Konkurs Piosenki Eurowizji 1959
 | |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał | 11 marca 1959 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce | |||||
| Nadawca | |||||
| Prowadzący | |||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Główny dyrygent | Franck Pourcel | ||||
| Występ interwałowy | Orkiestra Francka Pourcela | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut | |||||
| Powrót | |||||
| Rezygnacja | |||||
| Łącznie | 11 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka | |||||
| Muzyka | Dick Schallies | ||||
| Tekst | Willy van Hemert | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
4. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany w środę, 11 marca 1959 w Palais des Festivals et des Congrès w Cannes. Organizatorem konkursu był francuski nadawca publiczny Radiodiffusion-télévision française (RTF). Koncert poprowadziła Jacqueline Joubert.
Finał konkursu wygrała Teddy Scholten, reprezentantka Holandii z piosenką „Een beetje” autorstwa Willy’ego van Hemerta i Dicka Schalliesa, za którą zdobyła 21 punktów[1][2].
Lokalizacja
4. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany w Palais des Festivals et des Congrès w Cannes. Hala została zbudowana dziesięć lat wcześniej z myślą o zorganizowaniu w nim Międzynarodowego Festiwalu Filmowego[3]. Hala znajduje się na promenadzie miasta, którą wyznacza bulwar La Croisette. Obecnie znajduje się tam hotel JW Marriott Cannes[4].
Przebieg konkursu
W 1959 Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła nową regułę mówiącą, że krajowi nadawcy publiczni biorący udział w konkursie nie mogą powołać do swoich komisji jurorskich profesjonalnych wydawców lub kompozytorów. Każdy reprezentant wykonywał konkursowy utwór na tle widoku ze swojego kraju[5].
Po ogłoszeniu wyników konkursowy utwór zaprezentował ponownie nie tylko zwycięzca, czyli Teddy Scholten z Holandii, ale także zdobywcy drugiego i trzeciego miejsca, czyli duet Pearl Carr i Teddy Johnson z Wielkiej Brytanii oraz Jean Philippe z Francji[6][7].
- Dyrygenci
Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Franck Pourcel, który wystąpił również podczas przerwy między zakończeniem prezentacji konkursowej a rozpoczęciem podawania głosów przez wszystkie państwa[8].
- Franck Pourcel:
- Austria
- Francja
- Monako
- Niemcy
- Szwecja
- Szwajcaria
- Kai Mortensen
- Dania
- William Galassini
- Włochy
- Dolf van der Linden
- Holandia
- Eric Robinson
- Wielka Brytania
- Francis Bay
- Belgia
Kraje uczestniczące
W konkursie wzięło udział 11 krajów, w tym debiutujące Monako. Z uczestnictwa podczas imprezy wycofał się Luksemburg, natomiast Wielka Brytania powróciła do udziału po rocznej przerwie[8].
- Powracający artyści
Podczas konkursu w 1959 wystąpiło dwóch artystów, którzy reprezentowali swój kraj w poprzednich latach: Birthe Wilke reprezentowała Danię na 2. Konkursie Piosenki Eurowizji, a Domenico Modugno z Włoch wystąpił konkursie w 1958[8].
