Konon (Arămescu-Donici)

Konon

Conon

Metropolita-zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego
Kraj działania	Rumunia
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1837 (?) Urzici-Arămeşti
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1922 Bukareszt
Metropolita-zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego
Okres sprawowania	1912–1919
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rumuński Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	ok. 1857
Prezbiterat	ok. 1857
Chirotonia biskupia	7 lipca 1895

Konon, nazwisko świeckie Arămescu-Donici (ur. prawdopodobnie 2 lutego 1837 w Urzici-Arămeşti, zm. 7 sierpnia 1922 w Bukareszcie) – rumuński biskup prawosławny, w latach 1912–1919 metropolita-zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego, jego data urodzenia nie jest pewna. Ukończył seminarium duchowne przy monasterze Neamţ w 1857. W tymże klasztorze został postrzyżony na mnicha i przyjął święcenia kapłańskie. Po ukończeniu seminarium kontynuował naukę teologii na Uniwersytecie w Czerniowcach, gdzie uzyskał stopień doktora teologii^[1]. Wyjechał następnie do Jass, gdzie podjął pracę w różnych szkołach, m.in. w miejscowym seminarium duchownym^[2]. Otrzymał godność archimandryty i sprawował obowiązki kaznodziei w soborze katedralnym w Jassach^[2].

7 lipca 1895 metropolita Mołdawii Józef wyświęcił go na biskupa pomocniczego metropolii mołdawskiej z tytułem biskupa Băcău. W 1902 został ordynariuszem eparchii Huşi^[1].

W 1912 został zwierzchnikiem Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego z tytułem metropolity-zwierzchnika^[1]. W 1914 z jego inicjatywy wydana została rumuńska Biblia Synodalna^[2]. Podczas I wojny światowej, po zajęciu Bukaresztu przez Niemcy, pozostał w stolicy. Starał się otaczać opieką rannych żołnierzy i jeńców rumuńskich, uratował przed konfiskatą dzwony z bukareszteńskich cerkwi, stale wspominał również w modlitwach rumuńską rodzinę królewską. Nie został aresztowany, jednak zgodził się pod naciskiem okupantów wydać posłanie do wojsk rumuńskich, w którym wzywał do zaprzestania walki przeciwko Państwom Centralnym. Rząd rumuński uznał go za zdrajcę, zaś hierarchowie, którzy działali poza terytorium zajętym przez Niemcy, zerwali z nim kontakty. Konon powrócił do zarządzania Kościołem rumuńskim po wycofaniu się Rumunii z wojny na mocy traktatu bukareszteńskiego^[1].

Po zakończeniu I wojny światowej nowy rząd Rumunii usunął z życia publicznego wszystkie osoby uznawane za niepewne. Urzędy złożyć musieli niektórzy hierarchowie prawosławni. Wśród nich był także metropolita Konon, oskarżony o „antyrumuńską postawę” i współpracę z Niemcami podczas I wojny światowej. Z urzędu odszedł 1 stycznia 1919. Został pochowany w monasterze Cernica^[1].

Przypisy