Komotowo

Komotowo
Коматава
Комотово
Ilustracja
(c) desukov, CC BY 3.0

Cerkiew Przemienienia Pańskiego
Państwo

 Białoruś

Obwód

grodzieński

Rejon

grodzieński

Sielsowiet

Obuchowo

Populacja (2009)
• liczba ludności


46[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Komotowo”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia53°34′31″N 24°02′08″E/53,575278 24,035556
Portal Białoruś

Komotowo (biał. Коматава, ros. Комотово) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Obuchowo, nad Niemnem.

Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego[2].

Historia

Dawniej wieś i chutor w województwie trockim Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego, w guberni grodzieńskiej[3]. W latach 1921–1939 wieś leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Żydomla[4][5].

Święta Rodzina z Janem Chrzcicielem. XVIII w. Muzeum Historii Religii w Grodnie

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 83 osoby, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Było tu 17 budynków mieszkalnych [4].

Zwiastowanie. Obraz ze zbiorów Muzeum Starożytnej Kultury Białoruskiej

Miejscowość należała do parafii prawosławnej w Skidlu i rzymskokatolickiej w Grodnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Skidlu Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Żydomli[6].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR. 4 grudnia 1939 włączona do nowo utworzonego obwodu białostockiego[7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. 22 lipca 1941 r. włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy[8]. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do obwodu grodzieńskiego Białoruskiej SRR.

Od 1991 wchodzi w skład Białorusi.

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).
  2. ↑ Храм в честь Преображения Господня д.Комотово (ros.). orthos.org. [dostęp 2021-02-15].
  3. ↑ Komotowo, pow. grodzieński, gm. Żydomla, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 112.
  4. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 43.
  5. ↑ Mapa Administracyjna Rzeczypospolitej Polskiej 1:300 000, Województwo Białostockie, GUS, Warszawa 1937
  6. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 739.
  7. ↑ Карманный атлас СССР. 11-е изд. – Ленинград: ГУГК при СНК СССР, 1940, karta 39
  8. ↑ Bezirk Bialystok, www.territorial.de [dostęp 2020-04-08].

Bibliografia

  • Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.

Linki zewnętrzne

Żydomla (gmina) (II Rzeczpospolita)
Wsie
Osada młyńska
Okolice szlacheckie
Folwarki
Kolonie

Media użyte na tej stronie

Grodno region location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Adobe Illustrator., Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Grodno region

Equirectangular projection. Geographic limits of the map:

  • N: 55.03° N
  • S: 52.71° N
  • W: 23.45° E
  • E: 26.75° E
Звеставанне. З в. Коматава, Гродзенскі р-н.jpg
Звеставанне. З в. Коматава, Гродзенскі р-н. Музей старажытна- беларускай культуры НАН Беларусі
Святая Сям’я з Янам Хрысціцелем. XVIII ст. Музей гісторыі рэлігіі, Гродна.jpg
Святая Сям’я з Янам Хрысціцелем. Абраз, XVIII ст. Палатно. Алей. Музей гісторыі рэлігіі, Гродна.

Паходзіць з уніяцкай царквы в. Коматава Гродзенскага раёна.

На абразе можна ўбачыць элементы мясцовага сялянскага побыту: ля ног Марыі плецены з лазы сасуд (шыян), кінуты на яго ручнік, маленькі Ісус трымае анучу з цёртым макам. Сялянкі давалі яе немаўлятам замест соскі, калі бралі дзіця з сабой у поле. У руках Святога Язэпа акуляры, якія былі вынайдзены праз 13 стагоддзяў пасля нараджэння Хрыста, і кніга - кодэкс, якая таксама з'явілася пазней. Павярхоўны назіральнік можа ўбачыць у гэтых дэталях недасведчанасць жывапісца, няведанне ім рэалій біблейскага часу. Але можа, наадварот, ананімны мастак куды лепш разумеў прыроду сакральнага, чым навуковец. Падзеі Свяшчэннай гісторыі – архетыпічны. Яны мінулі, і, у той жа час, парадаксальным чынам быццам аднаўляюцца у рытуале (Крыжовая Дарога на Страсную Нядзелю, Тайная Вячэра ў Еўхарыстыі і г.д.) і паўсядзённым жыцці. Так і архетып Святой Сям'і ў большай ці меншай меры адлюстроўваецца ва ўсіх хрысціянскіх сем'ях, Можа, таму невядомы жывапісец і ўбачыў нешта ад Дзевы Марыі у сялянскай жанчыне, якая песціла свайго сына. Побытавыя рэаліі 18 ст. яшчэ раз падкрэсліваюць вечнасць сюжэту і яго актуальнасць.
Комотово 231766, Belarus - panoramio.jpg
(c) desukov, CC BY 3.0
Комотово 231766, Belarus