Konkurs Piosenki Eurowizji 1969
 | |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał | 29 marca 1969 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce | |||||
| Nadawca | Televisión Española (TVE) | ||||
| Prowadzący | Laurita Valenzuela | ||||
| Informacje dodatkowe | |||||
| Reżyser | Ramon Diaz | ||||
| Kierownik wykonawczy | Clifford Brown (EBU) | ||||
| Główny dyrygent | Augusto Algueró | ||||
| Występ otwarcia | Orkiestra pod batutą Augusto Algueró – „La, la, la” z repertuaru Massiel | ||||
| Występ interwałowy | Film „Inna Hiszpania” | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Rezygnacja | |||||
| Łącznie | 16 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| Każdy kraj miał komisję sędziowską złożoną z 10 osób, która przyznawała po 1 punkcie na ulubioną piosenkę. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka | „Un jour, un enfant”[e] | ||||
| Muzyka | Emile Stern[e] | ||||
| Tekst | |||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
14. Konkurs Piosenki Eurowizji 1969 został zorganizowany 29 marca 1969 roku w Teatro Real w Madrycie przez hiszpańskiego nadawcę publicznego Televisión Española.
Finał konkursu wygrały reprezentantki czterech krajów: Salomé z Hiszpanii (z piosenką „Vivo cantando”), Lulu z Wielkiej Brytanii („Boom Bang-a-Bang”), Lenny Kuhr z Holandii („De troubadour”) i Frida Boccara z Francji („Un jour, un enfant”), które zajęły ex aequo pierwsze miejsce z wynikiem 18 punktów.
Lokalizacja
Dzięki wygranej Massiel, reprezentantki Hiszpanii w 13. Konkursie Piosenki Eurowizji, prawo do organizacji konkursu w 1969 otrzymał nadawca Televisión Española. Konkurs odbył się w madryckim Teatro Real, który został odrestaurowany w 1966 jako sala koncertowa m.in. dla Hiszpańskiej Orkiestry Narodowej oraz Orkiestry Symfonicznej RTVE.
Przebieg konkursu
Za projekt sceny odpowiadał Salvador Dalí. Pierwszy raz w historii Konkursu Piosenki Eurowizji cztery kraje zremisowały na pierwszym miejscu z 18 punktami na koncie. W związku z brakiem regulaminowego zapisu o rozstrzyganiu remisów, zwyciężyły wszystkie cztery państwa.
Kraje uczestniczące
W konkursie wzięli udział nadawcy publiczni z szesnastu krajów. Z konkursu wycofała się telewizja z Austrii, która tłumaczyła decyzję brakiem chęci na udział w konkursie w kraju rządzonym przez Francisco Franco.
W konkursie wystąpiło kilku wykonawców, którzy w przeszłości uczestniczyło w konkursie. Po raz trzeci Norwegię w konkursie reprezentowała Kirsti Sparboe, która wcześniej wystąpiła w finałach w 1965 i 1967. Reprezentująca Niemcy Siw Malmkvist wystąpiła w barwach Szwecji w finale konkursu w 1960. Przedstawiciel Luksemburga Romuald reprezentował Monako podczas konkursu w 1964. Simone de Oliveira z Portugalii wcześniej reprezentowała kraj w konkursie w 1965. Reprezentant Belgii Louis Neefs wystąpił w barwach kraju także w konkursie w 1967.
