Kompania graniczna KOP „Bykowce”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Bykowce[a] |
| Formacja | |
| Podległość | |
Kompania graniczna KOP „Bykowce” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano 4 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 31(0) kompanię graniczną KOP „Dederkały Duże”[3][4]. W 1939 roku 2 kompania graniczna KOP „Bykowce” podlegała dowódcy batalionu KOP „Dederkały”[5].
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7].
2 kompania graniczna „Bykowce” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 574 metrów[8]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Stepanówka”, „Bajmaki”, „Siwki” i „Leperówka” z komendantury „Siwki”[9].
Wydarzenia:
- 19 stycznia 1925 roku na pododcinku kompanii w pobliżu słupa 1812 strzelano od sowieckiej strony do naszego posterunku granicznego. Nasz żołnierz odpowiedział ogniem z karabinu[10].
Kompanie sąsiednie:
- 1 kompania graniczna KOP „Malinów” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Łanowce” – 1928[11], 1929[12], 1931[9], 1932[13], 1934[14], 1938[15]
Struktura organizacyjna
| Lata | 1928[11][16][b] | 1929-1934[12][9][13][17] | 1938[15]-1939[18] |
|---|---|---|---|
| Strażnice | |||
| Inne | pluton odwodowy | ||
Dowódcy kompanii
- kpt. Antoni Przybylski (był XI 1927)[19]
- kpt. Witold Kozak (był VII 1928 i V 1929)[19]
- kpt. Sylwester Trojanowski (14 IV 1930 – XII 1937)[20][19]
- kpt. Włodzimierz Skibiński[d] (I 1938 - V 1939)[19]
Uwagi
- ↑ wieś Bykowce, gmina Dederkały Wielkie, powiat krzemieniecki, województwo wołyńskie
- ↑ Strażnice kompanii zakwaterowane były w „budynkach popolicyjnych”. Wyjątek stanowiła strażnica KOP „Radoszówka” zakwaterowana w budynku prywatnym. Odwód i dowództwo kompanii zakwaterowane było w budynku prywatnym[16]
- ↑ W dokumentach występuje też pod nazwą Radoszkówka[12].
- ↑ Skibiński Włodzimierz (1904-1940), kpt. piech., w KOP od 1937. Do mobilizacji dca 2 kompanii granicznej „Bykowce”. We wrześniu 1939 dca 7 kompanii piechoty III batalionu piechoty 98 pułku piechoty. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD[21].
Przypisy
- ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 13/25.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 18/25.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 307.
- ↑ a b c Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 12/1925.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.
- ↑ a b c Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 37/1932.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.
- ↑ a b Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/1934.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 313.
- ↑ a b c d Listy płac bg „Dederkały” ↓.
- ↑ Obsada oficerska bg „Dederkały” ↓.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 747.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Dederkały” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Listy płac batalionu granicznego KOP „Dederkały” w latach 1925-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szkic rozmieszczenia batalionu KOP Dederkały w 1931