Konrad I (książę Zähringen)
| ||
 Konrad I nadający prawa miejskie Fryburgowi Bryzgowijskiemu | ||
| książę Zähringen | ||
| Okres | od 1122 do 1152 | |
| Poprzednik | Bertold III | |
| Następca | Bertold IV | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Zähringen | |
| Data urodzenia | ok. 1090 | |
| Data i miejsce śmierci | 8 stycznia 1152 Konstancja | |
| Ojciec | Bertold II | |
| Matka | Agnieszka z Rheinfelden | |
| Żona | Klemencja z Luksemburga-Namur | |
| Dzieci | Bertold IV, Rudolf, Adalbert, Hugo, Klemencja | |
Konrad I (ur. ok. 1090 r., zm. 8 stycznia 1152 r. w Konstancji) – książę Zähringen w latach 1122–1152 z rodu Zähringen.
Życiorys
Konrad był młodszym synem księcia Zähringen Bertolda II oraz Agnieszki, córki księcia Szwabii i antykróla Niemiec Rudolfa z Rheinfelden. Po śmierci ojca w 1111 r. tron książęcy objął jego starszy brat Bertold III, jednak Konrad odgrywał u jego boku ważną rolę polityczną. Po bezpotomnej śmierci brata w 1122 r. Konrad został jego następcą. Szczególnie dbał o rozwój terytorialny i gospodarczy księstwa, jego zasługą jest nadanie praw miejskich takim miastom jak Fryburg Bryzgowijski i Offenburg.
W polityce ogólnoniemieckiej Konrad stał po stronie króla Niemiec, a potem cesarza Lotara III z Supplinburga, który w 1127 r. przyznał Konradowi tytuł hrabiego Burgundii po bezpotomnej śmierci Wilhelma III. Jednak musiał toczyć walki z konkurentem do tego tytułu, Renaldem III podczas których zyskał kontrolę nad znaczną, południowo-wschodnią częścią Burgundii (obecnie tereny zachodniej Szwajcarii). Nie zdołał jednak opanować pozostałych ziem hrabiów burgundzkich po północno-zachodniej stronie Jury, gdzie władzę wraz z tytułem hrabiowskim utrzymał Renald; sam Konrad otrzymał tytuł rektora Burgundii. Używając zbrojnego nacisku Bertold zdołał także doprowadzić do wyboru przychylnego sobie opata Sankt Gallen, a następnie zdobył dla swego kandydata cesarskie zatwierdzenie.
Wydaje się, że Konrad w niewielkim stopniu uczestniczył w walkach cesarza Lotara przeciwko Hohenstaufom, a po śmierci Lotara poparł jego konkurenta, Konrada III Hohenstaufa. Jednak naciski Hohenstaufów na Konrada narastały, a w 1146 r. zaatakował go syn księcia Szwabii Fryderyk (późniejszy cesarz Fryderyk I Barbarossa) i odebrał mu Zurych, a wojna została zakończona tylko dzięki prośbom Konrada kierowanym do ojca swego przeciwnika. W 1147 r. Konrad nie wziął udziału w drugiej wyprawie krzyżowej, zamiast tego u boku Henryka Lwa (który w tym okresie został zięciem Konrada) uczestniczył w krucjacie połabskiej.
Rodzina
Żoną Konrada była Klemencja (zm. 1158 r.), córka hrabiego Namur Gotfryda I. Mieli sześcioro dzieci:
- Konrad (zmarły w dzieciństwie),
- Bertold IV, następca ojca jako książę Zähringen,
- Rudolf, arcybiskup-elekt Moguncji, biskup Liège,
- Adalbert, książę Teck,
- Hugo, książę Ulmburga,
- Klemencja, żona księcia saskiego i bawarskiego Henryka Lwa, a następnie (po unieważnieniu pierwszego małżeństwa) hrabiego Sabaudii Humberta III.
Bibliografia
- Gerd Tellenbach: Konrad. W: Neue Deutsche Biographie. T. 12. Berlin: Duncker & Humblot, 1980, s. 533–534.
- Georg von Wyß: Konrad. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 16. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1882, s. 634–638.
- Konrad. W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-06-07].
- Konrad I. Herzog v.Zähringen. W: WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-06-07].