straży Granicznej I linii „Nowa Karczma”
- placówka Straży Granicznej I linii „Konarzyny”
- placówka Straży Granicznej I linii „Babilon” Karczma
- placówka Straży Granicznej II linii „Zielona Chocina”
Organizacja komisariatu w styczniu 1930[11]:
- komenda − Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii „Kełpin” szosa
- placówka Straży Granicznej I linii „Nowa Karczma”
- placówka Straży Granicznej I linii „Konarzyny”
- placówka Straży Granicznej I linii „Babilon” Karczma
- placówka Straży Granicznej II linii „Konarzyny”[a]
Organizacja komisariatu w 1933
- placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
- placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
- placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Organizacja komisariatu w 1936
- placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
- placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
- placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Organizacja komisariatu w 1937
- placówka Straży Granicznej II linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Kiełpin Szosa
- placówka Straży Granicznej I linii Nowa Karczma
- placówka Straży Granicznej I linii Konarzyny
- placówka Straży Granicznej I linii Babilon Karczma
Uwagi
- ↑ W 1931 placówka Straży Granicznej II linii „Konarzyny” wydzieliła posterunek detaszowany SG „Sworniegacice”. → Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 78
Przypisy
- ↑ Przeformowanie oddziałów StG ↓, s. 5-6.
- ↑ OdeB batalionów celnych ↓, s. 20bc.
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 19.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 75.
- ↑ Kopie rozkazów PIOSG ↓, s. 45.
- ↑ Polak 1998 ↓, s. 79.
- ↑ a b Szutowicz Talewski ↓.
- ↑ Rozkazy Komendy SG ↓, s. 24/39.
- ↑ Rozkazy Komendy SG ↓, s. 27/39.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 74.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
- Andrzej Szutowicz, Zbigniew Talewski: Placówka Straży Granicznej „Kiełpin Szosa”. [dostęp 2017-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
- Rozkazy, materiały dotyczące dyslokacji, organizacji służby, wywiadu wojskowego i przeciwprzemytniczego, budżetu PIOSG → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Rozkazy Komendy Straży Granicznej 1928–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Rozmieszczenie komisariatu SG Konarzyny w 1930
Rozmieszczenie inspektoratu granicznego nr 7 Chojnice w 1930 roku