Konkurs Piosenki Eurowizji 1968
 | |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał | 6 kwietnia 1968 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce | |||||
| Nadawca | |||||
| Prowadzący | |||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Reżyser | Stewart Morris | ||||
| Kierownik wykonawczy | Clifford Brown (EBU) | ||||
| Występ otwarcia | Orkiestra pod batutą Norrie’ego Paramora – „Puppet on a String” z repertuaru Sandie Shaw | ||||
| Występ interwałowy | Wrażenia z Londynu | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Łącznie | 17 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj miał komisję sędziowską złożoną z 10 osób, która przyznawała po 1 punkcie na ulubioną piosenkę. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka | |||||
| Tekst i muzyka | Ramón Arcusa, Manuel de la Calva | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
13. Konkurs Piosenki Eurowizji 1968 odbył się w sobotę, 6 kwietnia 1968 w Royal Albert Hall w Londynie.
Finał konkursu wygrała Massiel, reprezentantka Hiszpanii z piosenką „La, la, la”[1].
Lokalizacja
Konkurs odbył się w sali koncertowej Royal Albert Hall w dzielnicy South Kensington w Londynie. Budynek został otwarty 29 marca 1871 przez Królową Wiktorię[2] i od początku był miejscem różnych wydarzeń kulturalnych, koncertów, konferencji, balów i odczytów naukowych[3][4].
Przebieg konkursu
Konkurs po raz pierwszy transmitowany był w kolorze przez telewizje we Francji, w Niemczech, Holandii, Szwajcarii i Szwecji. Wielka Brytania pokazała powtórkę konkursu dzień po finale. Konkurs transmitowany był także w Europie Zachodniej oraz w Tunezji[1].
Kontrowersje
- Zmiana reprezentanta Hiszpanii
Początkowo piosenkę „La, la, la”, która reprezentowała Hiszpanię, miał zaśpiewać Joan Manuel Serrat. Piosenkarz chciał zaśpiewać piosenkę w języku katalońskim, na co nie zgodziły się krajowe władze. Wykonawczynią, a zarazem reprezentantką kraju została Massiel, która zaśpiewała piosenkę w języku hiszpańskim.
- Zarzuty fałszowania głosów
W maju 2008 hiszpański filmowiec Montse Fernández Villa w dokumencie pt. „1968. Yo viví el mayo español” zarzucił sfałszowanie wyników przez dyktatora Hiszpanii Francisco Franco, który miał wysłać funkcjonariuszom telewizji publicznej oferty pieniężne, obietnice kupna programów telewizyjnych oraz kontraktów nieznanych gwiazd. Zarzuty oparto na zeznaniach dziennikarza José María Íñigo, pracownika TVE w czasie, gdy, jak twierdzi, „fałszowanie było powszechnie wiadome”. Zgodnie z treścią dokumentu, konkurs miał wygrać reprezentujący Wielką Brytanię Cliff Richard z piosenką „Congratulations”[5].
Oburzenie zarzutami wyraziła zwyciężczyni konkursu Massiel, która stwierdziła, że „jeżeli wyniki miałyby być zmanipulowane, inni artyści, którzy byli bardziej chętni reżimowi Franca, skorzystaliby na tym”. Iñigo osobiście przeprosił Massiel i przyznał się do rozpuszczenia plotki. Oboje oskarżyli później stację telewizyjną La Sexta, która pokazała dokument, za wywołanie skandalu[6].
Kraje uczestniczące
W konkursie wzięło udział 17 krajów, które uczestniczyło w 12. Konkursie Piosenki Eurowizji.
W finale konkursu wystąpiła m.in. reprezentująca Francję Isabelle Aubret, która wygrała 6. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1962[1].
- Dyrygenci
Austria – Robert Opratko[7]
Belgia – Henri Segers[8]
Finlandia – Ossi Runne[9]
Francja – Alain Goraguer[10]
Niemcy – Horst Jankowski[11]
Irlandia – Noel Kelehan[12]
Włochy – Giancarlo Chiaramello[13]
Luksemburg – André Borly[14]
Monako – Michel Colombier[15]
Holandia – Dolf van der Linden[16]
Norwegia – Øivind Bergh[17]
Portugalia – Joaquim Luís Gomes[18]
Hiszpania – Rafael de Ibarbia Serra[19]
Szwecja – Mats Olsson[20]
Szwajcaria – Mario Robbiani[21]
Wielka Brytania – Norrie Paramor[22]
Jugosławia – Miljenko Prohaska[23]
Finał
Finał konkursu rozegrano 6 kwietnia 1968. O wynikach zdecydowały dziesięcioosobowe komisje jurorskie ze wszystkich uczestniczących krajów[1].
