Kompania graniczna KOP „Kalety”

Kompania graniczna KOP „Kalety”
Historia
Państwo	II Rzeczpospolita
Rozformowanie	1939
Organizacja
Dyslokacja	Kalety[a]
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	batalion KOP „Sejny”

Świetlica Korpusu Ochrony Pogranicza w Kaletach. Żołnierze i ludność miejscowa; 1934

Kompania graniczna KOP „Kalety” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych nr 1099 ze stycznia 1926 roku, w trzecim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, sformowano 23 batalion graniczny ^[1], a w jego składzie 3 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 roku kompania etatowo liczyła 2 oficerów, 9 podoficerów, 5 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej^[b] W 1939 roku 3 kompania graniczna KOP „Kalety” podlegała dowódcy batalionu KOP „Sejny”^[3].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[4]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza^[5].

3 kompania graniczna „Kalety” w 1934 roku ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 45 kilometrów 650 metrów^[6].

Sąsiednie kompanie graniczne:

• 2 kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera” ⇔ 1 kompania graniczna KOP „Druskienniki” – 1928^[7] i w 1938^[8]

Struktura organizacyjna

Strażnice kompanii w 1928^[7]

• strażnica KOP „Budwieć”
• strażnica KOP „Stanowisko”
• strażnica KOP „Jelinki”
• strażnica KOP „Kodź”
• strażnica KOP „Studzianka”
• strażnica KOP „Cotta 111”^[c]
• strażnica KOP „Igorka”

Strażnice kompanii w latach 1932 – 1939^{[10][11][8][3]}

• strażnica KOP „Stanowisko”
• strażnica KOP „Jalinki”^[d]
• strażnica KOP „Studzianka”
• strażnica KOP „Cotta”
• strażnica KOP „Igorka”

Dowódcy kompanii

• kpt. Eugeniusz Ratyński
• kpt. Antoni Kwiatkowski^[e]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
• Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
• Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
• Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
• Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.