Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet
Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet (ang. Committe on the Elimination of Discrimination against Women, CEDAW) - komitet Organizacji Narodów Zjednoczonych ustanowiony artykułem 17. Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, która weszła w życie w 1981 roku.
Zadania i uprawnienia
Zadaniem Komitetu jest nadzorowanie realizacji postanowień Konwencji przez państwa, które ją ratyfikowały. Organ składa się z 23 osób – niezależnych ekspertek i ekspertów z dziedziny praw kobiet, wybieranych na czteroletnie kadencje w tajnym głosowaniu, spośród kandydatek i kandydatów zgłoszonych przez państwa-strony. Wybory odbywają się na posiedzeniu państw-stron zwołanym przez Sekretarza Generalnego w siedzibie ONZ. Państwa-strony mają obowiązek przedkładać Komitetowi sprawozdanie z wykonywania Konwencji co najmniej raz na cztery lata bądź częściej, jeśli taką prośbę wystosuje Komitet[1]. Po lekturze raportu Komitet formułuje swoje rekomendacje dostosowane do sytuacji kobiet w danym państwie. Może on też wystosowywać rekomendacje generalne, skierowane do wszystkich państw-stron[2].
Zgodnie z Protokołem Dodatkowym do Konwencji pośród uprawnień Komitetu znajduje się również możliwość otrzymywania skarg od jednostek lub grup na łamanie praw kobiet ujętych w Konwencji w państwie, które ją ratyfikowało. Komitet może również rozpocząć badanie systematycznych praktyk poważnego łamania praw kobiet. Obie te możliwości mają charakter opcjonalny i wymagają akceptacji ze strony państwa, którego dotyczy sprawa[2].
Członkinie i członkowie
Przewodnicząca
Wiceprzewodniczące
- Nicole Ameline,
Francja - Victoria Popescu,
Rumunia - Zohra Rasekh,
Afganistan
Sprawozdawczyni
- Violet Tsisiga Awori,
Kenia
Członkinie i członkowie zwykli
- Ayse Feride Acar,
Turcja - Olinda Bareiro-Bobadilla,
Paragwaj - Magalys Arocha Dominguez,
Kuba - Barbara Evelyn Bailey,
Jamajka - Meriem Belmihoub-Zerdani,
Algieria - Niklas Bruun,
Finlandia - Naela Mohamed Gabr,
Egipt - Ruth Halperin-Kaddari,
Izrael - Yoko Hayashi,
Japonia - Ismat Jahan,
Bangladesz - Indira Jaising,
Indie - Soledad Murillo de la Vega,
Hiszpania - Violeta Neubauer,
Słowenia - Pramila Patten,
Mauritius - Maria Helena Lopes de Jesus Pires,
Timor Wschodni - Patricia Schulz,
Szwajcaria - Dubravka Šimonović,
Chorwacja - Zou Xiaoqiao,
Chiny
Zobacz też
Bibliografia
- Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights: Committee on the Elimination of Discrimination against Women - Membership. [dostęp 2012-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-16)]. (ang.).
Przypisy
- ↑ Agnieszka Grzybek: Prawa kobiet w dokumentach ONZ. Warszawa: Ośrodek Informacji Środowisk Kobiecych – OŚKa, 1996, s. 102-103. ISBN 83-909820-2-1.
- ↑ a b Committee on the Elimination of Discrimination against Women. [dostęp 2012-03-26]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Flaga Finlandii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
