Komitet Planowania Obronnego

Komitet Planowania Obronnego (ang. The Defence Planning Committee – DPC) stanowił kluczowy organ decyzyjny i doradczy w kwestiach związanych z integracją sił militarnych państw członkowskich NATO^[1]. Wspierał on w tym zakresie dowództwa wojskowe poszczególnych państw członkowskich poprzez określanie dla nich konkretnych celów i ocenę stopnia ich wywiązania się ze swoich zobowiązań wojskowych wobec Sojuszu Północnoatlantyckiego. Komitet zajmował się również planowaniem zintegrowanej obrony Sojuszu Północnoatlantyckiego. Komitet Planowania Obronnego działał równolegle z Radą Północnoatlantycką (NAC) oraz Grupą Planowania Nuklearnego (NPG). W Komitecie Planowania Obronnego zasiadali reprezentanci wszystkich państw członkowskich NATO poza Francją. Jego posiedzenia odbywały się na dwóch szczeblach^[2]:

• ministerialnym (dwa razy w roku obradowali ministrowie obrony państw członkowskich),
• stałych przedstawicieli.

Działalnością Komitetu kierował Sekretarz Generalny NATO. Wszystkie decyzje były podejmowane jednomyślnie, przez consensus.

Komitet Planowania Obronnego został rozwiązany w czerwcu 2010, a jego kompetencje przejęła Rada Północnoatlantycka.

Przypisy

Bibliografia

• Jarosław Wołejszo (red.): System dowodzenia. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2013. ISBN 978-83-7523-228-8.

Linki zewnętrzne

• Komitet Planowania Obronnego – jeden z kluczowych organów decyzyjnych w zakresie obrony NATO (angielski). nato.int. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-05)].
• Komitet Planowania Obronnego – Podręcznik NATO (angielski). nato.int. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-05-31)].
• Komitet Planowania Obrony na stronie oficjalnej NATO