Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2004

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2004

Informacje ogólne
Finał	20 listopada 2004
Miejsce	Håkons Hall, Lillehammer (Norwegia)
Nadawca	Norsk Rikskringkasting (NRK)
Prowadzący	Nadia Hasnaoui Stian Barsnes Simonsen
Występ interwałowy	Westlife w utworze „Ain’t That a Kick in the Head?”
Uczestnicy
Debiut	Francja  Szwajcaria
Łącznie	18 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale.
Głosowanie
Każdy kraj przyznawał 1-8, 10 oraz 12 punktów dziesięciu najwyżej ocenionym utworom.
Zwycięzca	Hiszpania
Reprezentant	María Isabel
Piosenka	„Antes muerta que sencilla”
Tekst i muzyka	María Isabel
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci
◄ 2003 2005 ►

2. Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci został zorganizowany 20 listopada 2004 w Lillehammerze przez norweskiego nadawcę publicznego Norsk Rikskringkasting.

Koncert finałowy, który prowadzili Stian Barsnes Simonsen i Nadia Hasnaoui, wygrała reprezentantka Hiszpanii – María Isabel z utworem „Antes muerta que sencilla”.

Lokalizacja

Miejsce organizacji konkursu

Początkowo drugi Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci miał odbyć się w brytyjskim Manchesterze^[1], jednak Europejska Unia Nadawców (EBU) zdecydowała o zmianie organizatora widowiska z powodu nieporozumień finansowych spowodowanych zbyt wysokimi składkami, wpłacenia których wymagałaby komercyjna stacja ITV^[2]. Na początku czerwca 2004 roku EBU potwierdziła, że konkurs w 2004 roku zostanie zorganizowany przez Chorwacją Radiotelewizję (HRT), którego reprezentant wygrał inauguracyjne widowisko w roku poprzednim^[3]. Niedługo potem duński dziennik BT poinformował, że cała impreza zostanie przygotowana w Norwegii przez lokalnego nadawcę NRK^[4], co kilka dni później potwierdziła sama stacja dodając, że konkurs odbędzie się na terenie Håkons Hall w Lillehammer^[5]. Funkcję dyrektora generalnego areny pełnił wówczas Erik Ulateig^[6].

Przebieg konkursu

Na początku września stacja NRK zaprezentowała oficjalny logotyp konkursu^[7], motywem przewodnim widowiska były jasne, zimowe, nordyckie wieczory^[8]. Pod koniec września EBU rozpoczęła sprzedaż biletów na koncert finałowych widowiska (ceny biletów wahały się między 30 a 42 euro)^[9] oraz podała nazwiska prowadzących całą imprezę, którymi zostali prezenterzy telewizyjni: Nadia Hasnaoui i Stian Barsnes Simonsen. Para poprowadziła także finał krajowych eliminacji do konkursu^[10].

Oficjalna kolejność występów wszystkich wykonawców została podana do wiadomości w połowie października^[11]. W tym samym czasie do przedsprzedaży trafiło oficjalne wydawnictwo CD/DVD zawierające – odpowiednio – wszystkie piosenki konkursowe lub zapis z koncertu finałowego^[12] premiera pierwszej płyty odbyła się na początku listopada^[13], kiedy wszyscy nadawcy wybrali swoje konkursowe propozycje^[14].

16 listopada wszystkie delegacje zostały przywitane przez prezydent Lillehammeru – Synnøve Brenden Klemetrud^[15], dzień później reprezentanci zaczęli próby kamerowe do występu w finale widowiska^[16][17][18]. 19 listopada odbyła się specjalna konferencja prasowa, podczas której zaprezentowani zostali wszyscy uczestnicy konkursu^[19].

Podczas ceremonii otwarcia koncertu finałowego na scenie zaprezentowała się 50-osobowa grupa taneczno-akrobatyczna. Na scenie zaprezentowali się także reprezentanci wszystkich krajów w konkursie^[20]. Zgodnie z planami, wcześniej planowano występ Rusłany^[21]. Dino Jelusić, zwycięzca poprzedniego konkursu, nie otrzymał propozycji gościnnego występu w finale^[22]. Piosenkarz został jednak zaproszony do Lillehammer jako gość honorowy koncertu^[23].

