Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2003

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2003

Informacje ogólne
Finał	15 listopada 2003
Miejsce	Forum Copenhagen, Kopenhaga (Dania)
Nadawca	Danmarks Radio (DR)
Prowadzący	Camilla Ottesen Remee
Informacje dodatkowe
Kierownik wykonawczy	Preben Vridstoft (producent) Jeroen Depraetere (koordynator) Sarah Yuen (menedżer)
Występ interwałowy	Busted, Sugababes
Uczestnicy
Debiut	Belgia  Białoruś  Chorwacja  Cypr  Dania  Grecja  Hiszpania  Holandia  Łotwa  Macedonia Północna  Malta  Norwegia  Polska  Rumunia  Szwecja  Wielka Brytania
Łącznie	16 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale.
Głosowanie
Każdy kraj przyznawał 1-8, 10 oraz 12 punktów dziesięciu najwyżej ocenionym utworom.
Zwycięzca	Chorwacja
Reprezentant	Dino Jelusić
Piosenka	„Ti si moja prva ljubav”
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci
◄ 2002 2004 ►

1. Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci został rozegrany 15 listopada 2003 w hali Forum w Kopenhadze. Wydarzenie zorganizował duński nadawca publiczny Danmarks Radio (DR) przy współpracy z Europejską Unią Nadawców (EBU)^[1].

Finał konkursu poprowadzili Camilla Ottesen i Remee. Zwyciężył Dino Jelusić, reprezentant Chorwacji z utworem „Ti si moja prva ljubav” (pol. Jesteś moją pierwszą miłością^[2]), za który uzyskał łącznie 134 punkty^[3][4].

Lokalizacja

Wybór miejsca organizacji

Przyjmuje się że projekt Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci powstał z lokalnych mających charakter międzynarodowy projektów prowadzonych przez Danmarks Radio i Telewizję Polską. Polski projekt był realizowany w latach 2001-2002 (z kontynuacją w kolejnych latach) pod nazwą EuroKonkursu w ramach Międzynarodowego Dziecięcego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie^[5]. Równolegle w 2003 roku duńska stacja Danmarks Radio zrezygnowała z udziału w konkursie piosenki dla dzieci^[6], który stworzyła trzy lata wcześniej a który to w 2002 roku z typowo krajowego konkursu rozrósł się do Dziecięcego Festiwalu Piosenki Nordyckiej ^[7]. Europejska Unia Nadawców (EBU) postanowiła wówczas wykorzystać pomysły DR i TVP, rozważając organizację pan-europejskiego konkursu piosenki dla dzieci, w którym będą mogli uczestniczyć aktywni nadawcy wszystkich krajów członkowskich organizacji. Gospodarzem pierwszego Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci zorganizowanego w 2003 roku została stacja DR z Danii która to dodatkowo wraz z Europejską Unią Nadawców i TVP dostosowała pomysł testowany u siebie jak i w Polsce do eurowizyjnych realiów ^[8][9]. Konkurs przygotowano w Forum Copenhagen^[10].

Przebieg konkursu

Producentem wydarzenia został Preben Vridstoft^[11], natomiast koordynatorem – Jeroen Depraetere^[12][13].

Wytwórnia płytowa EMI zapowiedziała, że wyda zwycięski utwór w formie singla i rozdystrybuuje go w Europie.

We wrześniu w Kopenhadze odbyło się spotkanie szefów delegacji wszystkich uczestniczących w konkursie państw z EBU; podczas dwudniowego zjazdu ustalono m.in. pozycje startowe reprezentantów^[14][15]. Miesiąc później EBU opowiedziała o konkursie na corocznej konferencji MIPCOM, mającej na celu promocję nowych formatów telewizyjnych i filmach^[16].

Dwa tygodnie przed rozegraniem finału konkursu duński nadawca publiczny Danmarks Radio, odpowiedzialny za przygotowanie konkursu, zaczął transmisję wszystkich konkursowych teledysków: pierwsze osiem piosenek zostało zaprezentowanych 1 listopada, pozostałe osiem – tydzień później^[17]. 11 listopada, na tydzień przed rozstrzygnięciem finału konkursu, rozpoczęły się sceniczne próby techniczne i kamerowe wszystkich uczestników konkursu^[18][19].

W lutym pojawiły się spekulacje dotyczące nazwiska prowadzącego pierwszy finał Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. EBU początkowo poinformowała o możliwym przydzieleniu tej funkcji Ronanowi Keatingowi^[14]. Na początku października oficjalnie ogłoszono, że koncert poprowadzą Camilla Ottesen i raper Remee^[20].

