Komitet Obecnego Zagrożenia

Komitet Obecnego Zagrożenia (ang. Committee on the Present Danger) – konserwatywny amerykański think tank zajmujący się polityką obronną, utworzony w 1950 r., następnie reaktywowany w 1976, 2004[1] i 2019 roku[2].

Komitet powstał w 1950 r. jako think tank zajmujący się polityką obronną[1], jego celem była obrona przed inwazją komunizmu w USA poprzez zabieganie o wzrost budżetu wojskowego i rozbudowę sił zbrojnych[2], by móc obronić USA przed zagrożeniem ze strony ZSRR i komunistycznych Chin. W skład Komitetu wchodzili wpływowi biznesmeni, specjaliści od komunikacji i naukowcy[3]. Po kilku latach działalność CPD zamarła[2], gdy większość jego członków została powołana na członków administracji prezydenta Dwighta Eisenhowera[4].

W 1976 r. Komitet został reaktywowany z inicjatywy byłego sekretarza obrony Jamesa R. Schlesingera (który jednak nie wszedł w jego skład)[5] przez przeciwników polityki odprężenia z ZSRR realizowanej przez prezydenta Jimmy′ego Cartera[2] i wcześniej Richarda Nixona[6]. CPD powstało zaraz po wyborze Cartera, a wśród jego założycieli dominowali konserwatywni Demokraci – zwolennicy prezydenckiej kandydatury Henry'ego Jacksona – i radykalni Republikanie – przeciwnicy polityki Henry'ego Kissingera[3]. W tym okresie dużą rolę odgrywali w nim były zastępca sekretarza obrony USA Paul H. Nitze i były sekretarz stanu Eugene V. Rostow[6]. Za prezydentury Cartera członkowie CPD funkcjonowali jako gabinet cieni w zakresie polityki zagranicznej. Po wyborczym zwycięstwie Ronalda Reagana przynajmniej 46 członków CPD było w jego zespole ds. przejęcia władzy[3], a w 1981 r. członkowie Komitetu objęli 32 ze 182 miejsc w administracji Reagana, m.in. Richard V. Allen funkcję doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego, William J. Casey dyrektora Central Intelligence Agency, Jeane J. Kirkpatrick ambasadora przy ONZ, a John F. Lehman posadę sekretarza marynarki[5].

W 2004 r. komitet został ponownie reaktywowany w związku z zagrożeniem islamskim terroryzmem[2], w jego skład weszło 41 osób z obu partii, jednak w przeważającej większości neokonserwatywni Republikanie, a przewodniczącym został R. James Woolsey. W Komitecie zasiadali także m.in. Joseph Lieberman, John Kyl, Jeanne Kirkpatrick, Joshua Muravchik, Laurie Mylroie, Danielle Pletka, Michael Rubin, Ben Wattenberg, Kenneth Adelman, Newt Gingrich, Frank Gaffney, Charles Kupperman, William Van Cleave i Dov Zakheim[3].

W 2019 r. Steve Bannon po raz kolejny odtworzył Komitet, stawiając mu za zadanie powstrzymywanie imperialnych ambicji komunistycznych Chin[2]. Od tego czasu organizacja występuje pod nazwą Komitet Obecnego Zagrożenia: Chiny[7].

Na przestrzeni lat w skład Komitetu wchodzili m.in. Richard V. Allen, José María Aznar, William E. Brock, William Casey, Victor Davis Hanson, Václav Havel, Ed Meese, Ronald Reagan, Donald Rumsfeld, George P. Shultz, Robert James Woolsey[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Committee on the Present Danger (ang.). Soylent Communications. [dostęp 2019-04-12].
  2. ↑ a b c d e f Maria Kruczkowska: Wraca zimna wojna, tym razem przeciwko Chinom. Odpowiada za nią Steve Bannon (pol.). W: Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2019-04-12. [dostęp 2019-04-12].
  3. ↑ a b c d They’re Back: Neocons Revive the Committee on the Present Danger, This Time Against Terrorism, Common Dreams [dostęp 2019-04-12] (ang.).
  4. ↑ Asia Times, Asia Times | Trump’s China policy the real ‘present danger’ | Opinion, Asia Times [dostęp 2019-04-12] (ang.).
  5. ↑ a b David Shribman, Special to The New York Times, Group Goes from Exile to Influence, „The New York Times”, 23 listopada 1981, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-04-12] (ang.).
  6. ↑ a b Register of the Committee on the Present Danger records (ang.). W: The Online Archive of California [on-line]. California Digital Library. [dostęp 2019-04-12].
  7. ↑ ‘Committee on the Present Danger: China’ Hosts Capitol Hill Roundtable Discussion of Threat Posed by Communist China (ang.). Center for Security Policy, 2019-04-10. [dostęp 2019-04-12].