W trakcie dziesięciominutowej przerwy na głosowanie telewidzów lub jurorów^[24] na scenie wystąpił gościnnie zespół Westlife w utworze „Ain’t That a Kick in the Head?”^[25].

Kontrowersje

Dyskwalifikacja szwajcarskiej piosenki

Pierwotnie reprezentantowi Szwajcarii groziła dyskwalifikacja, kiedy okazało się, że utwór „Birichino” Demisa Mirarchiego^[26] wygrał w 2002 roku lokalny festiwal muzyczny dla dzieci Mara & Meo i został umieszczony w 2003 roku na albumie kompilacyjnym zawierającym wszystkie kompozycje wykonane w trakcie konkursu. Piosenka miała naruszyć zapis regulaminowy Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci stanowiący o zakazie publikacji konkursowej piosenki przed rozegraniem krajowych eliminacji do widowiska^[27]. Ostatecznie reprezentant został jednak dopuszczony do udziału w stawce finałowej imprezy^[28].

Stroje białoruskiej reprezentacji

Po jednej z pierwszych prób białoruskiej reprezentacji pojawiły się skargi dotyczące wyglądu balerinek, których stroje uznano za „zbyt prowokacyjne jak na Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci”. Swoje niezadowolenie wyraził m.in. kierownik wykonawczy widowiska, Svante Stockselius, który uznał, że „ubranie to ważna część Konkursu (...), ale dzieci powinny być dziećmi. Oczywiście powinny mieć na sobie ładne stroje, ale nie mogą wyglądać jak Christina Aguilera”. Przedstawiciel delegacji, Alex Kosnikow, odparł zarzuty, twierdząc: Nie rozumiem tego całego zamieszania. To jest normalny kostium dla baletnic, ale jeżeli masz nie po kolei w głowie, zawsze będziesz widział w tym prowokację^[29].

Kraje uczestniczące

W finale 2. Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci wzięli udział reprezentanci łącznie 18 krajowych nadawców publicznych, w tym debiutujących telewizji z Francji i Szwajcarii. Pierwotnie chęć udziału w widowisku wyraziły stacje z Izraela i Niemiec, jednak później wycofały się z tej decyzji^[30].

Finał

Lp.[11]	Kraj	Język	Wykonawca	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Grecja	grecki	Secret Band[31]	„O palios mu eaftos”[31]	9	48
2	Malta	angielski	Young Talent Team[32]	„Power of a Song”[32]	12	14
3	Holandia	niderlandzki	Klaartje & Nicky[33]	„Hij is een kei”	11	27
4	Szwajcaria	włoski[26]	Demis Mirarchi[26]	„Birichino”[26]	16	4
5	Norwegia	norweski	@lek[34]	„En stjerne skal jeg bli”[34]	13	12
6	Francja	francuski	Thomas Pontier[35]	„Si on voulait bien”[36]	6	78
7	Macedonia	macedoński	Martina Siljanowska[37]	„Zabawa”[37]	7	64
8	Polska	polski	KWADro[38]	„Łap życie”[38]	17	3
9	Cypr	grecki	Marios Tofis[39]	„Onira”	8	61
10	Białoruś	białoruski	Jahor Wałczok[40]	„Spiawajcie sa mnoju”[40]	14	9
11	Chorwacja	chorwacki	Nika Turković[41]	„Hej mali”[41]	3	126
12	Łotwa	łotewski	Mārtiņš Tālbergs & C-Stones Juniors[42]	„Balts vai melns”[42]	18	3
13	Wielka Brytania	angielski	Cory Spedding[43]	„The Best Is Yet to Come”[43]	2	140
14	Dania	duński	Cool Kids[44]	„Pigen er min”[44]	5	116
15	Hiszpania	hiszpański	María Isabel[45]	„Antes muerta que sencilla”[45]	1	171
16	Szwecja	szwedzki	Limelights[46]	„Varför jag?”[46]	15	8
17	Belgia	francuski	Free Spirits[47]	„Accroche-toi”[47]	10	37
18	Rumunia	rumuński	Noni Răzvan Ene[48]	„Îţi mulţumesc”[48]	4	123

Oglądalność

Przed rozegraniem finału konkursu oglądalność widowiska szacowano na ok. 30 milionów telewidzów^[49].

Przypisy