Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”

Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Hołny Wolmera
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	batalion KOP „Sejny”

Obiekty KOP w Hołnach Wolmera; stan w 2011 roku

Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych nr 1099 ze stycznia 1926 roku, w trzecim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 23 batalion graniczny^[1], a w jego składzie 2 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 roku kompania etatowo liczyła 2 oficerów, 6 podoficerów, 3 nadterminowych i 62 żołnierzy służby zasadniczej^[a]. W 1939 roku 2 kompania graniczna KOP „Hołny” podlegała dowódcy batalionu KOP „Sejny”^[2].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[3]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza^[4].

2 kompania graniczna „Hołny Wolmera” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 26 kilometrów 700 metrów^[5].

Sąsiednie kompanie graniczne:

• 1 kompania graniczna KOP „Wiżajny” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Kalety” – 1928^[6]
• 4 kompania graniczna KOP „Puńsk” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Kalety” – 1938^[7]

Struktura organizacyjna

Strażnice kompanii w 1928^[8]

• strażnica KOP „Buraki”
• strażnica KOP „Poluńce”
• strażnica KOP „Borysówka”
• strażnica KOP „Dusznica”
• strażnica KOP „Hołny Mejera”^[b]
• Strażnica KOP „Hołny Wolmera”
• strażnica KOP „Adelin”

Strażnice kompanii w 1929^[9]

• strażnica KOP „Buraki”
• strażnica KOP „Borysówka”
• strażnica KOP „Hołny Mejera”
• Strażnica KOP „Hołny Wolmera”

Strażnice kompanii w latach 1932 – 1939^{[10][11][7][2]}

• strażnica KOP „Hołny Majera”^[c]
• strażnica KOP „Hołny Wolmera”^[d]
• strażnica KOP „Budwiec”^[e][f]

Dowódcy kompanii

• kpt. piech. Zenon Jabłoński^[g] (– 1939)

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1929, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.