Kongmin

Kongmin

공민 (恭愍)

— wang —
Pieczęć królewska
władca Korei
Okres	od 1351 do 27 października 1374
Poprzednik	Ch’ungjŏng
Następca	U
Dane biograficzne
Data urodzenia	23 maja 1330
Data i miejsce śmierci	27 października 1374 Kaesŏng
Przyczyna śmierci	zamach
Miejsce spoczynku	Kaep'ung 37°58′55″N 126°28′23″E/37,981944 126,473056
Ojciec	Ch’ungsuk
Matka	Hong Kong Wŏn
Małżeństwo	Noguk od 1351 do 1365
Konkubina	Ban Ya
Dzieci	U

Kongmin (ur. 1330, zm. 1374) – 31. władca (wang) koreańskiego państwa Koryŏ, panujący w latach 1351–1374. Miał też mongolskie imię – Bajan-Temur (伯顔帖木兒)^[1].

Życiorys

Wychowywał się w państwie Yuan, ożenił się z mongolską księżniczką Noguk, i po powrocie do kraju objął tron.

Korzystając z kryzysu w państwie Yuan, zaczął antymongolskie jak i wewnętrzne reformy. Domagał się pełnej niezależności Korei. Poprawił status chłopów. Prowadził politykę ekspansji na północ, aby przywrócić Korei tereny mandżurskie, w czym pomagał mu generał Ri Sŏng Gye^[2]. Odpierał też łupieżcze ataki Wakō.

Polityka reform Kongmina spotkała się z opozycją bogatych klanów z frakcji pro-mongolskiej. W roku 1365 królowa Noguk, która zawsze wspierała monarchę we wszystkich jego decyzjach, zmarła podczas porodu^[3]. Zrozpaczony król utracił dawne zainteresowanie sprawami kraju, co pogłębiło niechęć arystokracji. Po upadku panowania mongolskiego w Chinach (1368), Kongmin uznał Hongwu za jedynego władcę Chin.

W 1374 król Kongmin zginął w zamachu przez własnych strażników. Pomimo tego, tron objął jego 11-letni syn, U (kor. 우).

Przypisy

Bibliografia

• 공민왕 (kor.). W: Doosan Encyclopedia [on-line].
• Lew Koncewicz: Хронология стран Восточной и Центральной Азии. Восточная литература, 2010. ISBN 978-5-02-036350-2. (ros.)
• Choe Byong Hyon: The Annals of King T’aejo: Founder of Korea's Chosŏn Dynasty. Harvard, 2014. ISBN 978-0-674-28130-1. (ang.)

Poprzednik Ch’ungjŏng

Władca Korei 1351–1374

Następca U