| L.p. | Państwo | Język | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Portugalia | portugalski | Carlos Mendes | „Verão” | 11 | 5 |
| 2 |  Holandia | niemiecki | Ronnie Tober | „Morgen” | 16 | 1 |
| 3 |  Belgia | francuski | Claude Lombard | „Quand tu reviendras” | 7 | 8 |
| 4 |  Austria | niemiecki | Karel Gott | „Tausend Fenster” | 13 | 2 |
| 5 |  Luksemburg | francuski | Chris Baldo i Sophie Garel | „Nous vivrons d'amour” | 11 | 5 |
| 6 |  Szwajcaria | włoski | Gianni Mascoio | „Guardando il sole” | 13 | 2 |
| 7 |  Monako | francuski | Line i Willy | „À chacun sa chanson” | 7 | 8 |
| 8 |  Szwecja | szwedzki | Claes-Göran Hederström | „Det börjar verka kärlek, banne mej” | 5 | 15 |
| 9 |  Finlandia | fiński | Kristina Hautala | „Kun kello käy” | 16 | 1 |
| 10 |  Francja | francuski | Isabelle Aubret | „La source” | 3 | 20 |
| 11 |  Włochy | włoski | Sergio Endrigo | „Marianne” | 10 | 7 |
| 12 |  Wielka Brytania | angielski | Cliff Richard | „Congratulations” | 2 | 28 |
| 13 |  Norwegia | norweski | Odd Børre | „Stress” | 13 | 2 |
| 14 |  Irlandia | angielski | Pat McGeegan | „Chance of a Lifetime” | 4 | 18 |
| 15 |  Hiszpania | hiszpański | Massiel | „La, la, la” | 1 | 29 |
| 16 |  Niemcy | niemiecki | Wencke Myhre | „Ein Hoch der Liebe” | 6 | 11 |
| 17 |  Jugosławia | serbsko-chorwacki | Luči Kapurso i Hamo Hajdarhodžić | „Jedan dan” | 7 | 8 |
Legenda:
1. miejsce
- Tabela punktacyjna finału
Każdy z jurorów przyznawał po 1 punkcie swojej ulubionej piosence[1].
| Punkty | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Portugalia | Holandia | Belgia | Austria | Luksemburg | Szwajcaria | Monako | Szwecja | Finlandia | Francja | Włochy | Wielka Brytania | Norwegia | Irlandia | Hiszpania | Niemcy | Jugosławia | ||||
| Uczestnicy konkursu | Portugalia | 2 | 3 | |||||||||||||||||
| Holandia | 1 | |||||||||||||||||||
| Belgia | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | ||||||||||||||
| Austria | 2 | |||||||||||||||||||
| Luksemburg | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||||
| Szwajcaria | 2 | |||||||||||||||||||
| Monako | 2 | 1 | 3 | 1 | 1 | |||||||||||||||
| Szwecja | 1 | 1 | 1 | 2 | 6 | 4 | ||||||||||||||
| Finlandia | 1 | |||||||||||||||||||
| Francja | 3 | 6 | 2 | 3 | 3 | 1 | 2 | |||||||||||||
| Włochy | 1 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||||
| Wielka Brytania | 1 | 2 | 2 | 1 | 4 | 5 | 3 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | ||||||||
| Norwegia | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
| Irlandia | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 4 | 6 | |||||||||||||
| Hiszpania | 4 | 2 | 1 | 4 | 3 | 4 | 3 | 1 | 1 | 6 | ||||||||||
| Niemcy | 1 | 1 | 2 | 5 | 2 | |||||||||||||||
| Jugosławia | 1 | 1 | 1 | 3 | 2 | |||||||||||||||
Międzynarodowi nadawcy i głosowanie
Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1968 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[24]:
| L.p. | Kraj | Sekretarz | Komentator | Nadawca |
|---|---|---|---|---|
| 01 | Portugalia | Maria Manuela Furtado | Fialho Gouveia | RTP |
| 02 | Holandia | Willem Duys | Elles Berger | Nederland 1[25] |
| 03 | Belgia | André Hagon | Janine Lambotte | RTB |
| Herman Verelst | BRT | |||
| 04 | Austria | b.d. | Emil Kollpacher | ORF |
| 05 | Luksemburg | b.d. | Jacques Navadic | Télé-Luxembourg |
| 06 | Szwajcaria | Alexandre Burger | Theodor Haller | TV DRS |
| Georges Hardy | TSR | |||
| Giovanni Bertini | TSI | |||
| 07 | Monako | b.d. | Pierre Tchernia | Télé Monte Carlo |
| 08 | Szwecja | Edvard Matz | Christina Hansegård[26] | Sveriges Radio-TV |
| 09 | Finlandia | Poppe Berg[27] | Aarno Walli | TV-ohjelma 1 |
| 10 | Francja | b.d. | Pierre Tchernia[28] | Première Chaîne ORTF |
| 11 | Włochy | Mike Bongiorno | Renato Tagliani | Secondo Programma |
| 12 | Wielka Brytania | Michael Aspel | Brak komentatora | BBC1 |
| Pete Murray[29] | BBC Radio 1 | |||
| 13 | Norwegia | Sverre Christophersen[30] | Roald Øyen | NRK |
| 14 | Irlandia | Gay Byrne | Brendan O’Reilly | RTÉ |
| Kevin Roche | Radio Éireann | |||
| 15 | Hiszpania | Joaquín Prat | Federico Gallo | TVE1[31] |
| 16 | Niemcy | Hans-Otto Grünefeldt | Hans-Joachim Rauschenbach[32] | ARD Deutsches Fernsehen |
| 17 | Jugosławia | Snežana Lipkovska-Hadžinaumova | Miloje Orlović | Televizija Beograd |
| Mladen Delić | Televizija Zagreb | |||
| Tomaž Terček | Televizija Ljubljana |
Konkurs transmitowało kilku nadawców, którzy nie wystawili swojego reprezentanta na 13. Konkurs Piosenki Eurowizji.
