Komornik (film)

Komornik – polski dramat filmowy z 2005 w reżyserii Feliksa Falka z Andrzejem Chyrą w roli głównej.

Zdjęcia do filmu rozpoczęto w listopadzie 2004, a zakończono 5 stycznia 2005. Zdjęcia powstały w Wałbrzychu, Świdnicy i Warszawie. Film był kręcony z tzw. ręki^[1].

Opis fabuły

Akcja filmu toczy się w Wałbrzychu i okolicach. Film przedstawia dwie doby z życia głównego bohatera, tytułowego komornika sądowego – Lucjana Bohme. Bezkompromisowo wykonuje on swoją pracę, posuwając się do zajęcia aparatury medycznej w miejscowym szpitalu czy wykopania z grobu zmarłej staruszki, by udowodnić, że jej wnuk nieuczciwie zaciągnął w banku kredyt. Pojawiając się u dłużników wraz z aplikantem Jaśkiem, budzi złość i przerażenie, nierzadko agresję. Nie przepadają za nim także koledzy ze środowiska prawniczego.

Pewnego dnia spotyka dawną miłość, Gosię. Niedługo później trafia do mieszkania, gdzie próbuje zająć jedyną wartościową rzecz – akordeon, na którym ciężko chore dziecko uczy się grać. W czasie szarpaniny pojawia się Gosia – matka chorej dziewczynki, która z przerażeniem odkrywa prawdziwą naturę przyjaciela z dawnych lat. Okazuje się także, że wnuk odkopanej przez Lucjana staruszki, dobrze zapowiadający się piłkarz, który za przekręt ma trafić do więzienia – popełnia samobójstwo. W końcu także koledzy z pracy mają dość bezlitosnego komornika – próbują go skorumpować, podsuwając mu pieniądze przez dłużnika, biznesmena Wiśniaka. Bohme przyjmuje łapówkę, zamierzając ją zdeponować i ujawnić próbę przekupstwa, ale w przypływie dobroci w ciągu jednej nocy rozdaje ogromną sumę innym dłużnikom. Nazajutrz zostaje zatrzymany – próbuje się bronić, ale wszyscy, którym pomógł, udają że nic nie otrzymali od komornika. Jedynie Gosia próbuje bronić Bohme, ale zostaje odprawiona przez prokuratora. Lucjan zostaje w końcu oczyszczony z zarzutów, jednocześnie staje się jednak zależny od reszty prawników.

Finałową sceną filmu jest pogrzeb starego prawnika Chełsta, podczas którego prezes sądu wygłasza wzniosłą mowę o zawodowej uczciwości środowiska prawniczego – Lucjan przerywa mu, po czym opuszcza uroczystość.

Obsada

Nagrody

Na 30. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 2005 roku, Komornik zdobył Złote Lwy dla najlepszego filmu. Nagrody przyznano także za:

• scenariusz (dla Grzegorza Łoszewskiego)
• pierwszoplanową rolę męską (dla Andrzeja Chyry)
• drugoplanową rolę kobiecą (dla Kingi Preis)
• zdjęcia (dla Bartka Prokopowicza)

W 2006 roku film okazał się bezapelacyjnym zwycięzcą Polskie Nagrody Filmowe – zdobył siedem Orłów za:

• najlepszy film
• najlepszą reżyserię (dla Feliksa Falka)
• najlepszą główną rolę męską (dla Andrzeja Chyry)
• najlepszą główną rolę kobiecą (dla Kingi Preis)
• najlepszy scenariusz (dla Grzegorza Łoszewskiego)
• najlepsza scenografia (dla Anny Wunderlich)

a także nagrodę publiczności.

Film zdobył również nagrodę jury ekumenicznego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie.

Zobacz też

• Polskie filmy zgłoszone do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieangielskojęzycznego

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Komornik w bazie IMDb (ang.)
• Komornik w bazie filmpolski.pl
• Komornik w bazie Filmweb