Muzycznymi gośćmi specjalnymi podczas koncertu były zespoły Busted oraz Sugababes, które zaprezentowały swoje utwory podczas przerwy przeznaczonej na głosowanie telewidzów^[21]. Wcześniej zaproszenie od stacji DR odrzucili m.in. Robbie Williams, Justin Timberlake czy Britney Spears^[14], która jednak przekazała nadawcy krótkie wideo-pozdrowienia dla uczestników konkursu, podobnie jak Avril Lavigne, Pink oraz zespół R.E.M.; nagrania wyemitowano po prezentacji konkursowej wszystkich piosenek^[3].

Koncert finałowy transmitowany był przez belgijską firmę Alfacam, która zapewniła prezentację wydarzenia w formacie 16:9, dostępnego w krajach Europy Zachodniej. Był to tym samym pierwszy konkurs organizowany pod szyldem Eurowizja, który był pokazany w takiej rozdzielczości^[22]. Po finale EBU wydała zapis koncertu finałowego na albumie DVD^[23].

Kontrowersje

Niedługo po finale konkursu zdobywcy ostatniego i przedostatniego miejsca, tj. Katarzyna Żurawik z Polski i zespół Honeypies ze Szwecji, negatywnie zareagowali na swoje wyniki. Producent wykonawczy konkurs Preben Vridstoft początkowo uznał, że „dzieci wprowadziły negatywną atmosferę za kulisami, powodując wśród innych uczestników poczucie winy”, jednak później przyznał, iż „musi być lepsza taktyka na przejście przez głosowanie finałowe. (...) Oczywiście, dzieci startują także podczas zawodów sportowych i tam też przegrywają, jednak Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci nie powinien być wydarzeniem, podczas którego któreś dziecko miałoby się poczuć gorsze lub mniej utalentowane”. Podczas przyjęcia zorganizowanego na zakończenie konkursu obecni byli zarówno członkinie grupy Honeypies, jak i Żurawik, która – jak stwierdził Vridstoft – „sprawiała wrażenie nieszczęśliwej i smutnej”, co podsumował stwierdzeniem, iż „melancholia jest jakby częścią polskiego charakteru. Polacy przecierpieli przez ostatnie wieki do tego stopnia, że teraz jakby lubią stan melancholii”^[11].

Kraje uczestniczące

W konkursie wzięli udział nadawcy publiczni z 16 krajów. Chęć wystartowania w wydarzeniu rozważały też telewizje z Izraela^[24], Niemiec i Słowacji^[25], jednak ostatecznie nie wystawiły swoich reprezentantów.

Finał

Lp.[20]	Kraj	Język	Wykonawca	Piosenka	Miejsce[26]	Punkty[26]
1	Grecja	grecki	Nikolas Ganopulos[27]	„Fili gia panta”	8	53
2	Chorwacja	chorwacki	Dino Jelusić	„Ti si moja prva ljubav”	1	134
3	Cypr	grecki	Theodora Rafti[28]	„Mia efi”[28]	14	16
4	Białoruś	białoruski	Wołha Saciuk[29]	„Tantsuy”	4	103
5	Łotwa	łotewski	Dzintars Cica	„Tu esi vasarā”	9	37
6	Macedonia Północna	macedoński	Marija i Viktorija	„Ti ne me poznavaš”	12	19
7	Polska	polski	Katarzyna Żurawik[30]	„Coś mnie nosi”[30]	16	3
8	Norwegia	norweski	2U	„Sinnsykt gal forelsket”	13	18
9	Hiszpania	hiszpański	Sergio	„Desde el cielo”	2	125
10	Rumunia	rumuński	Bubu[31]	„Tobele sunt viaţa mea”	10	35
11	Belgia	niderlandzki	X!NK[32]	„De vriendschapsband”[32]	6	83
12	Wielka Brytania	angielski	Tom Morley	„My Song for the World”	3	118
13	Dania	duński	Anne Gadegaard[33]	„Arabiens drøm”[33]	5	93
14	Szwecja	szwedzki	The Honeypies[34]	„Stoppa mig”[34]	15	12
15	Malta	angielski	Sarah Harrison	„Like a Star”	7	56
16	Holandia	niderlandzki	Roel Felius[35]	„Mijn ogen zeggen alles”[35]	11	23

Wyniki

Głosowanie

Oglądalność

Oprócz nadawców wszystkich 16 krajów uczestniczących w konkursie, transmisję z finału zapewniły swoim widzom stacje telewizyjne z Estonii, Finlandii, Serbii i Czarnogóry, Kosowa, Niemiec i Australii^[36]. Finał konkursu obejrzało m.in. ok. ponad 1,3 mln widzów w Belgii (co dało krajowemu nadawcy 52,6% na rynku), 1,06 mln mieszkańców Holandii (7,2% udziału na rynku)^[37] oraz 1,384 mln widzów w Danii^[38].

Przypisy