Komitet Wojskowy NATO

Komitet Wojskowy
Military Committee
Historia
Organizacja

 NATO

Sformowanie

1949

Dowódcy
Obecny

Rob Bauer

Strona internetowa

Komitet Wojskowy (ang. Military Committee, skr. MC) – naczelny organ wojskowy NATO.

Komitet Wojskowy NATO podlega Radzie Północnoatlantyckiej i Grupie Planowania Nuklearnego. Stanowi ważne ogniwo pomiędzy szczeblami politycznym i militarnym na poziomie strategicznym Sojuszu. Odpowiada za nadzorowanie rozwoju polityki i doktryn poprzez ścisłą współpracę z obydwoma dowódcami strategicznymi NATO w zakresie opracowania planów, formułowania zagadnień i zaleceń. Na podstawie politycznych decyzji Rady opracowuje i przekazuje dowódcom strategicznym NATO stosowne wytyczne wojskowe[1].

Zadania Komitetu Wojskowego

Jego zadanie polega na wydawaniu zaleceń oraz udzielaniu opinii w sprawach wojskowych, które potem przedstawia Radzie NATO. Wydaje również dyrektywy ogólne podległym organom. Kieruje pracą dowództw regionalnych NATO. W skład Komitetu Wojskowego wchodzą szefowie sztabów generalnych państw członkowskich z wyjątkiem Islandii, która nie ma sił zbrojnych. Islandię reprezentuje osoba cywilna. Dla zachowania ciągłości pracy Komitetu każde państwo jest praktycznie reprezentowane przez stałego przedstawiciela[2]. Państwa członkowskie przewodniczą przez rok Komitetowi Wojskowemu, zgodnie z porządkiem alfabetycznym języka angielskiego. Przewodniczący Komitetu Wojskowego przewodniczy zarówno spotkaniom szefów sztabów, jak i stałym sesjom. Wybierany jest przez szefów sztabów zwykle na trzyletnią kadencję[3]. Przewodniczący Komitetu Wojskowego kieruje bieżącymi pracami komitetu, reprezentuje Komitet Wojskowy na posiedzeniach Rady Północnoatlantyckiej, Komitetu Planowania Obrony i Grupy Planowania Nuklearnego, doradzając w kwestiach wojskowych jest rzecznikiem Sojuszu w kontaktach ze środkami masowego przekazu, składa oficjalne wizyty, podejmuje delegacje, reprezentuje Komitet Wojskowy zarówno w państwach członkowskich, jak i tych, z którymi Sojusz rozwija współpracę na bazie dialogu i partnerstwa ustanowionego w ramach Rady Współpracy Północnoatlantyckiej. Ma do pomocy Dyrektora Międzynarodowego Sztabu Wojskowego i jego Zastępcę[4].

Struktura Komitetu Wojskowego

W latach 90. XX w Komitetowi Wojskowemu podporządkowani byli[2]:

  • Naczelny Dowódca PSZ w Europie (SACEUR)
  • Naczelny Dowódca PSZ Atlantyku (SACLANT)
  • Dowódca PSZ Kanału La Manche (CINCHAN)
  • Regionalna Grupa Planowania Strategicznego Stany Zjednoczone – Kanada

Komitetowi Wojskowemu podlega kilka specjalistycznych agencji wojskowych, jak np.: agencja do spraw standaryzacji broni. Organem wykonawczym Komitetu jest Międzynarodowy Sztab Wojskowy z siedzibą w Brukseli. W jego skład wchodzi grupa oficerów wszystkich państw członkowskich. Zajmuje się planowaniem strategicznym, operacyjnym i politycznym.

Stały Komitet Wojskowy

4 kwietnia 1949 rozpoczęła pracę grupa robocza z zadaniem stworzenia instancji niezbędnych dla skutecznego działania Sojuszu. Grupa ta uznała, że „militarna organizacja Sojuszu powinna być kierowana przez Komitet Wojskowy składający się z przedstawicieli państw członkowskich, względnie ich szefów sztabów...”. 5 października 1949 Komitet Obrony odbył swoje pierwsze posiedzenie i powołał na nim Komitet Wojskowy. Komitet spotkał się 6 października 1949 w Waszyngtonie na swym pierwszym posiedzeniu. Do wsparcia Komitetu Wojskowego przy realizacji jego zadań została utworzona Stała Grupa[5]. Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone wyznaczyły swoich przedstawicieli do Grupy oraz zapewniły techniczne i personalne jej zabezpieczenie, a pozostałe państwa NATO mianowały akredytowanych narodowych przedstawicieli, którzy mieli być w ciągłym kontakcie ze Stałą Grupą. W 1950 roku Grupa przemianowana została na Komitet Przedstawicieli Wojskowych, a w 1957 Komitet Wojskowy Stałych Przedstawicieli. W tym samym roku Komitet został poszerzony o oficerów planowania, których zadaniem było uwzględnianie poglądów narodowych[6].

