Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego

Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego
Państwo Kongo
SkrótMCDDI
LiderBernard Tchibambelela
Data założenia1990
Ideologia politycznaliberalizm, konserwatyzm
Poglądy gospodarczespołeczna gospodarka rynkowa, liberalizm gospodarczy
Barwy     Niebieski

     Żółty

Obecni posłowie
4/151
Obecni senatorowie
1/72
Strona internetowa
Kongo
Coat of arms of the Republic of the Congo.svg
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Konga
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna

Wikiprojekt Polityka

Kongijski Ruch na rzecz Demokracji i Rozwoju Integralnego (fr. Mouvement congolais pour la démocratie et le développement intégral MCDDI[1]) – kongijska partia polityczna, jedna z większych partii opozycyjnych (wobec rządu Kongijskiej Partii Pracy) w Zgromadzeniu Narodowym oraz w Senacie.

Historia

Partia została założona z inicjatywy byłego sekretarza stanu w ministerstwie spraw zagranicznych – Bernarda Kolélasa, w 1989 roku (w sposób nieoficjalny), natomiast formalną działalność rozpoczęła dopiero w 1990 roku, po zalegalizowaniu pluralizmu politycznego[2][3].

Wybory prezydenckie i parlamentarne w 1992 roku

W wyborach parlamentarnych w 1992 roku partia uzyskała 29 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym oraz 13 w Senacie[3]. Najlepsze wyniki partia uzyskała w departamencie Pool oraz w stolicy kraju – Brazzaville[4]. W wyborach prezydenckich w sierpniu tegoż roku, kandydatem partii był jej lider – Bernard Kolelas[5]. W pierwszej turze zajął drugie miejsce z wynikiem 20.37% (159 682 głosów), przechodząc tym samym do drugiej tury, w której uległ reprezentantowi Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej (UPADS) – Pascalowi Lissoubie[5]. Uzyskał wówczas 38.68% (319 396 głosów)[5]. Po wyborach partia utworzyła koalicję z 7 partiami (w tym m.in. z Kongijską Partią Pracy) wraz z którą przeprowadziła udane wotum nieufności wobec rządu premiera UPADS – Stéphane Maurice Bongho-Nouarra, w wyniku czego wraz ze swoim gabinetem podał się do dymisji, a 17 listopada prezydent Pascal Lissouba rozwiązał parlament powodując tym samym przyspieszone wybory[4]. W wyborach samorządowych partia uzyskała 30% głosów w całym kraju[3]. Od 1991 do 1994 roku partia stanowiła opozycję do większościowej partii Lissouby – Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej[3].

Wybory parlamentarne w 1993 roku

W przyspieszonych wyborach w 1993 roku partia uzyskała 28 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym[5]. Opozycja URC-PCT kierowana przez Kolelasa oprotestowała wynik wyborów[6]. 29 czerwca Sąd Najwyższy uznał iż wybory odbyły się w sposób nieprawidłowy[6]. 4 sierpnia zadecydowano o powtórzeniu głosowania. Ponowne wybory odbyły się 3 i 6 października, koalicja URD-PCT zdobyła wówczas łącznie 58 miejsc[6].

W styczniu 1994 wojsko zablokowało jedną z dzielnic Brazzaville – Bacongo, w której mieszkał Kolélas[7]. W jego domu znajdowała się także siedziba powołanej przez niego milicji Ninja[7]. Zbrojną konfrontacje przerwało porozumienie z 30 stycznia 1994[7]. W czerwcu 1994 roku doszło do publicznego pojednania pomiędzy Lissoubą, a Kolelasem[7]. W lipcu 1994 roku Bernard Kolélas został powołany na stanowisku burmistrza Brazzaville[7].

Kryzys w 1997 roku

8 września 1997 roku, podczas wojny domowej, Kolelas został zaprzysiężony na urząd premiera[7]. 14 października, w wyniku przejęcia Brazzaville przez rebeliantów Sassou-Nguesso oraz wspierających ich sił Angoli, liderzy UPADS i MCDDI oraz ich sprzymierzeńcy zostali zmuszeni do ucieczki z kraju[7][8]. W wyniku poprzednich wydarzeń oraz toczących się walkach w departamencie Pool (w którym poprzednio wygrywała MCDDI), w wyborach parlamentarnych w 2002 roku partia nie uzyskała żadnych mandatów[3].

Koalicja z PCT

24 kwietnia 2007 roku Kolelas, w imieniu MCDDI, podpisał porozumienie wyborcze z Kongijską Partią Pracy[9]. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku partia, startując w koalicji z PCT, uzyskała 11 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym (stając się tym samym drugą pod względem wielkości partią, spośród 16 koalicyjnych ugrupowań)[5]. Do Zgromadzenia dostali się m.in. lider partii oraz jego syn – Guy Brice Parfait Kolélas[3]. Pierwszą sesję Zgromadzenia otworzył lider MCDDI, jako najstarszy spośród deputowanych, z kolei członek MCDDI – Bernard Tchibambelela został wybrany drugim wiceprzewodniczącym Zgromadzenia[10]. W wyniku koalicji, w skład nowego rządu premiera Isidore Mvouba weszli członkowie partii: Hellot Mampouya Matson, rzecznik MCDDI (minister ds. badań naukowych i innowacji technologicznych) oraz Guy Brice Parfait Kolélas (minister rybołówstwa)[11]. W 2009 roku Guy Kolelas został ministrem służby publicznej i reformy państwa[12]. 13 listopada 2009 roku zmarł ówczesny lider i założyciel partii Bernard Kolélas[13]. 23 stycznia 2010 roku, pod przewodnictwem Guy Kolelasa, odbyło się posiedzenie komitetu wykonawczego MCDDI, na którym to wybrano Kolelasa na tymczasowego przewodniczącego partii[14].

