Konklawe 1903

Konklawe 1903
Ilustracja
Daty i miejsce
31 lipca – 4 sierpnia 1903
Kaplica Sykstyńska, Rzym
Główne postacie
Dziekan

Luigi Oreglia di Santo Stefano

Kamerling

Luigi Oreglia di Santo Stefano

Protoprezbiter

José Sebastião Neto OFMDisc

Protodiakon

Luigi Macchi

Wybory
Liczba głosowań

7

Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


62
2

Ekskluzywa

Jan Duklan Puzyna
w imieniu Franciszka Józefa I
wobec Mariana Rampolla del Tindara

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Giuseppe Melchiorre Sarto
Przybrane imię: Pius X

Konklawe 31 lipca – 4 sierpnia 1903 – konklawe, które wybrało Piusa X na następcę Leona XIII. Było to ostatnie konklawe, w trakcie którego doszło do zgłoszenia przez mocarstwo katolickie oficjalnej ekskluzywy wobec jednego z kandydatów na papieża.

Lista uczestników

W konklawe wzięło udział 62 z 64 kardynałów:

  • Vincenzo Vannutelli (Włochy; 30 grudnia 1889) – kardynał biskup Palestriny; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Silvestro in Capite; prefekt Świętej Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego; prefekt Świętej Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów; archiprezbiter bazyliki liberiańskiej; protektor Portugalii
  • Mario Mocenni (Włochy; 16 stycznia 1893) – kardynał biskup Sabiny
  • Francesco di Paola Satolli (Włochy; 29 listopada 1895) – kardynał biskup Frascati; archiprezbiter bazyliki laterańskiej; prefekt Świętej Kongregacji ds. Studiów
  • Alfonso Capecelatro CO (Włochy; 27 lipca 1885) – kardynał prezbiter S. Maria del Popolo; bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego; arcybiskup Kapui
  • Mariano Rampolla del Tindaro (Włochy; 14 marca 1887) – kardynał prezbiter S. Cecilia; sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej; prefekt Świętej Kongregacji ds. Sanktuarium Loreto; archiprezbiter bazyliki watykańskiej; prefekt Fabryki Świętego Piotra; przewodniczący Papieskiej Komisji Biblijnej; przewodniczący Rady ds. Patrymonium Stolicy Apostolskiej; wielki przeor zakonu joannitów w Rzymie
  • Angelo Di Pietro (Włochy; 16 stycznia 1893) – kardynał prezbiter S. Alessio; prodatariusz Jego Świątobliwości
  • Kolos Ferenc Vaszary OSBHung (Austro-Węgry; 16 stycznia 1893) – kardynał prezbiter Ss. Silvestro e Martino ai Monti; arcybiskup Esztergom i prymas Węgier
  • Domenico Svampa (Włochy; 18 maja 1894) – kardynał prezbiter S. Onofrio; arcybiskup Bolonii
  • Domenico Ferrata (Włochy; 22 czerwca 1896) – kardynał prezbiter S. Prisca; prefekt Świętej Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników
  • Serafino Cretoni (Włochy; 22 czerwca 1896) – kardynał prezbiter S. Maria sopra Minerva; prefekt Świętej Kongregacji ds. Obrzędów
  • Pierre-Hector Coullie (Francja; 19 kwietnia 1897) – kardynał prezbiter SS. Trinita al Monte Pincio; arcybiskup Lyonu i prymas Galii
  • Francesco di Paola Cassetta (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał prezbiter S. Crisogono; komendatariusz diakonii Ss. Vito, Modesto e Crescenzia
  • Pietro Respighi (Włochy; 19 czerwca 1899) – kardynał prezbiter Ss. IV Coronati; wikariusz generalny diecezji rzymskiej; prefekt Świętej Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów; przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Archeologii Sakralnej
  • Casimiro Gennari (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał prezbiter S. Marcello
  • Giulio Boschi (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał prezbiter S. Lorenzo in Panisperna; arcybiskup Ferrary
  • Jan Duklan Puzyna (Austro-Węgry; 15 kwietnia 1901) – kardynał prezbiter Ss. Vitale, Gervasio e Protasio; biskup Krakowa
  • Carlo Nocella (Włochy; 22 czerwca 1903) – kardynał prezbiter S. Callisto
  • Andrea Aiuti (Włochy; 22 czerwca 1903) – kardynał prezbiter bez tytułu
  • Emidio Taliani (Włochy; 22 czerwca 1903) – kardynał prezbiter bez tytułu
  • Luigi Macchi (Włochy; 11 lutego 1889) – kardynał diakon S. Maria in Via lata; protodiakon Świętego Kolegium Kardynałów; sekretarz ds. Brewe Apostolskich; administrator opactwa Subiaco
  • Andreas Steinhuber SJ (Niemcy; 16 stycznia 1893) – kardynał diakon S. Agata alla Suburra; prefekt Świętej Kongregacji Indeksu
  • Francesco Segna (Włochy; 18 maja 1894) – kardynał diakon S. Maria in Portico; archiwista Stolicy Apostolskiej
  • Raffaele Pierotti OP (Włochy; 30 listopada 1896) – kardynał diakon Ss. Cosma e Damiano; przewodniczący Komisji ds. Oceny Nowych Instytutów
  • Luigi Tripepi (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał diakon S. Maria in Domnica; prefekt Świętej Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii
  • Felice Cavagnis (Włochy; 15 kwietnia 1901) – kardynał diakon S. Maria ad Martyres

Trzydziestu ośmiu elektorów pochodziło z Włoch, siedmiu z Francji, po pięciu z Austro-Węgier (w tym Polak Jan Puzyna) i Hiszpanii, trzech z Niemiec i po jednym z Portugalii, Belgii, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Wszyscy byli nominatami Leona XIII z wyjątkiem dziekana Luigiego Oreglii di Santo Stefano, którego mianował jeszcze Pius IX.