W 1963 utworzony został Międzynarodowy Sztab Planowania. W jego skład weszli zarówno członkowie Komitetu Wojskowego Stałych Przedstawicieli, jak i przedstawiciele tych państw, które tych przedstawicieli nie miały. Stały Komitet Wojskowy realizował swoją pracę do roku 1966. W związku z wystąpieniem Francji ze zintegrowanej struktury wojskowej Sojuszu, upadła koncepcja utworzenia egzekutywy trzech państw, które stanowiły podstawę Grupy. W związku z tym Rada Sojuszu postanowiła z dniem 1 lipca 1966 rozwiązać Grupę i Międzynarodowy Sztab Planowania, a jej obowiązki przekazać bezpośrednio Komitetowi Wojskowemu[6]. 10 lutego 1967 został utworzony Międzynarodowy Sztab Wojskowy, który składał się z oficerów państw, wchodzących w struktury wojskowe Sojuszu[6].

Obsada personalna Komitetu Wojskowego

Przewodniczący Komitetu Wojskowego NATO[7]
Imię i NazwiskoPaństwooddo
Rob BauerHolandia2021
Stuart PeachWielka Brytania20182021
Petr PavelCzechy20152018
Knud BartelsDania20112015
Giampaolo Di PaolaWłochy20082011
Raymond HenaultKanada20052008
Harald KujatNiemcy20022005
Guido VenturoniWłochy19992002
Klaus NaumannNiemcy19961999
Richard VincentWielka Brytania19931996
Vigleik EideNorwegia19891993
Wolfgang AltenburgNiemcy19861989
Cornelis De JagerHolandia19831986
Robert FallsKanada19801983
Herman Fredrik Zeiner-GundersenNorwegia19771980
Peter Hill-NortonWielka Brytania19741977
Johannes SteinhoffNiemcy19711974
Sir Nigel HendersonWielka Brytania19681971
Charles de CumontBelgia19641968
Adolf HeusingerNiemcy19631964
Adolf HeusingerNiemcy19611963
Benjamin Richard Pieter Frans HasselmanHolandia19581961
Charles de CumontBelgia19621963
Lyman LemnitzerStany Zjednoczone19611962
Louis MountbattenWielka Brytania19601961
Rustu ErdelhunTurcja19601960
J.A. Beleza FerrasPortugalia19591960
Bjarne ØenNorwegia19581959
Benjamin Richard Pieter Frans HasselmanHolandia19571958
Giuseppe MancinelliWłochy19561957
Stylianos PallisGrecja19551956
Augustin GuillaumeFrancja19541955
Erhard Jørgen Carl QuistgaardDania19531954
Charles FoulkesKanada19521953
Etienne BaeleBelgia19511952
Omar BradleyStany Zjednoczone19491950
Polski Przedstawiciel Wojskowy przy Komitetach Wojskowych NATO i UE
Imię i nazwiskooddo
gen. broni Janusz Adamczak2018–––
p.o. gen. dyw. Marek Mecherzyński20182018
gen. broni Andrzej Fałkowski20142018
gen. dyw. Janusz Bojarski20102014
gen. Mieczysław Bieniek20092010
gen. Mieczysław Cieniuch20062009

Przypisy

Bibliografia

  • Janusz Kręcikij, Jacek Lewandowski: Organizacja dowodzenia na poziomie strategicznym i operacyjnym. Kraków: Oficyna Wydawnicza Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2015. ISBN 978-83-65208-29-3.
  • Julian Kaczmarek, Adam Skowroński: NATO, Europa, Polska. Wrocław: Alta 2, 1998. ISBN 83-86882-66-2.
  • NATO. Vademecum, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 978-83-11-08538-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of NATO.svg
Flaga Paktu Północnoatlantyckiego (NATO).
North Atlantic Treaty Organization (orthographic projection).svg
Autor: Addicted04, Licencja: CC BY 3.0
North Atlantic Treaty Organization in orthographic projection.