Komisja Ursuli von der Leyen

Komisja Ursuli von der Leyen

Unia Europejska
(c) Sandro Halank, Wikimedia Commons, CC-BY-SA 3.0 Przewodnicząca Ursula von der Leyen
Premier	Ursula von der Leyen
Partie	EPP (10)       S&D (9)       RE (5)       ECR (1)       Niezrzeszeni (2)
Kadencja	od 1 grudnia 2019
Poprzedni	Komisja Jean-Claude’a Junckera

Komisja Ursuli von der Leyen – Komisja Europejska, której pięcioletnia kadencja rozpoczęła się 1 grudnia 2019^[1][2].

Powołanie przewodniczącego

W okresie poprzedzającym wybory do Parlamentu Europejskiego w 2019 główne europejskie partie polityczne ogłosiły swoich kandydatów na stanowisko Przewodniczącego Komisji Europejskiej. W skali całej Unia Europejskiej zwycięska okazała się Europejska Partia Ludowa (EPP), którą reprezentował Manfred Weber – poseł do Parlamentu Europejskiego od 1999. Pomimo zwycięstwa EPP w wyborach, Rada Europejska nie przyznała nominacji na to stanowisko Weberowi, któremu zarzucano brak doświadczenia (całą karierę polityczną spędził w Parlamencie Europejskim)^[3]. Kandydat Partii Europejskich Socjalistów, drugiej co do wielkości frakcji w Parlamencie Europejskim, Frans Timmermans również nie otrzymał jednomyślnego poparcia dla swojej kandydatury. Kandydatura Fransa Timmermans został przedstawiona po raz pierwszy na szczycie G7 w Osace^[4], w którym udział wzięli Emmanuel Macron, Angela Merkel, Giuseppe Conte, Donald Tusk, Mark Rutte i Pedro Sánchez, sprzeciwiła jej się jednak Grupa Wyszehradzka^[5]. Ursula von der Leyen została zaproponowana Parlamentowi Europejskiemu jako kandydatka na Przewodniczącą Komisji Europejskiej 3 lipca 2019, po 3-dniowych negocjacjach podczas posiedzenia Rady Europejskiej^[6].

16 lipca 2019 Parlament Europejski przyjął kandydaturę von der Leyen i powierzył jej misję utworzenia następnej Komisji Europejskiej. Ursulę von der Leyen poparło 383 europosłów^[7][8]. Po raz pierwszy w historii na stanowisku Przewodniczącego Komisji Europejskiej znalazła się kobieta^[8].

Wybór komisarzy

Jeszcze przed głosowaniem von der Leyen ogłosiła, że urzędujący Pierwszy Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Frans Timmermans obejmie to samo stanowisko w utworzonej przez niej komisji. Zobowiązała się również do powołania na stanowisko wiceprzewodniczącej Margrethe Vestager z Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.

Ursula von der Leyen wystąpiła z apelem do krajów członkowskich, żeby każdy z nich nominował dwóch kandydatów do Komisji Europejskiej, kobietę i mężczyznę. Tylko António Costa z Portugalii i Viorica Dăncilă z Rumunii postąpili zgodnie z wolą Przewodniczącej elekt.

Opóźnienie

W październiku 2019 Parlament Europejski odrzucił kandydatury komisarzy zaproponowanych przez Francję, Węgry i Rumunię^[9]. Spowodowało to, że Komisja Jean-Claude’a Junckera od 1 listopada pełniła obowiązki Komisji Europejskiej, pomimo oficjalnego zakończenia swojej kadencji.

27 listopada 2019 Parlament Europejski przy 461 głosach za, 157 przeciw i 89 wstrzymujących się zaaprobował nową Komisję Europejską^[1][2][10].

Skład komisji

Komisarz	Partia		Państwo członkowskie[a]	Przypisy
von der Leyen, UrsulaUrsula von der Leyen		Europejska Partia Ludowa	Niemcy	[11][12]
Timmermans, FransFrans Timmermans		Partia Europejskich Socjalistów	Holandia	[11][12]
Vestager, MargretheMargrethe Vestager		Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy	Dania	[11][12][13]
Dombrovskis, ValdisValdis Dombrovskis		Europejska Partia Ludowa	Łotwa	[11][12][14]
Borrell, JosepJosep Borrell		Partia Europejskich Socjalistów	Hiszpania	[11][12]
Šefčovič, MarošMaroš Šefčovič		Partia Europejskich Socjalistów	Słowacja	[11][12]
Jourová, VěraVěra Jourová		Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy	Czechy	[12][15]
Šuica, DubravkaDubravka Šuica		Europejska Partia Ludowa	Chorwacja	[12][16]
Schinas, MargaritisMargaritis Schinas		Europejska Partia Ludowa	Grecja	[12][17][18]
Hahn, JohannesJohannes Hahn		Europejska Partia Ludowa	Austria	[12][19][20]
Hogan, PhilPhil Hogan		Europejska Partia Ludowa	Irlandia	[11][21]
Gabriel, MarijaMarija Gabriel		Europejska Partia Ludowa	Bułgaria	[11][12][22]
Schmit, NicolasNicolas Schmit		Partia Europejskich Socjalistów	Luksemburg	[11][12]
Gentiloni, PaoloPaolo Gentiloni		Partia Europejskich Socjalistów	Włochy	[12][23]
Wojciechowski, JanuszJanusz Wojciechowski		Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy	Polska	[12][24]
Ferreira, ElisaElisa Ferreira		Partia Europejskich Socjalistów	Portugalia	[12][25][26]
Várhelyi, OlivérOlivér Várhelyi		Europejska Partia Ludowa (członkostwo zawieszone)	Węgry	[11][12]
Kiriakidu, StelaStela Kiriakidu		Europejska Partia Ludowa	Cypr	[12][27]
Reynders, DidierDidier Reynders		Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy	Belgia	[12][28]
Vălean, AdinaAdina Vălean		Europejska Partia Ludowa	Rumunia	[12][29]
Dalli, HelenaHelena Dalli		Partia Europejskich Socjalistów	Malta	[12][30]
Breton, ThierryThierry Breton		niezależny	Francja	[12][31]
Johansson, YlvaYlva Johansson		Partia Europejskich Socjalistów	Szwecja	[12][32]
Lenarčič, JanezJanez Lenarčič		Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy	Słowenia	[12][33][34]
Urpilainen, JuttaJutta Urpilainen		Partia Europejskich Socjalistów	Finlandia	[12][35][36]
Simson, KadriKadri Simson		Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy	Estonia	[12][37][38]
Sinkevičius, VirginijusVirginijus Sinkevičius		niezależny	Litwa	[12][39]

Wielka Brytania

Premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson nie nominował komisarza reprezentującego Wielkiej Brytanii. Jest to pierwszy tego typu przypadek w historii Komisji Europejskiej. Pomimo wielokrotnych wezwań ze strony von der Leyen, Boris Johnson odmówił wyznaczenia komisarza. Swoją odmowę uzasadnił nadchodzącym opuszczeniem Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię oraz zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi^[40]. W prasie pojawiły się obawy, że Komisja Europejska nie będzie mogła funkcjonować bez przedstawiciela jednego z państw członkowskich, a jej decyzje nie będą prawomocne. Von der Leyen zleciła audyt sytuacji prawnej, który ma na celu wyjaśnić zawiłość tego kryzysu^[40][41].

Uwagi

Przypisy