- Dyrygenci
Belgia – Francis Bay
Finlandia – Ossi Runne
Francja – Franck Pourcel
Niemcy – Hans Blum
Irlandia – Noel Kelehan
Włochy – Ezio Leoni
Luksemburg – Augusto Algueró
Monako – Hervé Roy
Holandia – Frans de Kok
Norwegia – Øivind Bergh
Portugalia – Ferrer Trindade
Hiszpania – Augusto Algueró
Szwecja – Lars Samuelson
Szwajcaria – Henry Mayer
Wielka Brytania – Johnny Harris
Jugosławia – Miljenko Prohaska
Wyniki
| L.p. | Kraj | Język | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Jugosławia | serbski | Ivan | „Pozdrav svijetu” | 13 | 5 |
| 2 |  Luksemburg | francuski | Romuald Figuier | „Catherine” | 11 | 7 |
| 3 |  Hiszpania | hiszpański | Salomé | „Vivo cantando” | 1 | 18 |
| 4 |  Monako | francuski | Jean-Jacques | „Maman Maman” | 6 | 11 |
| 5 |  Irlandia | angielski | Muriel Day and the Lindsays | „The Wages of Love” | 7 | 10 |
| 6 |  Włochy | włoski | Iva Zanicchi | „Due grosse lacrime bianche” | 13 | 5 |
| 7 |  Wielka Brytania | angielski | Lulu | „Boom Bang-a-Bang” | 1 | 18 |
| 8 |  Holandia | niderlandzki | Lenny Kuhr | „De troubadour” | 1 | 18 |
| 9 |  Szwecja | szwedzki | Tommy Korberg | „Judy min vän” | 9 | 8 |
| 10 |  Belgia | francuski | Louis Neefs | „Jennifer Jennings” | 7 | 10 |
| 11 |  Szwajcaria | francuski | Paola del Medico | „Bonjour, Bonjour” | 5 | 13 |
| 12 |  Norwegia | norweski | Kirsti Sparboe | „Oj, oj, oj, så glad jeg skal bli” | 16 | 1 |
| 13 |  Niemcy | niemiecki | Siw Malmkvist | „Primaballerina” | 9 | 8 |
| 14 |  Francja | francuski | Frida Boccara | „Un jour, un enfant” | 1 | 18 |
| 15 |  Portugalia | portugalski | Simone de Oliveira | „Desfolhada portuguesa” | 15 | 4 |
| 16 |  Finlandia | fiński | Jarkko i Laura | „Kuin silloin ennen” | 12 | 6 |
- Tabela punktacyjna finału
| Wyniki | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Suma punktów | Jugosławia | Luksemburg | Hiszpania | Monako | Irlandia | Włochy | Wielka Brytania | Holandia | Szwecja | Belgia | Szwajcaria | Norwegia | Niemcy | Francja | Portugalia | Finlandia | |||
| Uczestnicy konkursu | Jugosławia | 5 | 1 | 1 | 3 | ||||||||||||||
| Luksemburg | 7 | 1 | 3 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Hiszpania | 18 | 1 | 2 | 3 | 1 | 3 | 1 | 3 | 2 | 2 | |||||||||
| Monako | 11 | 2 | 4 | 2 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Irlandia | 10 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | 3 | ||||||||||||
| Włochy | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Wielka Brytania | 18 | 2 | 4 | 3 | 1 | 5 | 1 | 1 | 1 | ||||||||||
| Holandia | 18 | 2 | 1 | 3 | 1 | 4 | 1 | 6 | |||||||||||
| Szwecja | 8 | 1 | 3 | 1 | 3 | ||||||||||||||
| Belgia | 10 | 2 | 3 | 1 | 2 | 2 | |||||||||||||
| Szwajcaria | 13 | 2 | 3 | 2 | 1 | 1 | 2 | 2 | |||||||||||
| Norwegia | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Niemcy | 8 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Francja | 18 | 1 | 2 | 4 | 4 | 2 | 1 | 1 | 1 | 2 | |||||||||
| Portugalia | 4 | 2 | 1 | 1 | |||||||||||||||
| Finlandia | 6 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||||||||||
Uwagi
- ↑ Reprezentantka Francji
- ↑ Reprezentantka Holandii
- ↑ Reprezentantka Hiszpanii
- ↑ Reprezentantka Wielkiej Brytanii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Francji
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Holandii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Hiszpanii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Wielkiej Brytanii
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
.svg)
Flaga Finlandii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bandera del régimen franquista según el escudo adoptado por el Decreto de 2 de febrero de 1938. Más información en [1]