Kongregacja ds. Biskupów i Zakonników

Święta Kongregacja do spraw Biskupów i Zakonników – Kongregacja Kurii Rzymskiej istniejąca w latach 1594–1908. Jej pełna nazwa brzmiała "Święta Kongregacja do spraw Konsultacji z Biskupami, Zakonnikami i Innymi Prałatami" (Sacrae Congregatio pro consultationibus Episcoporum, Regularium et aliorum Praelatorum). Nie należy jej mylić ze współcześnie istniejącą Kongregacją ds. Biskupów, która jest sukcesorką utworzonej w 1588 Świętej Kongregacji Konsystorialnej.

Kongregacja ta powstała z połączenia dwóch innych kongregacji: Kongregacji do spraw Konsultacji z Biskupami i Innymi Prałatami (utworzonej w 1572, zwanej w skrócie Kongregacją ds. Biskupów) oraz Kongregacji do spraw Konsultacji z Zakonnikami(utworzonej 17 maja 1586, zwanej w skrócie Kongregacją ds. Zakonników). Obie te kongregacje zostały zatwierdzone w bulli Sykstusa V Immensa aeterni Dei z 22 stycznia 1588, jednak już za pontyfikatu Klemensa VIII (1592–1605) połączono je w jedną. Prawdopodobnie nastąpiło to w roku 1594, gdy po śmierci prefekta Kongregacji ds. Biskupów Nicolasa de Pellevé jego następcą został kardynał Michele Bonelli, będący jednocześnie prefektem Kongregacji ds. Zakonników[1]. Po jego śmierci w 1598 nowym prefektem został kardynał Alessandro Ottaviano de Medici, który w 1605 został papieżem Leonem XI (zm. 1605).

Zadaniem tej kongregacji, jak wskazywała jej nazwa, było prowadzenie konsultacji w sprawach bieżących z biskupami, zakonnikami i innymi prałatami, a także rozstrzyganie sporów między nimi, z wyłączeniem jednak spraw zastrzeżonych dla innych kongregacji, w szczególności Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego. Początkowo miała bardzo szerokie kompetencje w zakresie egzekwowania zakonnej dyscypliny, jednak w 1698 papież Innocenty XII utworzył odrębną Kongregację ds. Dyscypliny Zakonnej. Sprawy te powróciły do kompetencji Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników w 1906, gdy rozwiązaniu uległa Kongregacja ds. Dyscypliny Zakonnej[2].

Kongregacja ds. Biskupów i Zakonników należała do najliczniej obsadzanych kongregacji Kurii Rzymskiej. W XVII i XVIII wieku zasiadało w niej jednocześnie po ok. 30–40 kardynałów. Kongregacja miała też swojego sekretarza, którym był jeden z niższych rangą prałatów.

Kongregacja istniała do roku 1908, kiedy Pius X rozwiązał ją i podzielił jej kompetencje. Sprawy dotyczące zakonników przekazane zostały nowej Kongregacji ds. Zakonów, natomiast dotyczące biskupów przekazano Kongregacji Konsystorialnej[3].

Lista prefektów Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników

Prefekci Kongregacji ds. Biskupów (1573–1594)

Prefekt Kongregacji ds. Zakonników (1586–1594)

Prefekci Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (1594–1908)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Vincenzo Criscuolo, I Cappuccini e la Congregazione Romana: 1573-1595, Istituto Storico dei Cappuccini, 1989, s. 13, 18.
  2. ↑ Benedetto Ojetti: The Catholic Encyclopedia. The Roman Congregations (ang.). [dostęp 2013-06-08].
  3. ↑ Martin, s. 32, 54.
  4. ↑ Mianowany przed 27 lipca 1626, zob. Theologiae Cursus Completus : ex tractatibus omnium prefectissimus ubique habitatis et a magna parte parte episcoporum necnon theologorum europae catholicae, universim ad docendos levitas pascendosve populos alte positis, 19, kol. 236.

Bibliografia

Dykasterie w Kurii Rzymskiej
Obecne
Byłe