Konrad Bieliński

Konrad Bieliński

Tomasz

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl Konrad Bieliński (2007)
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1949 Warszawa
Zawód, zajęcie	matematyk, informatyk, działacz społeczny
Odznaczenia

Konrad Tomasz Bieliński (ur. 24 sierpnia 1949 w Warszawie) – polski matematyk, informatyk, członek Komitetu Obrony Robotników, społecznik, mąż Ewy Kulik.

Życiorys

Należał do drużyny harcerskiej walterowców. Absolwent Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestniczył w protestach studenckich w marcu 1968. W latach 1970–1974 był współorganizatorem Klubu Matematyka na Wydziale Matematyki UW, a w 1973 przywódcą protestu studenckiego na Uniwersytecie Warszawskim zorganizowanego przeciwko odgórnemu zjednoczeniu organizacji studenckich w strukturę Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, sprowadzającego się do wcielenia Zrzeszenia Studentów Polskich do sekcji uczelnianej Związku Młodzieży Socjalistycznej. Materiały z tym związane, w tym dwa opracowania Konrada Bielińskiego i Stanisława Krajewskiego, zostały przemycone z kraju i ukazały się w paryskiej „Kulturze” nr 3 z 1973^[1].

W 1976 podjął współpracę z Komitetem Obrony Robotników, od września 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”^[2][3]. Należał do głównych organizatorów Niezależnej Oficyny Wydawniczej „NOWA”, zajmował się poligrafią i tzw. techniką (organizacją kolportażu)^[4]. W latach 1977–1978 wchodził w skład redakcji miesięcznika „Głos”, a od połowy 1978 w skład redakcji niezależnego kwartalnika politycznego „Krytyka”. W 1979 uczestniczył w głodówce w kościele Świętego Krzyża w Warszawie w geście solidarności z sądzonymi działaczami Karty 77 z Czechosłowacji^[5]. Na początku 1980 zorganizował w obronie uwięzionych Mirosława Chojeckiego i Bogdana Grzesiaka wielką akcję ulotkową w Warszawie – rozrzucono z wysokich budynków 150 tys. ulotek^[6].

W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej, redagował „Strajkowy Biuletyn Informacyjny Solidarność”. Od marca do listopada 1981 był redaktorem naczelnym niecenzurowanego dziennika „Niezależność”, wydawanego przez Region Mazowsze NSZZ „Solidarność”^[7].

W stanie wojennym internowany 13 grudnia 1981, we wrześniu 1982 zbiegł z więziennego szpitala, włączył się w działalność podziemnej „Solidarności”. Od października 1983 był członkiem Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze, zajmował się przede wszystkim sprawami poligrafii i łączności zagranicznej, od 1984 przy wykorzystaniu szyfrowanej korespondencji komputerowej. Koordynował współpracę ze strukturami zakładowymi i Grupami Oporu „Solidarni”. W konspiracji używał pseudonimu „Tomasz”. W czerwcu 1984 zorganizował w Warszawie niezależne badania frekwencji podczas wyborów do rad narodowych, w 1985 jako pełnomocnik Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” koordynował takie badania w skali kraju podczas wyborów do Sejmu^[8]. Aresztowany ponownie w maju 1986, zwolniony został w wyniku amnestii w lipcu tego samego roku^[9].

Przebywał przez rok w Stanach Zjednoczonych, wrócił do Polski w 1989. Następnie podjął pracę jako informatyk, autor programów komputerowych dla amerykańskiej firmy tworzącej oprogramowanie. Członek założyciel Stowarzyszenia Wolnego Słowa i członek zarządu tego stowarzyszenia. W latach 1992–2000 zasiadał w zarządzie Fundacji im. Stefana Batorego^[10].

W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[11].

Przypisy

Bibliografia

• Paweł Sowiński: Konrad Bieliński. W: Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. T. 2. Warszawa: Ośrodek KARTA, 2002, s. 38–40.
• Konrad Bieliński. encysol.pl. [dostęp 2016-12-30].

Linki zewnętrzne

• Notacje ECS, Solidarność – co zostało? Edycja VI, Konrad Bieliński. youtube.com, 5 czerwca 2015. [dostęp 2016-12-30].