Kompania graniczna KOP „Hołyczówka”
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Rozformowanie | |
Organizacja | |
Dyslokacja | Hołyczówka[a] |
Formacja | |
Podległość |
Kompania graniczna KOP „Hołyczówka” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924 roku, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 3 batalion graniczny [1][2], a w jego składzie 24 kompanię graniczną KOP „Hołyczówka”[3]. W listopadzie 1936 roku kompania liczyła 2 oficerów, 7 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[b].
W 1939 roku 1 kompania graniczna KOP „Hołyczówka” podlegała dowódcy batalionu KOP „Hoszcza”[4].
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[5]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[6].
1 kompania graniczna „Hołyczówka” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 24 kilometrów 348 metrów[7]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Storożów”, „Futory Kobylańskie” i „Oljeksiejówka” z komendantury „Piszczów”[8].
Wydarzenia
- W meldunku sytuacyjnym z 22 stycznia 1925 roku napisano:
- Dowódca kompanii kpt. Biernacki zameldował, że po ukazaniu się łuny pożaru w Swiate zamknął granicę i do godz. 11.00 dnia 21 stycznia 1925 roku przebywał na odcinku. Nie zauważono przejścia bandy przez granicę mimo jej zamknięcia i obserwacji. Istniało prawdopodobieństwo, że banda, która napadła na Swiate oraz banda usiłująca napaść na Dowgieliszki rekrutują się z miejscowych osób i pozostają jeszcze na naszym terenie. W związku z powyższym oddziałom KOP wydano rozkaz ostrego pogotowia i zamknięcia granicy, a wojska asystencyjne oraz policja po przeszukaniu lasów miały bandę nakierować ku granicy[9].
- 26 stycznia 1925 roku o godzinie 18.00 na pododcinku kompanii zauważono ogień. Po sprawdzeniu okazało się, że po stronie bolszewickiej paliła się wieś Kosiłówka[10].
- W meldunku sytuacyjnym z 27 stycznia 1925 roku napisano: Na pododcinku kompanii przy strażnicy 96 przytrzymano trzech pochodzących z Rosji przemytników. Znaleziono przy nich 80 dolarów[11].
- W meldunku sytuacyjnym z 29 stycznia 1925 roku napisano: Na pododcinku kompanii widać było ogień. Po sprawdzeniu okazało się, że po bolszewickiej stronie paliła się wieś Kosiłówka. Ogień zauważono 26 stycznia 1925 roku o godz. 18.00[12].
Kompanie sąsiednie:
- 3 kompania graniczna KOP „Bielczaki” ⇔ 2 kompania graniczna KOP „Korzec” – 1928[13], 1929[14], 1931[8], 1932[15], 1934[16], 1938[17]
Struktura organizacyjna
Strażnice kompanii w latach 1928 – 1934[18][c][19][20][8][21][22][23][d]:
- 93 strażnica KOP „Storożów”[e]
- 94 strażnica KOP „Kobyla”[f][g]
- 95 strażnica KOP „Morozówka”[h][i]
- 95a strażnica KOP „Chutor Monastyrskie”
Strażnice kompanii w 1938[24]
Organizacja kompanii 17 września 1939[25]:
- dowództwo kompanii
- pluton odwodowy
- 1 strażnica KOP „Storożów”
- 2 strażnica KOP „Kobyla”
- 3 strażnica KOP „Morozówka”
Dowódcy kompanii
- kpt. Edward II Biernacki (był 31 lipca 1928 − 10 kwietnia 1930 → dowódca batalionu piechoty 37 pp)[26]
- por./kpt. Stefan Kulikowski (24 kwietnia 1930 − 22 marca 1934 → do 59 pp)[26]
- por. Franciszek Markiewicz (29 kwietnia 1934 −)[26]
- kpt. Juliusz Peyser[j] (– 1939)
Uwagi
- ↑ wieś Hołyczówka, gmina Korzec, powiat rówieński, województwo wołyńskie
- ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 368
- ↑ Strażnice kompanii zakwaterowane były w „budynkach popolicyjnych”. Wyjątek stanowiła strażnica KOP „Hut. Monastyrskie” zakwaterowana w budynku prywatnym → Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓
- ↑ W 2000 roku Rajmund Szubański napisał, że sformułowania zawarte w artykule „Bataliony, kompanie, strażnice KOP” z 1993 roku odnoszą się do stanu sprzed 1937 roku → Szubański 2000 ↓, s. 87
- ↑ wieś Storożów, gmina Korzec, powiat rówieński, województwo wołyńskie
- ↑ W dokumentach występuje też pod nazwą Kobylja → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929 i Kobyła → Szkice dyslokacyjne ↓
- ↑ wieś Kobyla, gmina Korzec, powiat rówieński, województwo wołyńskie
- ↑ W dokumentach występuje też pod nazwą Mrozówka → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 32/1932 i Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934
- ↑ wieś Mrozówka, gmina Korzec, powiat rówieński, województwo wołyńskie
- ↑ Peyser Juliusz (1900-1939), kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dca 1 kompanii granicznej „Hołyczówka”. We wrześniu 1939 dca 1 kompanii piechoty I batalionu piechoty 98 pułku piechoty. Ranny podczas walk z Niemcami 20 września pod Hołoskiem, umarł tego samego dnia[27]. W piątek 19 września 1941 roku w numerze 36 „Gazety Lwowskiej” opublikowano ogłoszenie o następującej treści: „Peyser Juliusz kapitan WP uwięziony na Zamarstynowie, aresztowany 3 maja 1940 roku ślad zaginął. Żona błaga o każdą wiadomość. Kierować listy - Gazeta Lwowska - «Luśku» gdzie jesteś?” Zobacz masakry więzienne NKWD we Lwowie.
Przypisy
- ↑ Prochwicz 3/1994 ↓, s. 152.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 16/25.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 305.
- ↑ a b c Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 12/1925.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 15/1925.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 16/1925.
- ↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, nr 18/1925.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/6/1928.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/6/1929.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 33/32/1932.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 57/58/1934.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 87/88/1938.
- ↑ Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 32/1932.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 277.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 312.
- ↑ a b c Obsada oficerska bg „Hoszcza” ↓.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 738.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk.
- Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Hoszcza” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szkic rozmieszczenia batalionu KOP Hoszcza w 1931
Kompania KOP Hołyczówka w 1934