Komsomolskaja prawda
![]() | |
Częstotliwość | |
---|---|
Państwo | |
Organ prasowy | Komsomołu (do 1991) |
Tematyka | ogólna |
Pierwszy numer | 1925 |
Średni nakład | 600 tys. |
Format | |
ISSN | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
Strona internetowa |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d4/Komsomolskaya_Pravda_23.05.1930.jpg/220px-Komsomolskaya_Pravda_23.05.1930.jpg)
Komsomolskaja Prawda (ros. Комсомольская правда) – rosyjska gazeta (dziennik) wydawana od 1925 roku w Moskwie[1]. Największa pod względem nakładu rosyjska gazeta codzienna (ponad 600 tysięcy egzemplarzy)[2].
Historia
W czasach radzieckich był to oficjalny organ prasowy Komsomołu, młodzieżówki KPZR[3]. Z czasem gazeta urosła jednak do rangi największego i najbardziej opiniotwórczego dziennika w ZSRR. „Komsomolskaja Prawda” została odznaczona dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1950 i 1957), Orderem Lenina (1930), Orderem Rewolucji Październikowej (1975) i Orderem Wojny Ojczyźnianej (1945)[4]. Na początku lat 90. jej nakład przekraczał 22 miliony egzemplarzy (rekord zapisany w Księdze Guinnessa), jakkolwiek wpływ na ten wynik miała charakterystyka gospodarki centralnie planowanej i obowiązkowe prenumeraty od szkół oraz zakładów przemysłowych[2].
Po rozpadzie Związku Radzieckiego gazeta przeszła znaczne zmiany techniczne, merytoryczne i własnościowe. Wprowadzono kolor, reklamy oraz format tabloidowy[5]. Po rozwiązaniu Komsomołu dziennik stał się własnością prywatnej spółki Media Partner, która z kolei należy do ESN Group, koncernu energetycznego kierowanego przez Grigorija Bieriozkina, blisko związanego z Gazpromem[6]. Obecnie jest to gazeta prezentująca informacje polityczno-sensacyjne z dużą ilością wiadomości z życia gwiazd i show-biznesu[5]. Na stronach dziennika dostrzegalna jest także silna nostalgia za czasami Związku Radzieckiego. Nadal na każdym wydaniu drukuje się miniatury orderów, jakimi gazeta została odznaczona w czasach radzieckich.
Redaktorzy naczelni
- Aleksandr Slepkow (1925)
- Aleksandr Martynowski (1925–1928)
- Iwan Bobryszew (1929)
- Andriej Troicki (1929–1932)
- Władimir Bubiekin (1932–1937)
- Nikołaj Michajłow (1937–1938)
- Boris Burkow (1941–1948)
- Dmitrij Goriunow (1950–1957)
- Aleksiej Adżubej (1957–1959)
- Jurij Woronow (1959–1965)
- Boris Pankin (1965–1973)
- Lew Kornieszow (1973–1978)
- Walerij Ganiczew (1978–1980)
- Giennadij Sielezniow (1981–1988)
- Władisław Fronin (1988–1995)
- Walerij Simonow (1995–1997)
- Władimir Sungorkin (1997–2022)[7]
„Komsomolskaja Prawda” na obszarze byłego ZSRR
Po rozpadzie ZSRR w latach 90. XX w. powstały rosyjskojęzyczne „Komsomolskaja Prawda w Ukrainie” (wydawana od 1996 r., w 2016 roku w wyniku dekomunizacji zmieniła nazwę na „KP w Ukrainie”[8]), „Komsomolskaja Prawda w Biełorussii” (wydawana od 1999 roku) oraz „Komsomolskaja Prawda Mołdowa”[9].
Przypisy
- ↑ „Komsomolskaja prawda”, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-09-15] .
- ↑ a b The press in Russia (ang.). BBC, 2008-05-16. [dostęp 2022-01-31].
- ↑ ДОСЬЕ: Комсомол: история, цифры и факты (ros.). TASS, 2013-10-28. [dostęp 2021-05-01].
- ↑ Ордена „Комсомольской правды” (ros.). Komsomolskaja prawda, 2010-05-24. [dostęp 2022-01-31].
- ↑ a b Michał Sarnowski. Komsomolskaja Prawda: od ideologicznej tuby do tabloidu. „Oblicza Komunikacji. Tabloidy – język, wartości, obraz świata”. 4, s. 109–117, 2011.
- ↑ Jerzy Malczyk: Gazprom przejmuje kontrolę nad „Komsomolską Prawdą”. Puls Biznesu, 2006-04-20. [dostęp 2022-01-31].
- ↑ Vladimir Sungorkin – WAN-IFRA, www.wan-ifra.org [dostęp 2019-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-29] .
- ↑ Ukraińska „Komsomolska Prawda” zmienia nazwę, Rzeczpospolita [dostęp 2022-01-31] .
- ↑ Карта цифровых медиа: Республика Молдова, „Open Society Foundation”, 10 stycznia 2012 [dostęp 2022-01-31] (ros.).
Media użyte na tej stronie
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
Встреча Владимира Путина с главным редактором газеты «Комсомольская правда» Владимиром Сунгоркиным
"Komsomolskaya Pravda" - first recipient of an Order of Lenin 23.05.1930
Order of the October Revolution
Anniv. 50 years Komsomolskaya Pravda. Post of USSR 1975.
Więcej o grafice wektorowej przeczytasz w artykule Przenoszenie grafik Commons do formatu SVG.
Dostępna jest także informacja o obsłudze grafik SVG przez MediaWiki.
Order of Red Banner, Order of Lenin and captain's badge. All belonged to Pavel Kiselev. An image from family archive, owned by D.Kiselev
Order of the Red Banner of Labour