Kompozycja symultaniczna
Kompozycja symultaniczna (symultanizm, synoptyka) – metoda przedstawiania w jednej kompozycji plastycznej kilku epizodów rozgrywających się w różnym miejscu i czasie. Często prowadzi to do zwielokrotnienia wizerunku postaci w ramach jednego obrazu. Po kompozycję symultaniczną sięgano szczególnie w starożytności i średniowieczu, gdy obraz zastępował słowo pisane.
Według niektórych badaczy termin ten jest używany niewłaściwie i do wyżej opisanej metody powinno się stosować termin metoda kontynuacyjna. Przedstawienie symultaniczne zaś, zgodnie z tym poglądem, odnosiłoby się do ukazywania obiektów z różnych punktów widzenia jednocześnie.
Przykłady zastosowania kompozycji symultanicznej:
- Melchior Broederlam, Ołtarz z Dijon, 1394-99, Musée des Beaux-Arts w Dijon
- Masaccio, Grosz czynszowy, 1426-28, fresk z kaplicy Brancaccich w Santa Maria della Carmine we Florencji
Bibliografia
- symultanizm, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2007-12-10].
- Mediewistyka.net: Wojciech Mischke Pomiędzy kontynuacją a symultanizmem, czyli międzynarodowy bałagan terminologiczny