Wyniki
- Finał
| Lp. | Kraj | Język[9] | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Francja | francuski | Jean Philippe | „Oui, oui, oui, oui” | 3 | 15 |
| 2 |  Dania | duński | Birthe Wilke | „Uh, jeg ville ønske jeg var dig” | 5 | 12 |
| 3 |  Włochy | włoski | Domenico Modugno | „Piove (Ciao, ciao bambina)” | 6 | 9 |
| 4 |  Monako | francuski | Jacques Pills | „Mon ami Pierrot” | 11 | 1 |
| 5 |  Holandia | niderlandzki | Teddy Scholten | „Een beetje” | 1 | 21 |
| 6 |  RFN | niemiecki | Alice & Ellen Kessler | „Heute Abend wollen wir tanzen geh’n” | 8 | 5 |
| 7 |  Szwecja | szwedzki | Brita Borg | „Augustin” | 9 | 4 |
| 8 |  Szwajcaria | niemiecki | Christa Williams | „Irgendwoher” | 4 | 14 |
| 9 |  Austria | niemiecki | Ferry Graf | „Der K und K Kalypso aus Wien” | 9 | 4 |
| 10 |  Wielka Brytania | angielski | Pearl Carr i Teddy Johnson | „Sing, Little Birdie” | 2 | 16 |
| 11 |  Belgia | niderlandzki | Bob Benny | „Hou toch van mij” | 6 | 9 |
Legenda:
1. miejsce
- Tabela punktacyjna finału
| Wyniki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Suma punktów | Francja | Dania | Włochy | Monako | Holandia | Niemcy | Szwecja | Szwajcaria | Austria | Wielka Brytania | Belgia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Uczestnicy konkursu | Francja | 15 | 4 | 1 | 2 | – | 4 | – | 1 | 1 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dania | 12 | – | 1 | 1 | 1 | – | 4 | 1 | 2 | 2 | – | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Włochy | 9 | 3 | – | 1 | – | – | 1 | 3 | – | – | 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Monako | 1 | – | – | – | – | – | – | – | 1 | – | – | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Holandia | 21 | 4 | – | 7 | 1 | 2 | – | – | 3 | 1 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Niemcy | 5 | 2 | – | 1 | – | – | – | 1 | – | 1 | – | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Szwecja | 4 | – | 1 | – | – | 3 | – | – | – | – | – | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Szwajcaria | 14 | – | 2 | – | 1 | – | 1 | 3 | 1 | 5 | 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Austria | 4 | – | – | – | 1 | – | – | 2 | 1 | – | – | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wielka Brytania | 16 | 1 | 1 | – | 2 | 5 | – | – | 3 | 2 | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Belgia | 9 | – | 2 | – | 1 | 1 | 3 | – | – | – | 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| KRAJE UPORZĄDKOWANE WEDŁUG KOLEJNOŚCI WYSTĘPÓW | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1958 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Ich nazwiska również zostały podane poniżej[10]:
- Kolejność głosowania i krajowi sekretarze
- Komentatorzy
Austria – Peter Alexander (ORF)
Belgia – Anton Peters (NIR), Paule Herreman (INR)
Dania – Sejr Volmer-Sørensen (Statsradiofonien TV)
Francja – Claude Darget (RTF)
Holandia – Piet te Nuyl[12] (NTS)
Luksemburg – Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
Monako – Claude Darget (Télé Monte Carlo)
Niemcy – Wim Thoelke (Deutsches Fernsehen)
Szwajcaria – Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR)
Szwecja – Jan Gabrielsson[13]
Włochy – Bianca Maria Piccinino (Programma Nazionale)
Wielka Brytania – Peter Haigh (BBC Television Service), Tom Sloan (BBC Light Programme)
Przypisy
- ↑ Teddy Scholten – Een Beetje (The Netherlands 1959) - Participant Profile - Eurovision Song Contest (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Net als toen – lyrics – Diggiloo Thrush (niderl.). diggiloo.net. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ History of the Festival (ang.). festival-cannes.com. [dostęp 2013-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-07)].
- ↑ Home – The Palais des Festivals et des Congrès (ang.). www.palaisdesfestivals.com. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Eurowizja 1959 – Cannes, Francja (pol.). W: Eurowizja Info [on-line]. www.eurowizja.info. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Eurovision 1959 – End of transmission Part 1 (fr.). YouTube. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Eurovision 1959 – End of transmission Part 2 (fr.). www.youtube.com. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ a b c Eurovision Song Contest 1959 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Diggiloo Thrush – Eurovision Song Contest 1959 (ang.). diggiloo.net. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Eurovision 1958 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-04-30].
- ↑ „Teddy Scholten eerste in Eurovisie Songfestival”, Utrechts Nieuwsblad, 12 marca 1959.
- ↑ Teddy Scholten won voor Nederland Songfestival (niderl.). W: De Leeuwarder Courant [on-line]. 1959-03-12. [dostęp 2013-05-01].
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 20. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Superbenjamin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Blank administrative map of France for geo-location purpose, with regions and departements distinguished. Approximate scale : 1:3,000,000
.svg)
.svg)
.svg)
Flag of Italy from 1946 to 2003, when exact colors were specified.
the Palais des Festivals et des Congrès in Cannes