Nieobecni

Dwóch Kardynałów, obaj z nominacji Leona XIII:

Początek konklawe

Po śmierci papieża Leona XIII (20 lipca 1903 roku) w Kaplicy Sykstyńskiej w dniu 31 lipca zebrało się konklawe. Niekwestionowanym faworytem był wówczas kardynał Rampolla, o którym jeszcze za życia Leona XIII mówiono jako o potencjalnym następcy św. Piotra. Rampolla był oskarżany przez swych przeciwników o przynależność do loży masońskiej.

Weto cesarza Austrii

Gdy 2 sierpnia przystępowano do kolejnego głosowania, o głos poprosił biskup Krakowa, kard. Jan Puzyna. "Mam zaszczyt – mówił – (...) podać do wiadomości w imieniu oraz na podstawie autorytetu jego Apostolskiego Majestatu Franciszka Józefa (...), że Jego Majestat, zamierzając skorzystać ze starożytnego prawa i przywileju, oznajmia wykluczające weto przeciwko najdostojniejszemu mojemu panu kardynałowi Marianowi Rampolli del Tindaro." Gdy do głosu doszedł Luigi Oreglia, będący dziekanem, oznajmił: "Ta informacja nie może być przyjęta ani z tytułu oficjalnego, ani z tytułu nieoficjalnego, i nie będzie brana pod uwagę." Wielu kardynałów tę decyzję oklaskiwało, podczas gdy francuski kardynał, Desire Mathieu, krzyknął nawet "Brawo!". Po tym wszystkim wstał kard. Rampolla i odrzekł: "Przykro mi, że przez władzę świecką został dokonany poważny zamach na wolność Kościoła w zakresie papieskich wyborów oraz na godność Świętego Kolegium, i ja się temu energicznie sprzeciwiam."

Mimo weta, w następnym głosowaniu Rampolla dostał aż 30 głosów, ale od tego momentu systematycznie tracił głosy na rzecz Giuseppe Sarto z Wenecji.

Wyniki głosowań

Poniżej wyniki poszczególnych głosowań[1]:

  • Pierwsze (1 sierpnia rano):
    • Rampolla – 24 głosy
    • Gotti – 17
    • Sarto – 5
    • S. Vanutelli – 4
    • Oreglia, di Pietro i Capeceltaro – po 2
    • Agliardi, Cassetta, Richelmy, Portanova, Ferrata i Segna – po 1
  • Drugie (1 sierpnia po południu):
    • Rampolla – 29
    • Gotti – 16
    • Sarto – 10
    • Richelmy – 3
    • Capecelatro – 2
    • S. Vanutelli i Segna – po 1
  • Trzecie (2 sierpnia rano, w jego trakcie zgłoszenie weta przez Puzynę):
    • Rampolla – 29
    • Sarto – 21
    • Gotti – 9
    • Oreglia, di Pietro i Capecelatro – po 1
  • Czwarte (2 sierpnia po południu):
    • Rampolla – 30
    • Sarto – 24
    • Gotti – 3
    • Oreglia i di Pietro – po 2
    • Capecelatro – 1
  • Piąte (3 sierpnia rano, jeden głos nieważny):
    • Sarto – 27
    • Rampolla – 24
    • Gotti – 6
    • Oreglia, Capecelatro, di Pietro i Prisco – po 1
  • Szóste (3 sierpnia po południu, nadal jeden głos nieważny):
    • Sarto – 35
    • Rampolla – 16
    • Gotti – 7
    • Oreglia – 2
    • Capecelatro – 1
  • Siódme (4 sierpnia rano):
    • Sarto – 50
    • Rampolla – 10
    • Gotti – 2

Wybór

4 sierpnia na tron Piotrowy wybrano kardynała Giuseppe Melchiorre Sarto, czyli papieża Piusa X, który w 1904 roku wydał Konstytucję Apostolską "Commisium nobis", w której potępił i zakazał pod groźbą ekskomuniki stosowania ekskluzywy państwowej.

Przypisy

  1. ↑ Cesare De Agostini "Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży", Wyd. M, Kraków 2005, s. 320

Linki zewnętrzne

Papieskie elekcje i konklawe
XI wiek
XII wiek
XIII wiek
XIV wiek
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek

Sede vacante.svg

Media użyte na tej stronie

Sede vacante.svg
Emblem of the Holy See when the see is vacant.

Graphic reference:

Papst Pius X-01..jpg
Color picture of Pope Pius X