Bułgaria – b.d. (BNT 1)
Czechosłowacja – b.d. (Československá televize)
NRD – b.d. (Deutscher Fernsehfunk)
Węgry – b.d. (m1)
Polska – b.d. (TVP)
Rumunia – b.d. (TVR1)
ZSRR – b.d. (CT USSR)
Tunezja – b.d. (ERTT)
Przypisy
- ↑ a b c d e Eurovision Song Contest 1968. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ The History of the Royal Albert Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ About the Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Hiring the Hall. www.royalalberthall.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ "TVE 'compró' los votos para que Massiel ganara Eurovisión. Hubo tongo". [w:] 20 Minutos [on-line]. 20minutos.es, 2008-05-05. [dostęp 2009-12-03]. (hiszp.).
- ↑ Massiel e Iñigo acusan a La Sexta de 'urdir todo para favorecer a Chikilicuatre'. El Mundo, 2008-05-06. [dostęp 2009-12-03]. (hiszp.).
- ↑ Tausend Fenster Karel Gott. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niem.).
- ↑ Quand tu reviendras Claude Lombard. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Kun kello käy Kristina Hautala. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fiń.).
- ↑ La source Isabelle Aubret. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Ein Hoch der Liebe Wenche Myhre. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niem.).
- ↑ Chance of a Lifetime Pat McGeegan. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Marianne Sergio Endrigo. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (wł.).
- ↑ Nous vivrons d’amour Chris Baldo & Sophie Garel. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ À chacun sa chanson Line & Willy. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Morgen Ronnie Tober. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (niderl.).
- ↑ Stress Odd Børre. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (norw.).
- ↑ Verão Carlos Mendes. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (port.).
- ↑ La, la, la Massiel. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (hiszp.).
- ↑ Det börjar verka kärlek, banne mej Claes-Göran Hederström. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (szw.).
- ↑ Guardando il sole Gianni Mascolo. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (wł.).
- ↑ Congratulations Cliff Richard. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Jedan dan Dubrovački Trubaduri. [w:] 4 Lyrics [on-line]. www.4lyrics.eu. [dostęp 2013-06-01]. (serb.).
- ↑ The Eurovision Song Contest (1968) – Full cast and crew. [w:] IMDb [on-line]. www.imdb.com. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. www.eurovisionartists.nl. [dostęp 2013-06-01]. (niderl.).
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 74. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
- ↑ Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien?. [w:] Viisukuppila [on-line]. 2005=04-18. [dostęp 2013-06-01]. (fiń.).
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1968. [w:] SongContest [on-line]. www.songcontest.free.fr. [dostęp 2013-06-01]. (fr.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1968. Songs4Europe.com. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ Seppo Dyrseth (OGAE Norway)
- ↑ Uribarri comentarista Eurovision 2010. [w:] FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN [on-line]. www.eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (hiszp.).
- ↑ Oliver Rau(OGAE Germany)
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of the United Kingdom
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
.svg)
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
.svg)
The flag of the United Kingdom (3:5 version). This flag is the Union Flag in the 3:5 ratio exclusively used on land. At sea, the correct ratio is 1:2.
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1967-1971). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1967
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1967-1971). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1967
.svg)
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Autor: Panos Asproulis z London, United Kingdom, Licencja: CC BY 2.0
Royal Albert Hall, London, England.