Kompromis Jagielloński
Kompromis Jagielloński – system głosowania w Radzie Unii Europejskiej zaproponowany w roku 2004[1] przez naukowców z Uniwersytetu Jagiellońskiego, matematyka Wojciecha Słomczyńskiego i fizyka Karola Życzkowskiego, oparty na ogólnej zasadzie, że „głos każdego obywatela w każdym kraju Unii powinien w procesie decyzyjnym w Radzie znaczyć tyle samo”.
Kompromis Jagielloński to tzw. ważony system wyborczy oparty o jedno kryterium, czyli taki system, w którym:
- poszczególnym graczom przyznane są określone wagi głosu sumujące się do , czyli ;
- decyzja zostaje podjęta, jeżeli suma głosów graczy opowiadających się za nią przekracza ustalony próg większości kwalifikowanej .
Kompromis Jagielloński tłumaczy jak należy określić zarówno wagi jak i próg, aby każdy obywatel Unii miał przy przyjęciu pewnych założeń taki sam wpływ na jej decyzje:
- po pierwsze, ponieważ siła głosu obywatela -tego państwa mierzona wskaźnikiem Penrose’a-Banzhafa, jest iloczynem jego siły głosu w rodzimym państwie i siły głosu tego państwa w Unii, a ta pierwsza jest zgodnie z prawem pierwiastkowym Penrose'a odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka z liczby obywateli tego kraju , to siła głosu państwa członkowskiego z liczbą mieszkańców powinna być dla równowagi proporcjonalna do pierwiastka z liczby ludności ;
- po drugie, teoria optymalnego progu stworzoną przez polskich naukowców mówi jak zagwarantować to, aby siła głosu była proporcjonalna do pierwiastka z liczby ludności : należy ustalić wagi głosu proporcjonalne do , czyli , i przyjąć taki próg, w którym te wagi głosu będą w przybliżeniu proporcjonalne do siły głosu. Na podstawie centralnego twierdzenia granicznego naukowcy wywnioskowali, że próg ten powinien wynosić:
- Przyznanie każdemu państwu członkowskiemu UE wagi głosu proporcjonalnej do pierwiastka z liczby jego obywateli;
- Ustalenie progu większości kwalifikowanej na poziomie danym powyższym wzorem;
- Przyjęcie zasady, że decyzja Rady UE zostaje podjęta, jeżeli suma głosów państw opowiadających się za nią przekracza próg.
Taki system podejmowania decyzji może być też zastosowany na analogicznej zasadzie w innych organach decyzyjnych organizacji międzynarodowych. Dla typowego rozkładu ludności w organizacji liczącej członków wartość optymalnego progu większości kwalifikowanej maleje z jak [2].
System był analizowany przez innych naukowców[3][4][5][6], a także omawiany szeroko w prasie[7].
Przypisy
- ↑ Słomczyński, Wojciech; Życzkowski, Karol. Voting in the European Union: The square root system of Penrose and a critical point. „arXiv [cond-mat]”, 2004. arXiv:cond-mat/0405396. Bibcode: 2004cond.mat..5396Z.
- ↑ Życzkowski, Karol; Słomczyński, Wojciech. Square root voting system, optimal threshold and . „Voting Power in Practice Symposium (London School of Economics) 20–22 March 2011 (archived at Cornell University Library)”, 26 marca 2012. DOI: 10.1007/978-3-642-35929-3_30. arXiv:1104.5213v2.pdf.
- ↑ The Distribution of Power in the Council of Ministers of the European Union (Chapter 6). W: Werner Kirsch: Institutional Design and Voting Power in the European Union. Ashgate Publishing, Ltd., 2013. ISBN 978-1-4094-9995-4. [dostęp 2013-03-11].
- ↑ Pukelsheim, Friedrich. Putting citizens first: Representation and power in the European Union in Institutional Design and Voting Power in the European Union ed. M. Cichocki, Ashgate, Farnham 2010, s. 235–254.
- ↑ E. Ratzer. On the “Jagiellonian compromise” – voting in the European Union, http://www.inference.phy.cam.ac.uk/ear23/voting/voting.pdf.
- ↑ Matematica e votazioni, Gianluca di Castri (IdeaConsult), 2 listopada 2021 [dostęp 2021-11-17] (wł.).
- ↑ Highfield: The EU constitution is ‘unfair’, according to game theorists. The Telegraph (UK), 14 lipca 2004. [dostęp 2013-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 maja 2014)].Sprawdź autora:1.