W wyborach parlamentarnych w 2012 roku partia uzyskała 7 mandatów. W czerwcu 2014 roku Guy Brice Parfait Kolélas publicznie skrytykował sojusz MCDDI z PCT, wskazując na niedotrzymanie przez Kongijską Partię Pracy warunków umowy[15]. Jednocześnie zaznaczył iż nie będzie wycofywał umowy koalicyjnej[15].

W wyborach prezydenckich w 2016 roku partia zdecydowała się wystartować oddzielnie. Zgodnie z wnioskami, które wpłynęły Sądu Konstytucyjnego, kandydatem partii w wyborach miał być Guy Brice Parfait Kolelas[16]. Ostatecznie uplasował się na drugim miejscu z wynikiem 15,04% (209 632 głosów)[17].

W wyborach parlamentarnych w 2017 roku partia uzyskała 4 mandaty w Zgromadzeniu Narodowym[18] oraz 1 mandat w Senacie[19].

Członkowie

Poparcie w wyborach

Wybory do Zgromadzenia Narodowego

WyboryMandaty+/−Rząd
1992
29/125
–Opozycja
1993
28/114
Decrease2.svg 1Opozycja
2002
0/137
Decrease2.svg 28Opozycja
2007
11/137
Increase2.svg 11Rząd
2012
7/137
Decrease2.svg 4Rząd
2017
4/151
Decrease2.svg 3Opozycja

Wybory do Senatu

Wybory[20]Mandaty+/−Rząd
1992
13/60
–Opozycja
2017
1/72
–Opozycja

Wybory prezydenckie

WyboryKandydatGłosów%Wynik
1992Bernard Kolélas319 39638.68%Przegrana
2016Guy Brice Parfait Kolélas209 63215,04%Przegrana

Przypisy

  1. ↑ Kongo, Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2021-03-27] (pol.).
  2. ↑ YENGO Patrice, La guerre civile du Congo-Brazzaville (1993-2002). "Chacun aura sa part", KARTHALA Editions, 1 listopada 2006, s. 62, ISBN 978-2-8111-4118-9 [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  3. ↑ a b c d e f John Frank Clark, Samuel Decalo, Historical Dictionary of Republic of the Congo, Scarecrow Press, 2012, s. 298–299, ISBN 978-0-8108-4919-8 [dostęp 2021-04-05] (ang.).
  4. ↑ a b CONGO: parliamentary elections Assemblee nationale, 1992, archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  5. ↑ a b c d e Elections in Congo-Brazzaville, africanelections.tripod.com [dostęp 2021-04-05].
  6. ↑ a b c CONGO: parliamentary elections Assemblee nationale, 1993, archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  7. ↑ a b c d e f g John F. Clark, Congo: Transition and the Struggle to Consolidate, 1997, s. 71–75, ISBN 978-0-429-49818-3.
  8. ↑ Howard W. French, Rebels, Backed by Angola, Take Brazzaville and Oil Port, „The New York Times”, 16 października 1997, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-03-28] (ang.).
  9. ↑ Willy Mbossa, Roger Ngombé, Le MCDDI et le PCT de nouveau alliés pour gouverner ensemble, Les Dépêches de Brazzaville, 24 kwietnia 2007 [dostęp 2021-04-05].
  10. ↑ Willy Mbossa, Roger Ngombé, Qui sont les nouveaux membres du bureau de l'Assemblée nationale?, Les Dépêches de Brazzaville, 8 września 2007 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-08].
  11. ↑ Formation d'un nouveau gouvernement au Congo, Afrik.com, 31 grudnia 2007 [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  12. ↑ Congo : mort de l'opposant Guy-Brice Parfait Kolélas, Deutsche Welle (www.dw.com) [dostęp 2021-04-05] (fr.).
  13. ↑ Thierry Noungou, Parlement - Bernard Bakana Kolélas décédé ce 13 novembre à Paris, Les Dépêches de Brazzaville, 13 listopada 2009 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26].
  14. ↑ Les membres du bureau exécutif du MCDDI unanimes sur la tenue du congrès, Les Dépêches de Brazzaville, 25 stycznia 2010 [dostęp 2021-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-26].
  15. ↑ a b Vie des partis : le MCDDI dénonce son alliance avec le PCT | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, www.adiac-congo.com [dostęp 2021-04-05].
  16. ↑ Election présidentielle : la Cour constitutionnelle reçoit officiellement dix dossiers de candidature | adiac-congo.com : toute l'actualité du Bassin du Congo, adiac-congo.com [dostęp 2020-08-18].
  17. ↑ Constitutional Court Raport, web.archive.org, 25 kwietnia 2016, s. 7 [dostęp 2020-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-25].
  18. ↑ IPU PARLINE database: CONGO (Assemblée nationale), Last elections, archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  19. ↑ IPU PARLINE database: CONGO (Sénat), Last elections, archive.ipu.org [dostęp 2021-04-05].
  20. ↑ IPU PARLINE database: CONGO (Sénat), election archives, archive.ipu.org [dostęp 2021-03-28].

Media użyte na tej stronie

Decrease2.svg
Icon representing a decrease, consisting of a red-colored, down-pointing triangle.
Increase2.svg
Icon representing an increase, consisting of a green-colored, up-pointing triangle.